هشدار در مورد برنامه‌ی اتمی تهران

قرار مصوب در گنگره‌ی سبزها که پیشنهاددهندگان آن امید نوری‌پور (تشکیلات فرانکفورت – ماین)، کرستین مولر (تشکیلات کلن) و چند نماینده دیگر بوده‌اند، با هشدار نسبت به برنامه‌ی اتمی حکومت ایران آغاز می‌شود:

«برنامه اتمی ایران، کل منطقه خاور نزدیک و میانه را با خطر یک مبارزه تسلیحاتی هسته ای همراه با عواقبی غیر قابل پیش بینی برای نظام منع گسترش سلاحهای هسته ای و صلح جهانی روبرو می کند. این منطقه علاوه بر این بر اثر جنگ عراق بی ثبات شده است. همزمان، تدارکات دولت ایالات متحده برای یک درگیری نظامی ما را به شدت نگران کرده است. دولتهای عضو قرارداد منع گسترش سلاح های هسته ای، حق استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی را دارند. اما این حق، با تعهد شفافیت برنامه اتمی برای آژانس بین المللی انرژی اتمی همراه است. ایران، مدتها برنامه هایی سری به ویژه برای غنی سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم پیش برده است. این برنامه ها برای یک پروژه غیرنظامی اتمی در ایران، ضروری نیستند. از این رو، ظن مستدلی وجود دارد که ایران از مدتها پیش در پی تولید بمب اتمی است.»

در توصیف احمدی‌نژاد

"قرار" در ادامه حاوی پاراگرافی در توصیف محمود احمدی‌نژاد است:

«احمدی نژاد رئیس جمهور جدید، در اقدامی نمادین دستور ازسرگیری غنی سازی اورانیوم را داد و در عین حال تهدید به "پاک کردن اسرائیل از نقشه جغرافیا" نمود. بر اینها باید انکار انزجاربرانگیز هولوکاست از جانب او را افزود. رئیس جمهور ایران با انگیزه های سیاسی، واقعیت کشتار بی همانند و سیستماتیک میلیونها انسان را زیر سئوال برده است. علاوه بر این، ایران موشکهای میان بردی در اختیار دارد که با آن می تواند قلمرو اسرائیل را هدف قرار دهد.»

لزوم حل مسالمت‌آمیز کشمکش اتمی

"سبزها" بر حل مسالمت‌آمیز کشمکش اتمی با ایران تأکید دارند. در "قرار" یادشده آمده است:

«درِ مذاکره همچنان به روی ایران باز است. بدین منظور باید بر مبنای مصوبات شورای امنیت، سازشی در مورد مسئله غنی سازی اورانیوم یافت. این امر نباید با تکروی ها، مخلوط کردن مسئله با مقاصد دیگر یا پیش شرط ها، از سوی هر طرف که عنوان شود، با مانع مواجه گردد. در این رابطه باید پیشنهادهایی را در نظر گرفت که البرادعی مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی ارائه داده است. کشورهای شورای همکاری خلیج نیز پیشنهاد مهمی برای حل مسئله غنی سازی به ایران داده اند. این پیشنهاد شامل غنی سازی مشترک در یک کشور ثالث بی طرف مانند سوئیس است.»

نگرانی از سیاست‌های آمریکا

"سبزها" از اینکه ممکن است کار به حمله‌ی آمریکا به ایران بکشد، به شدت نگران‌اند. در قرار مصوب در کنگره‌ی "سبزها" آمده است:

«به موازات پیشبرد روند بین المللی مذاکرات، ارتش آمریکا خود را آماده وارد آوردن یک ضربه نظامی به ایران می کند. در این راستا، دولت ایالات متحده به یک گفتمان غیرمسئولانه رویارویی متوسل شده است. بوش رئیس جمهوری ایالات متحده نیز امکان یک ضربه نظامی را به صراحت رد نمی کند و هشدار می دهد اگر ایران به سلاح های اتمی دست یابد ممکن است "جنگ جهانی سوم" درگیرد. علاوه بر این، بحران ایران نقش دستاویز برای برنامه دفاع ضدموشکی آمریکا در اروپای مرکزی را دارد. این برنامه دفاع ضد موشکی آمریکا، آسیبی جدی به توازن قوای بین المللی وارد می‌کند و مورد مخالفت اتحاد ۹۰ – سبزهاست. تشدید تحریمهای یکجانبه از سوی آمریکا و نیز تلاشهای دولت آمریکا برای تأثیرگذاری بر شرکای تجاری اروپایی ایران از طریق تهدید به تحریم نیز در خدمت یکپارچگی جامعه بین المللی نیست.»

