در اين باره مفسر روزنامه ”ميتل بايريشه تسايتونگ Mittelbayerische Zeitung” چاپ رگنزبورگ Regensburg مى‌نويسد: ”سرانجام رييس جمهور روسيه مقصران حقيقى حمام خون بسلان را افشا نمود: گناهكاران اصلى رسانه‌ها هستند. اينكه روزنامه‌هاى روسى جرات مى‌كنند بىپرده در باره ناتوانى و شكست نيروهاى امنيتى گزارش دهند، آشكاراست كه ولاديمير پوتين را بيش از رنج كودكان بسلان، بيش از اندوه بى حد و مرز تمامـى يك شهر كه همه آينده‌اش را از آن ربوده‌اند، هراسان مىسازد. سردبير روزنامه وزين ”ايسوستيا Iswestia“ زير فشار دولت روسيه از كار خود كناره‌گيرى كرد. گزارشگران نامطلوبى كه در باره فاجعه در قفقاز گزارش داده بودند، به بهانه‌هاى موهوم دستگير شدند. افكار عمومى جهان بيهوده در انتظار آن به سر مى‌برد كه سياستمدارى يا نظامى‌اى عالىمقام كه در بحران گروگان‌گيرى به گونه‌اى شرم‌آور از خود ناتوانى نشان داده، از كار بركنار شود. “

مفسر روزنامه ”راين تسايتونگ Rhein Zeitung“ چاپ كوبلنتز Koblenz در همين باره چنين مى‌نويسد: ”آيا رييس جمهور روسيه پوتين تصميمهايى درست اتخاذ مى‌كند؟ در اين مورد نخستين واكنشهايى كه از سوى دولت مى‌بينيم ما را به شك مى‌اندازند. چون مقامات دولت روسيه همچون دوره اتحاد جماهير شوروى از خود واكنش نشان مى‌دهند. يعنى مخفى‌كارى مىكنند، سكوت مىكنند، دست‌كارى و سانسور مى كنند. ژورناليستهاى نامطبوع را به اعتدال وامىدارند، انگيزه‌ها و جريان وقايع را با سناريوى سياسى از پيش نوشته شده‌شان همخوان مى‌سازند. تحقيقى علنى كه از سوى پارلمان روسيه انجام گرفته باشد، امرى غيرممكن باقى مى ماند. شايد اين واكنشى زيركانه به حمام خون بسلان باشد: دولت روسيه مىكوشد كه جنگ چچن را تنها با خشونت خفه نكند، بلكه در گفتگويى را ميان همه نيروهاى معتدل بگشايد. و دولت روسبه سرانجام به بحثى علنى درباره مبارزه عليه تروريسم دامن مىزند. تكرويهاى مستبدانه پوتين تاكنون بيش از هر چيز بخشى از مسئله بودند و نه راه حل آن. “