بایرن مونیخ موفق‌ترین باشگاه فوتبال آلمان محسوب می‌شود خواه در عرصه ملی و خواه در عرصه بین‌المللی. این باشگاه در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد. ۲۷ فوریه ۲۰۲۵ مصادف است با یکصد و بیست و پنجمین سالگرد تولد بایرن مونیخ. لوگوی باشگاه بایرن مونیخ ترکیبی از رنگ پیراهن این تیم (قرمز) و پرچم آبی‌سفید ایالت بایرن است.

بایرن مونیخ در روز ۲۷ فوریه ۱۹۰۰ توسط ۱۱ فوتبالیست بنیان گذاشته شد. آنان هرگز تصور نمی‌کردند که بایرن مونیخ زمانی به موفق‌ترین و معروف‌ترین باشگاه فوتبال در آلمان بدل شود. تصویری نادر از تیم بایرن مونیخ در سال ۱۹۲۸ میلادی.

بایرن مونیخ در نخستین دهه‌های فعالیت خود دوران پرفراز و نشیبی را پشت سرگذاشت و به ویژه در دهه ۲۰ میلادی قرن گذشته چند بار تلاش کرد تا قهرمان فوتبال آلمان شود، اما این تلاش‌ها با ناکامی روبرو شدند. این رویا سرانجام در سال ۱۹۳۲ میلادی محقق شد و بایرن مونیخ برای اولین بار در تاریخ خود به قهرمانی فوتبال باشگاهی آلمان رسید. تصویری یادگاری از تیم بایرن مونیخ در سال ۱۹۳۲.

اولین قهرمانی بایرن مونیخ در رقابت‌های پرسابقه جام حذفی آلمان به سال ۱۹۵۷ برمی‌گردد. فینال جام حذفی آلمان در آن سال در زمینی پربرف در روز سرد زمستانی ۲۹ دسامبر میان تیم‌های بایرن مونیخ (پیراهن تیره) و فورتونا دوسلدورف انجام گرفت. این دیدار در نهایت با پیروزی یک بر صفر بایرن مونیخ پایان یافت. تصویری از فینال جام حذفی آلمان در سال ۱۹۵۷ میان فورتونا دوسلدورف و بایرن مونیخ.

در سال ۱۹۶۳ که بوندس‌لیگای آلمان راه‌ندازی شد، بایرن مونیخ در جمع تیم‌های دسته اول حضور نداشت. مونیخی‌ها تحت هدایت زلاتکو چایکوفسکی که به خاطر قد کوتاهش به "ته‌سیگار" شهرت داشت، توانست پس از دو سال انتظار به بوندس‌لیگای ۱ راه یابد و از آن زمان تا کنون همواره در جمع دسته‌‌اولی‌ها بوده‌اند.

بایرن مونیخ در فصل ۱۹۶۵/۶۶ نخستین حضور خود در بوندس‌لیگا را تجربه کرد و توانست در همان اولین فصل خوش بدرخشد. در آن فصل تیم ۱۸۶۰ مونیخ که از رقیبان دیرینه و سرسخت بایرن مونیخ محسوب می‌شد، به قهرمانی بوندس‌لیگا دست یافت، بوروسیا دورتموند نایب‌قهرمان شد و بایرن که تیم تازه‌وارد فصل بود رتبه سوم را به خود اختصاص داد. صحنه‌ای از دیدار بایرن مونیخ (پیراهن سفید) و بوروسیا مونشن‌گلادباخ در سال ۱۹۶۵.

از اواسط دهه شصت میلادی فرانتس بکن‌باوئر، به یکی از مهره‌های کلیدی بایرن مونیخ بدل شد و به سرعت توانست جایی ثابت برای خود در این تیم و همچنین تیم ملی فوتبال آلمان باز کند. صحنه‌ای از دوئل بکن‌باوئر (چپ) و برند روپ (پیراهن سفید) در دیدار بایرن مونیخ و بوروسیا مونشن‌گلادباخ در فصل ۱۹۶۶/۶۷.