انتقاد از مرکل

"سبزها" خواهان برخورد انتقادی دولت آلمان با طرح‌هایی است که دولتمردان آمریکا در مورد ایران در سر دارند:

«آنگلا مرکل در آخرین سفر خود با آمریکا هیچ مخالفتی با این رفتار واشینگتن ابراز نکرد. بر عکس، او از یک سو خواهان راه حلی دیپلماتیک شد، بدون آنکه از سوی دیگر، تهدیدهای نظامی دولت بوش را مورد انتقاد قرار دهد. بر زمینه تدارکات واقعی نظامی، گفتمان رویارویی مخل یک راه حل دیپلماتیک است و یکپارچگی جامعه بین المللی را به خطر می افکند. بدین ترتیب، گفتمان رویارویی تبدیل به یک "پیش گویی خودکار" می شود که عاقبت آن علیرغم همه انکارها، حمله به ایران است. چنین حمله ای، عواقب فاجعه بار برای ثبات منطقه و صلح بین الملل خواهد داشت. نمونه ترس آور جنگ عراق، این امر را روشن کرده است.»

خطوط اصلی سیاست سبزها در قبال ایران

قرار در پایان پس از توصیف ابعاد نقض حقوق بشر در ایران، خطوط کلی سیاست "سبزها" در مورد ایران را با مواد زیر مشخص می‌کند:

«۱ – هدف ما این استکه جلوی بمب اتمی ایران و یک جنگ دیگر در خاور نزدیک را بگیریم.

۲ – ما خواهان یکپارچگی هر چه گسترده تر جامعه بین المللی در بحران برنامه اتمی ایرانیم. این یکپارچگی، امکان مذاکرات درباره پیشنهاد گروه سه به علاوه سه را فراهم می آورد. باید از طرق دیپلماتیک جلوی استفاده نظامی از برنامه اتمی ایران و به دنبال آن تهدید ثبات منطقه و رژیم بین المللی منع گسترش سلاحهای هسته ای را گرفت. پیشنهاد همکاری گسترده و تحریمها در این راستا دو روی یک سکه اند. اگر ایران کماکان پیشنهادهای ارائه شده در مذاکرات را رد کند، باید هدف توافق بر سر تحریمها در چارچوب سازمان ملل را دنبال کرد.

۳ – ما از پیشرفتها در همکاری ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی به منظور روشن شدن مسائل قدیمی استقبال می کنیم و در عین حال از کاهش سطح اطلاعات آژانس درباره برنامه اتمی ایران نگرانیم. برای بهبود امکانات کنترل از سوی آژانس اینک نه تحریمهای یکجانبه، بلکه یکپارچگی جامعه بین المللی، از جمله پیشنهادهای مشترک مذاکره، مورد نیاز است. ما از ایران می خواهیم پروتکل الحاقی به قرارداد منع گسترش سلاحهای هسته ای را امضا و بدین طریق به وعده ای عمل کند که در سال ۲۰۰۳ به ترویکای اتحادیه اروپا داد.

۴ – ما خواهان قطع فوری تدارکات عملی برای یک ضربه نظامی احتمالی – از تمرکز ناوگانها گرفته تا پشتیبانی از اعمال قهرآمیز در ایران – و نیز قطع گفتمان رویارویی و اعلام اقدامات نظامی علیه ایران از سوی دولت ایالات متحده ایم. دولت آلمان باید با چنین گفتمانی مخالفت کند و همراه با هم پیمانان اروپایی خود، بکوشد که ایالات متحده به راهکرد مشترک دیپلماتیک وفادار بماند.

۵ – ما تهدید دولت اسرائیل به نابودی از سوی احمدی نژاد را محکوم می کنیم. دفاع از حق موجودیت اسرائیل، یک پایه محوری سیاست خارجی آلمان است.

۶ – از ایالات متحده می خواهیم به توصیه های "گزارش بیکر – همیلتون" عمل کند و در پی گفتگوی مستقیم با ایران برآید. به ایران برای باثبات کردن عراق نیز نیاز است. باید به دنبال مذاکرات مستقیم با هدف تفاهم فراگیر و تضمینهای قابل اتکا بود. ما قاطعانه مخالف طرح بحران ساز آمریکا برای مسلح کردن کشورهای همسایه ایرانیم.

۷ – ما حق ایران در استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی در چارچوب قرارداد منع گسترش سلاح های هسته ای را به رسمیت می شناسیم. اما این پیمان مقرر می دارد حق مزبور با وظایفی توأم است، از جمله با شفافیت کامل در رابطه با آژانس بین المللی انرژی اتمی.

۸ – ما از پیشنهادهای آژانس بین المللی انرژی اتمی، شورای همکاری خلیج و نیز دولت آلمان برای چند جانبه کردن چرخه سوخت اتمی در قلمرو یک کشور بیطرف، به عنوان تلاشی مهم برای حل اختلاف بر سر برنامه اتمی ایران و تقویت رژیم منع گسترش سلاح های هسته ای استقبال می کنیم.

۹ – از دولت آلمان می خواهیم تا زمان برگزاری کنفرانس بازبینی قرارداد منع گسترش سلاح های هسته ای در سال ۲۰۱۰ برای یک ابتکار مصممانه جهت تقویت رژیم منع گسترش تلاش کند، از جمله در رابطه خود با قدرتهای هسته ای هم پیمان آلمان.

