مفسر روزنامه “رويتلينگر گنرال آنتسايگر Reutlinger General-Anzeiger” در باره دشوارى راه امضاى اين قانون مى نويسد: “با وجود سوقصدهاى خونبار، كه به موازات آماده سازى قانون اساسى جريان داشتند، سرانجام آيت الله العظمى سيستانى با امضاى اين قانون موافقت كرد. با وجود آنكه درخواستهاى وى از كردها و سنى ها در دولت موقت پذيرفته نشد، اما سرانجام چراغ سبز را نشان داد.”

روزنامه “تاگس اشپيگل Tagesspiegel” چاپ برلين در رابطه با اين موضوع چنين مى نويسد: “قانون اساسى اى پس از دهه ها ديكتاتورى: اين چيزى است كه به نظر تاريخى مى آيد و مى توان با آن انتظار نظم و حكومت قانون را داشت. اين همه صحيح است و مناسبتى است براى خشنودى. اما فقط يك كم. چون اين تنها قانون اساسى اى است موقت كه در بغداد با شادى امضا شده است. و تازه آن هم پس از بارها توقف، چون سوقصدهايى خونين در آن ميان صورت گرفتند و اختلاف نظرهاى بسيار ميان شيعيان، سنى ها و كردها وجود داشت كه مايل نبودند به يكديگر امكان نفوذ زيادى بدهند. اين از سويى موجب كاهش شادمانى ها مى گردد. از سوى ديگر اما اهميت وقايع افزايش مى يابد. چون قانون اساسى قوه قانونى يافته است، با وجود همه اين چيزها. عراق پس از جنگ وارد فاز جديدى مى شود.”

در باره موضوع قانون اساسى موقت عراق روزنامه “فرانكفورتر آلگماينه تسايتونگ Frankfurter Allgemeine Zeitung” مى نويسد: “ماههاى آينده بايد نشان دهند كه آيا اين نظم موقت واقعا مى تواند برقرار گردد و عمل كند يا نه. اين بستگى به آن هم دارد كه آيا بشود عمليات خشونت بار مخالفان مسلح بنيان گذارى عراقى جديد را كه روز به روز بيش از پيش مردم عادى را هدف حمله خود مى سازند، متوقف كرد و سرانجام كاملا از ميان برد يا نه. وضعيت عراق بسيار نابهنجار است. بسيارى شواهد در دست است كه نشان مى دهند امريكاييان نمى دانستند پس از سرنگون كردن صدام حسين چه رخ خواهد داد و وضعيت به چه صورت درخواهد آمد. اما جنگ بس بحث برانگيز آنها وضعيت را تا حدى دگرگون كرده است كه بتوان دست به آزمايشى كثرت گرايانه زد. اما اينكه پس از آنكه نيروهاى اشغالگر خاك عراق را ترك كرده اند چه پيش خواهد آمد، چيزى است كه هنوز روشن نيست.”