یکی دیگر از چهره‌های مهم بایرن مونیخ در دهه شصت و هفتاد میلادی گرد مولر، مهاجم خطرناک این تیم بود که بعدها به خاطر شمء گلزنی به "بمب‌افکن" شهرت یافت و در کنار سپ مایر (دروازه‌بان) و فرانتس بکن‌باوئر (لیبرو) محور اصلی بایرن مونیخ را تشکیل می‌داد. صحنه‌ای از گل گرد مولر (پیراهن سفید) در دیدار بایرن مونیخ و نورنبرگ در سال ۱۹۶۸ میلادی.

در فصل ۱۹۶۸/۶۹ بایرن مونیخ تحت هدایت برانکو زبک، سرمربی اهل یوگسلاوی در میدان حضور یافت. این سال را می‌توان نقطه آغاز شکوفایی بایرن مونیخ دانست. مونیخی‌ها در آن فصل از همه هفته اول صدرنشین شدند و تا پایان فصل از صدرنشینی خود دفاع کرده و با اقتدار توانستند قهرمانی فصل را از آن خود کنند. تصویری از تیم بایرن مونیخ با جام قهرمانی فصل ۱۹۶۸/۶۹ به همراه برانکو زبک (نشسته در وسط).

گرد مولر در فصل نخستین قهرمانی بایرن مونیخ با به ثمر رساندن ۳۰ گل نه تنها آقای گل شد، بلکه رکوردی بر پا کرد که چندین دهه به جا ماند. او در آن دو افتخار شخصی و جایزه کسب کرد: بهترین بازیکن سال و بهترین گلزن فصل. چندی نگذشت که این مهاجم خطرناک به "بمب‌افکن" شهرت یافت.

در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد میلادی دو چهره نقشی تعیین‌کننده در بایرن مونیخ داشتند، برانکو زبک (چپ) به عنوان سرمربی و روبرت شوان (راست)، مدیر ورزشی باشگاه که در عین حال مدیر ورزشی فرانتس بکن‌باوئر نیز بود. ناگفته نماند که بایرن مونیخ در سال‌های ۱۹۶۶، ۱۹۶۷، ۱۹۶۹ و ۱۹۷۱ قهرمانی جام حذفی آلمان را به دست آورد.

دهه هفتاد میلادی بدون شک یکی از موفق‌ترین دوران بایرن مونیخ و دهه طلایی این تیم محسوب می‌شود. بایرن مونیخ در فصل ۱۹۷۱/۷۲ برای بار دوم طعم قهرمانی بوندس‌لیگا را چشید و در دو فصل بعد نیز از این عنوان دفاع کرد. فرانتس بکن‌باوئر با جام قهرمانی، راست در کنار او سپ مایر، دروازه‌بان بایرن مونیخ.

اودو لاتک از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ به‌عنوان سرمربی سه بار عنوان قهرمانی را برای مونیخ به ارمغان آورد. سپس به تیم بورسیا مونشن گلادباخ رفت و این تیم را دوبار در سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ قهرمان بوندس‌لیگا کرد. لاتک پس از بازگشت دوباره به مونیخ این تیم را در سال‌های ۸۵، ۸۶ و ۸۷ سه بار متوالی به قهرمانی رساند. لاتک (ردیف ایستاده در وسط) به همراه بازیکنان مونیخ و جام قهرمانی سال ۱۹۷۳.

بایرن مونیخ نه تنها در رقابت‌های ملی در آلمان دهه‌ای پرافتخار را تجربه کرد، بلکه در رقابت‌های بین‌المللی نیز خوش درخشید. این باشگاه در سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ همه رقیبان اروپایی را پشت سر گذاشت و سه بار پیای قهرمان جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا شد. تصویری از فرانتس بکن‌باوئر با جام قهرمانی ۱۹۷۶.

