تغییرات ایرودینامیکی اخیر در ساختار بدنه اتوموبیلهای فرمول ۱، منجر به "پرش‌های" کوچک و خطرناک خودروها در حین مسابقه شده است. حال برای جلوگیری از این مسئله مقررات جدیدی در نظر گرفته شده است.
یکی از مسابقات فرمول ۱ در اتریش، ۹ ژوئیه ۲۰۲۲عکس: Matthias Schrader/AP/dpa/picture alliance
تبلیغات
اتحادیه جهانی ورزش‌های موتوری (FIA) برای جلوگیری از ایجاد "پرش‌های" اتوموبیل در هنگام مسابقه، تدابیر و مقرراتی را برای کاهش خطر حادثه و نیز حفظ سلامت راننده‌های فرمول ۱ طراحی کرده است.
بروز این اختلال‌ها در حرکت پرسرعت خودرو، منجر به تصادف و به خطر افتادن سلامت و جان شماری از راننده‌های حرفه‌ای این رشته ورزش موتوری در برخی از مسابقات اخیر جایزه بزرگ فرمول ۱ شده بود.
اصلاحات ایرودینامیکی در بدنه ماشین‌ها، مشکلات فنی جدی را برای خودروهایی که با سرعت زیاد در مسیر خطوط مستقیم در حرکت هستند، به همراه داشته است.
این نقص تکنیکی باعث بروز فشار اتوموبیل بر روی زمین همراه با برخورد مکرر آن به آسفالت و سپس پرش ماشین به سمت بالا می‌شود. یکی از خطرهای اصلی ناشی از این مشکل، ایجاد ضربات خطرناک به بدن و سر راننده در حین مسابقه است.
لوئیس همیلتون، راننده تیم مرسدسعکس: Pro Shots/IMAGO
گفته می‌شود که این نقص فنی به ویژه گریبان‌گیر اتوموبیلهای فرمول یک تیم مرسدس شده است. لوئیس همیلتون، راننده سرشناس تیم مرسدس، به دلیل کمردرد ناشی از این اختلال فنی، به سختی توانست پس از پایان مسابقه جایزه بزرگ آذربایجان در روز ۱۲ ژوئن سال جاری (۲۲ خرداد) از کابین ماشین خود خارج شود و به سوی به گاراژ برود.
حال قرار است براساس تدوین جزئیات برنامه جلوگیری از ایجاد پرش اتوموبیل، از فصل آینده رقابت‌های فرمول ۱، لبه‌های زیر بدنه خودروها به اندازه ۲۵ میلی‌متر بالاتر قرار بگیرند.
علاوه بر آن، در نظر گرفته شده است که سنسورهای دقیق‌تری برای اندازه‌گیری بهتر ارتعاشات ایرودینامیکی، جزو فهرست تجهیزات اصلی اتوموبیلهای فرمول ۱ شوند.
پسر در راه میراث ورزشی پدر
میک شوماخر راه پدرش میشائل را دنبال می کند: او در فصل آینده در مسابقات اتوموبیل‌رانی فرمول ۱ شرکت خواهد کرد. این به عبارتی یک نوع سنت است که فرزندان رانندگان مشهور، روزی خود سر فرمان اتوموبیل فرمول ۱ می‌نشینند.
عکس: Frank Hoermann/SvenSimon /picture alliance
میک و میشائل شوماخر
میک شوماخر نخستین مسابقه خود در فرمول ۱ را در سال ۲۰۲۱ در کابین راننده اتوموبیل تیم آمریکایی "هاس" انجام خواهد داد. این در حالی است که رد پای میشائل برای فرزند ۲۱ ساله خود میک به سختی تکرار‌پذیر به نظر می‌آید. میشائل شوماخر با کسب هفت عنوان قهرمانی فرمول ۱، رکورددار جهان است. میک برای اولین حضور خود در صحنه مسابقات فرمول ۱ لحظه‌شماری می‌کند ومی‌گوید: "خانواده‌ام در خوشحالی من شریک هستند."
عکس: Frank Hoermann/SvenSimon /picture alliance
نیکو و کِکه روزبرگ
دو نفر از خانواده روزبرگ و دو قهرمان جهان: کِکه به عنوان پدر در سال ۱۹۸۲ در کسب مقام‌های قهرمانی برای این خانواده پیشقدم شد. این راننده فنلاندی فقط با کسب یک پیروزی در طول ۱۶ مسابقه فرمول ۱، قهرمان جهان با تیم ویلیامز شد. نیکو، پسر کِکه، نیز در سال ۲۰۱۶ با تیم مرسدس قهرمان جهان در فرمول ۱ شد. نیکو روزبرگ که تابعیت فنلاند و آلمان را دارد در سن ۳۱ سالگی به فعالیت خود در عرصه فرمول ۱ پایان داد.
