فراخوان ۳۰ سازمان بینالمللی برای پشتیبانی از پناهجویان سوری
SA۱۳۹۳ آذر ۱۷, دوشنبه
۳۰ سازمان امدادگر و حقوق بشری خواستار تقویت تلاش جامعه بینالملل برای پشتیبانی از آوارگان و پناهجویان سوری شدهاند. گفته میشود که شمار پناهجویان سوری تا پایان سال جاری به بیش از سه و نیم میلیون نفر خواهد رسید.
تبلیغات
در آستانه برگزاری کنفرانسی بینالمللی برای کمک به سوریه، ۳۰ سازمان غیردولتی امدادگر و حقوق بشری با انتشار بیانیهای خواستار افزایش تلاشهای جامعه بینالملل برای پشتیبانی از آوارگان و پناهجویان سوری شدهاند.
در بیانیهی مشترک این ۳۰ سازمان که روز دوشنبه (۸ دسامبر، ۱۷ آذر) منتشر شده، کشورهای جهان از جمله فراخواندهشدهاند که پناهجویان سوری بیشتری را بپذیرند.
طبق ارزیابی این سازمانهای حقوق بشری شمار کسانی که به خاطر جنگ و خونریزی ناگزیر به پناه جستن در کشورهای همسایه سوریه هستند، تا پایان سال جاری میلادی به نزدیک به سه میلیون و ۶۰۰ هزار نفر خواهد رسید. عفو بینالملل، آکسفام و صندوق نجات کودکان از جمله این سازمانها هستند.
۳۰ سازمان امدادگر در بیانیهی خود همچنین خواستار آن شدهاند که کشورهای ثالث (کشورهای غیر همسایهی سوریه) پذیرش ۱۸۰ هزار تن از این انسانها را برعهده گیرند. این رقم تنها ۵ درصد کل آوارگان سوری است.
در کنفرانسی بینالمللی که روز سهشنبه (۹ دسامبر، ۱۸ آذر) از سوی سازمان ملل متحد در ژنو برگزار میشود، قرار است راهکارهای پذیرش آوارگان و پناهجویان سوری در کشورهای مختلف جهان بحث و بررسی شود.
پشت سر آتش و خون؛ روبرو سیم خاردار
01:40
نیاز به همبستگی
به گزارش خبرگزاری آلمان روبرت لیندنر، کارشناس مسائل سوریه در سازمان امدادرسانی آکسفام در این راستا تصریح کرده است: «ما روی دولتهایی که در کنفرانس روز سهشنبه در ژنو حضور دارند، حساب میکنیم. اکنون نیازی مبرم به همبستگی جهانی وجود دارد و ما باید این همبستگی را نشان دهیم.»
وی در ارتباط با اوضاع نگرانکننده سوریه گفت: «این یکی از بدترین بحرانهای آوارگی در جهان پس از جنگ جهانی دوم محسوب میشود که میلیونها انسان، بهویژه زنان و کودکان را به ترک وطن واداشته است.»
در بیانیهی مشترک این ۳۰ سازمان امدادگر و حقوق بشری همچنین آمده است که "بازماندگان شکنجه، افرادی که از جراحت و بیماری شدید رنج میبرند و نیازمند کمکهای پزشکی مبرم هستند، کودکانی که به تنهایی ناگزیز به فرار شدهاند و همچنین زنانی که جانشان در معرض خطر قرار دارد، بیش از همه احتیاج به پشتیبانی و کمکهای فوری دارند".
سازمانهای مزبور در بیانیههای خود کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و همچنین کشورهای آمریکای لاتین را فراخواندهاند که به جمع حامیان پناهجویان سوری بپیوندند. این کشورها تا کنون از پذیرش آوارگان و پناهجویان سوری خودداری کردهاند.
به گفته کاترین ویلاند، یکی از مسئولان صندوق نجات کودکان، وضعیت شماری از آوارگان بهویژه کودکان بهاندازهای وخیم است که برخی از آنان در صورت عدم درمان و کمکهای فوری شانس زندهماندن در مناطق بحرانی را ندارند.
دولت آلمان وعده داده است که مجموعا ۲۰ هزار پناهجوی سوریه را بپذیرد. به گفتهی کارشناسان انتظار میرود که شمار متقاضیان پناهندگی در آلمان در سال آینده میلادی به حدود ۲۳۰ هزار نفر برسد که این رقم یکصد هزار مورد بیشتر از شمار درخواستها در سال ۲۰۱۳ خواهد بود.
مدرسه برای کودکان سوری در لبنان همانند یک درمان است
مدرسه همانند یک خانه دوم برای کودکان سوری در لبنان است. اما همه آنها در آنجا امکان درس خواندن ندارند و باید با سنین پایین کار کنند. از فروختن دستمال تا واکس زدن کفش، جزو فعالیتهای آنان در خیابانها بیروت است..
