در چنین شرایطی، مقامات پاکستان هر چه در ساخت بیمارستان، مدرسه و دیگر تاسیسات عمومی بکوشند، باز هم نمی‌توانند نیازهای جمعیت این کشور را که دائما افزایش می‌یابد، برطرف سازند. این در شرایطی‌ست که بسیاری از شهروندان این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

شفا، یکی از بیمارستان‌های بزرگ و مدرن اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان است. پزشکان این بیمارستان، شهرت فراوانی دارند. معمولا بیمارانی به این بیمارستان راه می‌یابند که وضعیت مالی مطلوبی دارند. این در حالی‌ست که وضعیت مالی بسیاری از شهروندان این کشور بسیار نامطلوب است و آن‌ها در زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

در روستاهای پاکستان، زنان مسئول آوردن آب خوردن از رودخانه‌ها هستند. آنان معمولا برای آوردن آب ساعت‌ها در راه‌اند. بسیاری از رودخانه‌های این کشور بخاطر ورود فاضلاب شهرها به آن‌ها ناپاک‌اند و نوشیدن آن‌ها سبب بیماری‌های ‌فراوانی می‌شود. البته دولت پاکستان در شهرهای بزرگی چون اسلام آباد، آب لوله کشی در اختیار مردم قرار داده است، اما بسیاری از مردم در شهرها هم به آب لوله‌کشی دسترسی ندارند و همین آب لوله کشی نیز چندان پاک نیست و در بسیاری مواقع آن را نمی‌توان نوشید.

بهداشت ناکافی مهم‌ترین عامل شیوع بیماری در میان فقیران پاکستان است. انورخان، پزشکی که بخش کمک‌های دولتی بیمارستان شفا را در اسلام آباد به عهده دارد در این مورد می‌گوید: «اتاق‌های بدون روشنایی در بسیاری مواقع سبب بیماری سل و بیماری‌های دیگر می‌شوند. تغذیه‌ی ناکافی نیز بخصوص در زنان و کودکان تاثیرات فراوانی برجای می‌گذارند. بسیاری از کودکان دچار بیماری‌هایی می‌شوند که علت آن‌ها سوءتغذیه است.»

در سراسر جهان وضع بر همین منوال است. کسی که در روستایی دورافتاده زندگی می‌کند، امکانات کمتری برای دسترسی به پزشک و بیمارستان دارد تا کسی که در شهری بزرگ زندگی می‌کند. این شرایط در کشورهای در حال رشد وخیم‌تر از کشورهای صنعتی‌ست. خیابان‌های موجود در این کشورها، اگر هم وجود داشته باشند، شرایطی بسیار اسفناک دارند. آمبولانس کمیاب است و برای رسیدن به نزدیک‌ترین بیمارستان باید کیلومترها راه پیمود.

یکی از مهم‌ترین مشکلات روستاها، کمبود آب آشامیدنی است. نوشیدن آب ناسالم سبب اسهال می‌شود. انورخان پزشکِ بخش کمک‌های دولتی بیمارستان شفا در اسلام آباد، پیشنهاد می‌کند که این بیماری را با نوشاندن آب سالم آشامیدنی، به‌همراه کمی نمک و شکر درمان کنند. اما او بخوبی می‌داند که این راه‌ها به هیچ وجه نمی‌توانند سلامت روستائیان را تامین کنند. او و دیگر کارشناسان به خوبی آگاه‌اند که برای مقابله با چنین بیماری‌هایی، یک راه اساسی را باید پی‌گرفت و آن نیز مبارزه با فقر است.

AJ/BM