بایرن مونیخ در اواخر دهه ۷۰ میلادی دوران دستخوش تحولات بود و دوران نه چندان موفقی را تجربه کرد. در آغاز دهه ۸۰ میلادی پال چرنای، مربی مجار هدایت بایرن مونیخ را در دست داشت و این تیم را در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ به قهرمانی بوندس‌لیگا رساند.

تنها گرد مولر نیست که نامش در فهرست گلزنان فراموش‌نشدنی بایرن مونیخ به ثبت رسیده است. کارل هاینس رومنیگه که ده سال (در بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۴) در خدمت بایرن مونیخ بود در ۳۱۰ بازی برای این باشگاه مجموعا ۱۶۲ گل به ثمر رساند. بایرن مونیخ در دهه هشتاد میلادی ۷ بار قهرمان بوندس‌لیگا شد. تصویری از کارل هاینس رومنیگه، کاپیتان بایرن مونیخ در دیدار این تیم مقابل بوروسیا مونشن‌گلادباخ در فصل ۱۹۸۳/۱۹۸۴.

در دهه هشتاد میلادی ستارگان خارجی متعددی در خدمت بایرن مونیخ بودند، از جمله ژان ماری فاف، دروازه‌بان کارکشته تیم ملی فوتبال بلژیک. او در بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۸ میلادی مجموعا ۱۵۶ بار پیراهن تیم بایرن مونیخ را به تن کرد.

بایرن مونیخ در دهه ۹۰ میلادی دوران پرتلاطمی را در مقایسه با دهه قبل از آن تجربه کرد و در پی یافتن سرمربی مناسبی بود. این جست‌وجو حتی دو بار سبب شد که فرانتس‌ بکن‌باوئر به طور موقت (سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶) هدایت بایرن مونیخ را بر عهده بگیرد. یکی از قهرمانی‌های بایرن مونیخ در آن دهه به سال ۱۹۹۷ برمی‌گردد که این تیم ستارگانی چون لوتار ماتئوس را در خدمت خود داشت.

اوتمار هیتسفلد که در اواسط دهه نود میلادی با بوروسیا دورتموند موفقیت‌های بزرگی را جشن گرفته بود، در سال ۱۹۹۸ به بایرن مونیخ پیوست و هدایت این تیم را در دست گرفت. بایرن با آمدن او سه بار پیاپی قهرمان بوندس‌لیگا شدند و همچنین در سال ۲۰۰۱ جام لیگ قهرمانان باشگاه‌های را کسب کرده و پس از انتظاری طولانی بار دیگر قله فوتبال اروپا را فتح کردند.

یکی از ستارگان بایرن مونیخ در اوخر دهه ۹۰ میلادی علی دایی، ملی‌پوش ایرانی این تیم بود. دایی یک فصل (۱۹۹۸/۹۹) در این باشگاه توپ زد و در ۲۳ بازی برای بایرن مونیخ ۶ گل به ثمر رساند. تصویری از علی دایی با جام قهرمانی بوندس‌لیگا در آن فصل.

وحید هاشمیان مهاجم تیم ملی ایران که به "هلی‌کوپتر" شهرت دارد در سال ۲۰۰۴ به بایرن مونیخ پیوست، اما نتوانست به جایی ثابت در این تیم دست یابد. او تنها یک فصل در خدمت بایرن مونیخ بود و تنها ۹ بازی برای این تیم انجام داد.

یکی دیگر از ستارگان ایرانی بایرن مونیخ علی کریمی است. او در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ تحت سرمربی‌گری فلیکس ماگات در خدمت بایرن بود و در ۳۳ بازی برای این تیم سه گل به ثمر رساند. او در سال ۲۰۰۶ به همراه بایرن مونیخ به قهرمانی بوندس‌لیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان دست یافت.

یکی از ستارگان بی‌چون و چرای بایرن مونیخ در دهه ۹۰ و نخستین دهه قرن ۲۱ الیور کان است. او ۱۴ سال (بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ میلادی) در خدمت بایرن مونیخ بود و ۴۲۹ برای این تیم به میدان رفت. او با بایرن مونیخ ۸ بار قهرمان بوندس‌لیگا، ۶ بار قهرمان جام حذفی آلمان، یک بار قهرمان جام یوفا، یک بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و همچنین یک بار قهرمان باشگاه‌های جهان شد.