عکس: Panimages/picture alliance
دیمون و گراهام هیل
گراهام هیل (سمت راست در عکس) در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۸ دو بار قهرمان جهان در فرمول ۱ شد. او اینجا کمربند ایمنی صندلی کودک در ماشین را برای پسرش دیمون می‌بندد. در آن زمان کسی خواب آن را هم نمی‌دید که این کودک، خودش روزی قهرمان جهان در فرمول ۱ خواهد شد. دیمون هیل پس از دو سال متوالی ناکامی در رقابت با میشائل شوماخر، سرانجام در سال ۱۹۹۶ قهرمان جهان شد.
عکس: Empics/dpa/picture-alliance
ژاک ویلنوو در کنار...
ژاک ویلنوو کانادایی (سمت چپ در عکس) نیز مانند دیمن هیل (سمت راست) برای تیم ویلیامز و در برابر رقیب دیرینه میشائل شوماخر به میدان رفت. ژاک ویلنوو ۱۵ سال پس از وقوع سانحه مرگبار پدر خود، ژیل ویلنوو، در سال ۱۹۹۷ عنوان قهرمانی جهان در فرمول ۱ را به دست آورد.
عکس: augenklick/firo Sportphoto/picture alliance
ژیل ویلنوو...
ژیل ویلنوو به عنوان یک اسطوره و نماد برای اتوموبیل فراری محسوب می‌شود. این راننده کانادایی به خاطر سبک رانندگی فوق‌العاده با شهامت و بدون ترس خود در عرصه فرمول ۱، مورد تقدیر قرار می‌گرفت. ژیل ویلنوو ۵ سال برای تیم فراری به میدان رفت. وی در سال ۱۹۷۹ نایب قهرمان جهان شد. ژیل ویلنوو در سال ۱۹۸۲ در تمرینات پایانی مسابقات جایزه بزرگ بلژیک، در پی یک سانحه درگذشت. در آن زمان پسر وی، ژاک، یازده ساله بود.
عکس: Panimages /picture-alliance
مایکل و ماریو آندرتی
گاهی اوقات نیز موفقیت‌های پدر برای پسر تکرارناپذیر است. ماریو آندرتی (سمت چپ در عکس) در سال ۱۹۷۸ قهرمان جهان در رقابت‌های فرمول ۱ شد. مایکل، پسر وی (سمت راست) در سال ۱۹۹۳ در صحنه فرمول ۱ به میدان رفت و سرانجام با کسب مقام یازدهم، فاصله زیادی با کامیابی پدرش داشت.
عکس: Klaus Schlagmann/AP Images/picture alliance
نلسون پیکه پدر و نلسون پیکه پسر
نلسون پیکه (سمت راست در عکس) در سال‌های ۱۹۸۱، ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷ سه بار قهرمان جهان در مسابقات فرمول ۱ شد. نام پسر این راننده برزیلی (سمت چپ) نیز نلسون پیکه است. نلسون پیکه "جوان" در سال ۲۰۰۸ پس از لوئیس همیلتون به مقام دوم دست یافت. حادثه عمدی وی در همان سال در سنگاپور بسیار خبرساز بود.
عکس: DPPI /picture-alliance
کازوکی و ساتورو ناکاجیما
ساتورو ناکاجیما (سمت چپ در عکس) از سال ۱۹۸۷ تا سال ۱۹۹۱ در صحنه فرمول ۱ رانندگی کرد و به عنوان نخستین راننده ژاپنی در جدول رتبه‌های امتیازی ایستاد. وی در جایزه بزرگ ۱۹۸۷ در بریتانیا و همچنین در جایزه بزرگ ۱۹۸۹ در استرالیا، رتبه چهارم را تصاحب کرد. پسر وی، کازوکی (سمت راست در عکس)، میان سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ در عرصه فرمول ۱ به میدان رفت و در رقابت‌های ۲۰۰۸ در استرالیا در پله ششم قرار گرفت.
عکس: James Moy/empics/picture alliance
ماکس و جُس ورستاپن
ماکس ورستاپن (سمت چپ در عکس) در حال حاضر بسیار موفق تر از پدرش جُس است. این راننده هلندی ۵ سال است که در فرمول ۱ حضور دارد و در ۹ مسابقه نیز پیروز شد. وی با ۱۷ سال سن، جوان‌ترین راننده در فرمول ۱ بود. ماکس ورستاپن در ۱۸ سالگی نیز جوان‌ترین برنده جایزه بزرگ فرمول ۱ شد. جُس ورستاپن بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۳ به میدان رفت. وی در سال ۱۹۹۴ عنوان‌های سوم در مسابقات مجارستان و بلژیک را از آن خود کرد.
عکس: Mark Thompson/Getty Images
یان و کوین مگنوسن
یان مگنوسن دانمارکی (سمت چپ در عکس) فقط یک بار موفق شد در طول ۲۵ مسابقه، میان سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸، به جدول امتیاز راه یابد. وی در سال ۱۹۹۴ در جایزه بزرگ کانادا ششم شد. پسر وی، کوین (سمت راست)ُ در سال ۲۰۱۴ وارد صحنه فرمول ۱ شد و مقام دوم را در مسابقات استرالیا به دست آورد. میک شوماخر در پایان سال جاری جانشین کوین مگنوسن در تیم "هاس" می‌شود.
