چهار قطعه مثلث شکل که با بند به هم متصل شده‌اند. کمتر از این دیگر نمی‌شود! در حالی که هیچ مانکنی به دلیل "غیر اخلاقی بودن" حاضربه ارائه "بیکینی" در مقابل دوربین نبود، در روز پنجم ژوئیه سال ۱۹۴۶ "میشِلینه برناردینی" یک رقصنده "استریپ‌تیز" در کنار استخری در پاریس ظاهر شد (عکس) و آن را به نمایش گذارد.

طراح لباس شنایی که نام "بیکینی" برای آن برگزیده شده بود، لویی رآر (Louis Réard) فرانسوی بود. او یک مهندس مکانیک اتومبیل بود که بعدها طراح مد شد. لویی رآر در روز هجدهم ژوئیه سال ۱۹۴۶ طرح خود را رسما به ثبت رساند.

جنگ جهانی دوم به پایان رسیده بود و جهان در دو بلوک غرب و شرق درگیر جنگ سرد و آزمایش‌های اتمی بود. در روزهایی که لویی رآر بیکینی را طراحی می‌کرد، خبر آزمایش بمب اتم توسط ایالات متحده آمریکا در جزیره‌ای بنام بیکینی (عکس) در اقیانوس آرام بخش شده بود. این خبر او را برآن داشت تا نام بیکینی را بر لباس شنای خود بگذارد.

لویی رآر، در شعار تبلیغاتی برای لباس شنای خود در بازی با کلمات: "le bikini, la première bombe an-atomique" بیکینی را "اولین بمب آناتومیک خواند.

واقعیت این است که قرن‌ها قبل نوعی بیکینی وجود داشته است. در جزیره سیسیل ایتالیا در ویلایی به نام "ویلا رومانا دل کازالِ" (Villa Romana del Casale) کاشی‌هایی مربوط به قرن چهارم میلادی وجود دارند (عکس) که در آن زنان رومی با نوعی بیکینی در حال بازی هستند. البته هنوز مشخص نیست که این لباس برای ورزش، به‌عنوان لباس زیر و یا برای شنا بوده است.

در سال‌های نخست که بیکینی ارائه شد در بسیاری از کشورهای اروپایی، بیکینی یک "رسوایی شرم‌آور" خوانده می‌شد و استفاده از آن در سواحل ایتالیا، اسپانیا و پرتغال رسما ممنوع بود. در فرانسه استفاده از بیکنی در سواحل اقیانوس اطلس ممنوع ولی در چند بخش دیگر این کشور مجاز بود.

در آمریکا هم استفاده از بیکنی در سواحل ممنوع بود. در فیلم‌های هالیوود بر اساس قوانین نانوشته اخلاقی حاکم بر سینمای آن زمان که به قوانین "Hays" معروف بودند، زنان با پوشش نمایش داده می‌شدند. با این حال ظاهر شدن ستارگانی چون مرلین مونرو و برژیت باردو با بیکینی و جنجال‌آفرینی‌آن‌ها باعث شد تا بیکینی راه خود را در میان زنان باز کند. (عکس: مرلین مونرو در سال ۱۹۴۹ در موزه هنر بروکلین)

حتی تا اواخر دهه پنجاه نیز طرح رادیکال بیکینی که لویی رآر ارائه و به ثبت رسانده بود عملا با نوعی شلوارک جایگزین شده بود و سال‌ها مجلات مد مطرحی همچون ووگ (Vogue) به آن بی‌توجه بودند.

در سال ۱۹۶۲ "اورزولا آندرس" هنرپیشه آلمانی بود که در فیلم "دکتر نو" جمیز باند به همراه شان‌ کانری برای نخستین بار بیکینی را بر پرده سینما برد و جهانی کرد. این بیکینی در سال ۲۰۰۱ در یک حراجی به مبلغ ۶۰ هزار دلار به فروش رفت. چهل سال بعد سازندگان جیمز باند در فیلم "روزی دیگر بمیر" با "هالی بری" صحنه‌ای مشابه خلق کردند.

با بیکینی فیلم جیمز باند، دیگر آخرین مقاومت‌ها در مقابل بیکینی شکسته شد و استفاده از این لباس شنا به پدیده‌ای جهانی تبدیل شد.

در جهان دو قطبی آن دوران، بیکینی تنها محصولی برای زنان در محدوده کاپیتالیستی باقی نماند و به لباس شنای زنان کشورهای سوسیالیستی نیز تبدیل شد. در سال ۱۹۷۱ در آلمان شرقی بیکینی بافته شده (عکس) مد شد. که البته حمل جنس پنبه‌ای بیکینی بافتنی پس از تماس با آب کار ساده‌ای نبود.

تا کنون انواع بیکینی با هفت نو مدل سینه بند و شش نوع شورت روانه بازار شده‌ است. در سال‌های اخیر استفاده از بیکینی با شورت تانگا هرچند رواج یافت اما نتوانست همه‌گیر شود.

شاید باور کردنی نباشد که در ریودوژانیرو در دهه پنجاه میلادی انجمن "ضد بیکینی" تاسیس شد. اما حالا در سواحل همین شهر و دیگر شهرهای برزیل مدل‌های تانگا و "میکروکینی" از محبوبیت زیادی در بین زنان برخوردار شده است. در این مدل‌ها از میزان پارچه باز هم کاسته شده است.

هر سال تابستان و در سواحل دریا عکاسان تلاش می‌کنند تا عکسی از ستاره‌های سینما، دنیای شو و مدل‌ها با بیکنی شکار کنند. برای فروش، صفحات مجلات تفریحی پر است از عکس‌های ستارگانی چون "میشل هونتسیگر" (نفر سمت چپ) مدل و مجری معروف با اندامی که به آن "بیکنی بادی" یا "بیچ بادی" (Beach Body) گفته می‌شود. برای کسب چینن اندامی در همین مجلات ده‌ها نوع "رژیم غذایی" توصیه می‌شوند.

و اتفاقا بیکنی در همه این سال‌ها مختص افرادی نشد که دارای "بیکنی بادی" یا "بیچ بادی" هستند، بلکه علیرغم همه تبلیغات و نرم‌هایی که برای رسیدن به آن ابعاد تعیین شده‌اند، زنان پیر و جوان، چاق و لاغر از آن به عنوان لباس شنا استفاده کردند.

در سال ۱۹۹۶، والیبال ساحلی به رشته‌ای المپیکی تبدیل شد. تا سال ۲۰۱۲ فدراسیون جهانی والیبال استفاده از بیکینی در والیبال ساحلی بانوان را اجباری کرده بود. البته از آن سال به بعد استفاده از دیگر لباس‌ها هم مجاز شمرده شد.

بسیاری از لباس‌های شنا که در دهه‌های گذشته ارائه شدند، حالا دیگر "از مد افتاده‌اند" و کسی از آن استفاده نمی‌کند.

بیکینی اما گرچه هفتاد ساله شد، اما تقریبا همه زنان دنیا از آن استفاده می‌کنند، "کهنه نشده و از مد نیافتاده است".