۱۰ – ما با معیارهای دوگانه در همکاری های اتمی مخالفیم. ما از ایالات متحده و فرانسه می خواهیم به همکاری های جاری یا آتی هسته ای خود با هند، لیبی و مراکش پایان دهند و در عوض بکوشند قرارداد منع گسترش سلاح های هسته ای تقویت شود. از دولت آلمان می خواهیم با وتوی خود در گروه کشورهای صادرکننده فن آوری هسته ای، مانع کاهش محدودیتهای صادرات هسته ای به هند شود، قرارداد اتمی آلمان و برزیل را با قراردادی شامل همکاری در عرصه انواع بازیافت شونده انرژی جایگزین کند و به اتکا بر پتانسیل هسته ای نظامی هم پیمانان در چارچوب ناتو پایان دهد.

۱۱ – ما باید بر تلاش خود جهت گسترش بحث بین المللی درباره خطرات انرژی اتمی بیافزاییم، چرا که انرژی اتمی نه تنها به لحاظ اقتصادی بی صرفه و به لحاظ زیست محیطی غیرقابل دفاع است، بلکه به جهت اینکه با خطر گسترش سلاح های هسته ای همراه است، پذیرفتنی نیست.

۱۲ – ما خواهان آنیم پس از ۵۰ سال کمک به گسترش استفاده از انرژی اتمی، وظایف آژانس بین المللی انرژی اتمی به کنترل تأسیسات هسته ای محدود و به همه اعضای پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای پیشنهادهای قانع کننده برای کمک به استفاده از انواع بازیافت شونده انرژی ارائه شود.

۱۳ – آینده ایران نیز نه در استفاده از انرژی اتمی و نه در تداوم بهره برداری از منابع فسیلی است. این کشور دارای امکانات عظیمی برای توسعه انواع بازیافت شونده انرژی است. ما خواهان تقویت همکاری اروپا و ایران برای توسعه این منابع بازیافت شونده انرژی و استفاده از آنیم. با بنیان گذاشتن چنین بخش انرژی، امکان وارد کردن ایران به تعهدات جهانی برای حفظ شرایط جوی زمین فراهم می آید.

۱۴ – ما نقض فاحش حقوق بشر در ایران را که متوجه جوانان، روزنامه نگاران، فعالان حقوق زنان، همجنس گرایان، روحانیون اصلاح طلب، اقلیتهای مذهبی و فعالان سیاسی است محکوم می کنیم. ما از اتحادیه اروپا و دولت آلمان می خواهیم در قبال رژیم ایران به صراحت روی آورد و به یک سیاست فعال حقوق بشری بازگردد.

۱۵ – ما از این امر انتقاد می کنیم که در گسترش مناسبات اقتصادی آلمان با ایران، وضعیت حقوق بشر تحت الشعاع مسائل دیگر قرار گرفته است و از دولت آلمان می خواهیم برای ادامه گفتگو با ایران در عرصه حقوق بشر از هیچ کوششی فروگذار نکند.

۱۶ – ما از جامعه جهانی می خواهیم در مذاکرات دوجانبه و چندجانبه با رهبری ایران همواره یادآور تعهداتی شود که از معاهده بین المللی حقوق شهروندی و سیاسی و منشور حقوق کودکان منتج می شوند و نگذارند این مسائل تحت الشعاع مسئله هسته ای قرار گیرد.

۱۷ – ما خواهان آنیم اتباع ایران در صورتی که به علت وضعیت حقوق بشر در آن کشور در معرض تهدید جان، سلامت یا آزادیشان باشند از آلمان به ایران اخراج نشوند. در موارد تردیدآمیز باید به امنیت پناهندگان اولویت داد.

۱۸ – ما فعالانه برای گفتگو و همکاری با جامعه مدنی زنده ایران تلاش می کنیم. در عین حال ما از ایالات متحده می خواهیم فوراً برنامه "انقلاب مخملین" خود را قطع کند. این برنامه شامل اختصاص بودجه به "تغییر تدریجی رژیم" در ایران است. اما به جای این کار به رژیم ایران بهانه می دهد که همه مخالفان خود را تحت عنوان "جاسوسان آمریکا" بدنام کند.

۱۹ – ما همبستگی خود را با پناهندگان افغان که در حال حاضر در ایران در معرض فشارهای شدید قرار دارند اعلام می کنیم. ما از تهران می خواهیم بدین فشارها پایان دهد و برنامه اخراج جمعی افغانها از ایران را کنار بگذارد. همچنین جامعه جهانی باید بسیار بیشتر از تا کنون به ایران برای تأمین نیازهای پناهندگان کمک کند. علاوه بر این، ما از دولت آلمان می خواهیم با یک برنامه حمایت از اسکان مجدد پناهندگان افغانی که به کشورشان باز می گردند، از ابعاد مشکلات آنها بکاهد.»

ر