فاطمیره بایرامای که به نام "لیرا" نیز خوانده می‌شود، در اصل متولد کوزوو و مسلمان است، هر چند محجبه نیست. او در سال ۱۹۹۲‌ در سن پنج سالگی، درست در بحبوحه‌ی درگیری‌ها در کوزوو، به همراه خانواد‌ه‌اش از این کشور فرار می‌کند و راهی آلمان می‌شود. خانواده در آلمان تقاضای پناهندگی می‌کنند و مدتی بعد نیز پدر لیرا شغلی به عنوان کارگر ساختمانی در مونشن گلادباخ می‌یابد.

در همان سال‌های اولیه‌ی اقامت در آلمان، لیرا پا به توپ می‌شود اما این علاقه چندان بدون مخالفت نبود، ‌زیرا پدر تمایل داشت دخترش رقص باله یاد بگیرد تا وزرشی که بیشتر مردانه است. رفته رفته با درخشش لیرا در فوتبال و پیوستن او به تیم فوتبال زنان مونشن گلادباخ، پدر با فوتبال بازی کردن دخترش کنار می‌آید و خود به جرگه‌ی طرفداران او می‌پیوندد.

در سن ۱۶ سالگی لیرا پیشنهاداتی از تیم‌های مطرح در بوندس لیگا دریافت می‌کند و در نهایت در سال ۲۰۰۴ با پیراهن تیم دویسبورگ به میدان می‌رود و یک سال بعد عضو تیم ملی فوتبال زنان می‌شود. او در مجموع تا کنون در ۳۵ بار برای تیم ملی بازی کرده که نتیجه‌ی آن وارد کردن شش گل به دروازه‌ی حریفان بوده است. از آغاز این فصل لیرا عضو تیم فوتبال توربین پوتسدام شده و چشم به قهرمانی تیمش در این دوره از رقابت‌ها دوخته است.

ورزش برای اخت شدن با جامعه

اکتبر سال گذشته‌ی میلادی لیرا داستان زندگی خود را در قالب کتابی به بازار عرضه کرد تا به گفته‌ی خودش، افکار عمومی بفهمند جذب‌شدن در جامعه‌ی آلمان برای فرزندان پناهندگان چقدر مشکل است. او در کتابش از دورانی یاد می‌کند که در مدرسه‌، هم‌کلاسی‌هایش با او به عنوان یک خارجی برخورد بدی داشتند و تازه زمانی که او توانست توانایی‌هایش را در زمین فوتبال نشان دهد، درهای دوستی و احترام به رویش باز شدند.

لیرا بر نقشی که ورزش در پیدا کردن دوست برای او داشته تأکید می‌کند و می‌گوید، این کتاب را برای تشویق مهاجران جوان نوشته تا آنها هم این راه در پی بگیرند زیرا ورزش عامل اصلی برای ورود او به جامعه بوده است.

آلمان برای لیرا هم‌اینک وطن جدیدی است، هر چند همچنان سالی یک بار همراه با خانواده به دیدن اقوامش در کوزوو می‌رود. این بازیکن جوان می‌گوید، قصد ندارد تا ریشه‌های خود را به دست فراموشی بسپارد، حتی اعتقادات مذهبی‌اش را، اگرچه چندان متعصب نیست.

گوشت خوک برای او هنوز هم که هنوز است "غذای ممنوعه" محسوب می‌شود و در کنار آن به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای، در ماه رمضان هم از روزه‌گرفتن خبری نیست. لیرا اضافه می‌کند: «قبل از خواب، رانندگی و مسابقه ‌دعا می ‌کنم اما روسری سر نمی‌کنم و علاقه‌ی خاصی هم به آرایش کردن دارم و به مهمانی هم می‌روم.»

پیروز و زیبا

وقتی صحبت از بازیکنان فوتبال زن می‌شود، بیشتر از همه تصویری که از آنان به ذهن می‌آید، زنانی هستند که اندامی عضلانی دارند و موهایشان را کوتاه کرده‌اند. ظاهر لیرا با هیچ کدام از این معیارها همخوانی ندارد.

او همیشه آرایش کرده وارد میدان می‌شود و حتی در بازی فینال قهرمانی باشگاه‌های آلمان در فصل قبل با کتانی‌های صورتی رنگ به زمین رفته بود.

البته نکته‌ای که لیرا خود بر آن تأکید می‌کند این است که در وهله‌ی اول می‌خواهد پیروز میدان باشد اما در کنار آن هم دوست دارد تا زیبا به نظر برسد. فعالیت‌های خیرخواهانه و اجتماعی نیز در زندگی او جایگاه ویژ‌ه‌ای دارند. در ابتدای سال ۲۰۱۰ وزارت کار و امور اجتماعی آلمان لیرا را به عنوان سفیری برای مبارزه با فقر برگزید. پیش از آن نیز او سفیر یک سازمان خیریه شده بود.

در این بین لیرا در برخی موارد نیز مهمان مدارسی بوده است که شمار بالایی از دانش‌آموزان مهاجر در آنها درس می‌خوانند. هدف از این بازدیدها آشنا شدن دانش‌‌آموزان با ستاره‌ای ورزشی است که خود از خانواده‌ای مهاجر است و علیرغم مشکلات مختلف توانسته هم‌اینک با پیراهن تیم ملی فوتبال زنان آلمان به میدان رود و نگاه‌ها را با بازی درخشانش خیره کند.

SN/MM