فیلیپ لام یکی دیگر از ستارگان وفادار به بایرن مونیخ محسوب می‌شود. او ۱۵ سال (سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۷) در این باشگاه توپ زد و در ۳۳۲ بازی برای بایرن مونیخ ۱۲ گل به ثمر رساند. او نیز مانند الیور کان افتخارات متعددی به همراه بایرن مونیخ کسب کرد.

اولی هوینس بعنوان بازیکن و رئیس باشگاه چهره‌ای تاثیرگذار در بایرن مونیخ بوده است. او ۸ سال برای بایرن مونیخ به میدان رفت و تمامی عنوان‌های باشگاهی را با این تیم کسب کرد. هوینس پس از کسب قهرمانی اروپا و جهان بعلت مصدومیت در ۲۷ سالگی مدیر بایرن مونیخ شد و تیمی بدهکار و در سطح متوسط را به یک ابرقدرت فوتبال آلمان و اروپا تبدیل کرد. او همچنین به علت فرار مالیاتی به سه سال و نیم زندان محکوم شد.

یوپ هاینکس جایگاهی ویژه‌ای بین سرمربیان بایرن مونیخ دارد. او در فصول مختلف (۱۹۸۷ تا ۱۹۹۱ / ۲۰۰۹ به صورت موقت / ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ و ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸) این سمت را برعهده داشت. او نخستین سرمربی بایرن مونیخ بود که توانست با این تیم قهرمانی سه‌گانه (بوندس‌لیگا، جام حذفی و لیگ قهرمانان) را کسب کند و همچنین جام قهرمانان باشگاه‌های جهان را به دست آورد. بعدها هانسی فیلک توانست این موفقیت را تکرار کند.

بایرن مونیخ تا کنون سرمربیان خارجی متعددی داشته است، از جیوانی تراپاتونی تا لوئیس فان خال و کارلو آنچلوتی. یکی از چهره‌هایی که پیوستن او به بایرن مونیخ، بوندس‌لیگا را غافلگیر کرد پپ گواردیولا بود. بایرن مونیخ تحت هدایت او در سه فصل سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ عنوان قهرمانی بوندس لیگا را تصاحب کرد. دو پیروزی در جام حذفی نیز از دیگر دستاوردهای این مربی اسپانیایی برای بایرن مونیخ بوده است.

در دو دهه نخست قرن ۲۱ نام دو ستاره خارجی با بایرن مونیخ پیوند خورده است؛ دو ستاره‌ای که سهم مهمی در موفقیت‌های این باشگاه داشته و بسیار محبوب بوده‌اند: فرانک ریبری (راست)، هافبک فرانسوی و آرین روبن (چپ)، مهاجم هلندی. ریبری از سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹ در خدمت بایرن بود و روبن از سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹.

بایرن مونیخ اگر چه در رقابت‌های ملی معمولا حرف اول را می‌زند، اما آخرین موفقیت بزرگ این تیم به کسب عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۲۰ میلادی برمی‌گردد که بایرن در فینال از سد پاری سن ژرمن گذشت.

باشگاه فوتبال بایرن مونیخ نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر عضو دارد. ورزشگاه خانگی این باشگاه ورزشگاه آلیانس است که ۷۴ هزار نفر را در دل خود جای می‌دهد و در سال ۲۰۰۳ فعالیت آن آغاز شده است. اولی هوینس، که بعنوان بازیگر و مدیر ورزشی نقش ویژه‌ای در بایرن مونیخ ایفا کرده از بانیان ساخت این ورزشگاه محسوب می‌شود.

شرکت آدیداس در آغاز سال ۲۰۲۵ پیراهنی به مناسبت تولد ۱۲۵ سالگی بایرن مونیخ طراحی و روانه بازار کرد که با استقبالی درخور توجه روبرو شد.