عکس: Amy Leang
دانش آموزان سوری در مدرسهای در بیروت لبنان در حال خواندن یک آهنگ. فعالیتهای مدرسهای به عنوان درمان برای این کودکان عمل میکنند. به گفته شارلوت برتال، فعال سازمان غیردولتی فرانسوی Yalla! Pour les enfants syriens (برای کودکان سوری)، آنها داستانهای جنگ را میشنوند و میدانند که پدران و مادرانشان برای مثال پول ندارند. اما در اینجا، در مدرسه، میتوانند خودشان باشند - یعنی تنها یک کودک.»
عکس: Amy Leang
یک دختر ۱۴ ساله دفتر کلاس انگلیسی خود را ورق میزند. او دوست دارد که در آینده یک هنرمند شود. هدف درازمدت مددکاران هم این است که این کودکان سوری برای مدارس دولتی لبنانی آماده شوند؛ اما تا حدی که این امر از نظر مالی امکانپذیر باشد. این دختر ۱۴ ساله میگوید که بدون مدرسه زندگیاش بی معنی است.
عکس: Amy Leang
دیانا، دختر ۱۱ سالهایی است که در اینجا در کلاس درس ریاضی نشسته است. به گفته معلم آنها که خود سوری است، درس خواندن برای این کودکان سخت است، زیرا والدین آنها در خانه امکان کمک کردن به آنها را ندارند.
عکس: Amy Leang
کودکان در غذاخوری مدرسه عدسی میخورند؛ این تنها غذایی است که میتوانند در روز بدست آورند. این مدرسهای بدون هیچگونه جهتگیری سیاسی است که به همراه سازمان غیر دولتی Yalla! Pour les enfants syriens راهاندازی شده است.
عکس: Amy Leang
مدرسه برای این کودکان همانند یک خانه دوم میماند. برخی خانوادهها در ساختمانها در زیر پلهها یا حتی در پشتبامها زندگی میکنند.
عکس: Amy Leang
اینجا کلاس انشانویسی و "نگارش خلاقانه" است. شارلوت برتال، فعال سازمان غیردولتی فرانسوی Yalla! Pour les enfants syriens میگوید که چنین کلاسهایی به معلمان این امکان را میدهند که آنها نیازهای روانکاوی این کودکان را بیابند و آنها را در صورت لزوم پیش روانپزشک بفرستند.
عکس: Amy Leang
در اینجا یک پدر و مادر سوری در حال آموزش ریاضی به فرزندانشان هستند. پدر این خانواده میگوید که دلیل آوردن فرزندانش به اینجا این بود که میخواست آنها درس بخوانند و آموزش ببینند. این پدر در سوریه کشاورز بوده و اکنون در بیروت کار میکند. به گفته او، اگر برای بحران سوریه راه حلی پیدا نشود، این نسل از دست خواهد رفت.
عکس: Amy Leang
یک کودک ۳ ساله سوری- ارمنی در آپارتمانی کوچک در بیروت که در آن ۱۰ نفر دیگر نیز زندگی میکنند. بسیاری از کودکان سوری تنها در خانه در جلوی تلویزیون بهسر میبرند. به گفته شارلوت برتال، از ۴۰۰ هزار کودک سوری تنها ۹۰ هزار به مدرسه میروند؛ این مشکل بزرگی است که باید توسط سازمان ملل و دیگر سازمانهای کمکی غیر دولتی حل شود.
عکس: Amy Leang
این دو نوجوان سوری پول خود را از طریق کفش واکس زدن درمیآورند. آنها از سال ۲۰۱۱ تا کنون به مدرسه نرفتهاند. مسئولین مدرسه به آنها گفتهاند که اگر خود را به عنوان پناهنده ثبت کنند، میتوانند در لبنان به مدرسه بروند. اما پدر آنها به علت درمان بیماریش باید به سوریه برود. اما اگر رژیم متوجه پناهنده بودن آنها شود، او دیگر نمیتواند به سوریه برود؛ به همین خاطر فرزند او نیز به مدرسه نمیرود.
عکس: Amy Leang
نریمان ۷ سال است و در خیابانهای بیروت با فروش دستمال به مشتریان رستورانها پول در میآورد. او قبل از اینکه با خانوادهاش به بیروت بیاید در سوریه به کلاس دوم میرفت. این دختر کوچک دستمالها را از عمویش دریافت میکند و باید روزانه تا ساعت ۶ بعد از ظهر حدود ۱۲ هزار پوند لبنانی (حدود ۶ یورو) کسب کند. او هر روز بدون سرپرست در خیابانهای بیروت بهسر میبرد.
عکس: Amy Leang
این مدرسهای است که توسط یک سازمان غیر دولتی در ساختمان یک بار در بیروت تاسیس شده است. به گفته معلمان این مدرسه، این کودکان آنقدر استرس و ترس تجربه کردهاند که دیگر هیچ چیز برایشان مهم نیست.