لوريک ميناسيان با نام لوريک وارطان يوسفيانس هوسپيان در سال ۱۳۲۲ در تبريز زاده شد.

پدرش بازيگر سرشناس سينما و مادرش شيفته تئاتر بود.

از كودكی در كنار زبان مادريش ارمنی، زبان‌های فارسی، فرانسوی و انگليسی را آموخت: «كودكستان كه می‌رفتم، نقش كلاه‌قرمزی و شنل‌قرمزی را به فرانسه بازی می‌كردم. بعدها از روی درس‌ها كه می‌خواندم، معلم می‌گفت چقدر خوش‌آهنگ می‌خوانی.»

دبستان را كه گذراند، با پدرش به صحنه‌های تئاتر و سينما رفت.

۱۶ ساله بود كه نخستين نقشش را در نمايشنامه "خداوندگان كهن" با گروه "گاسپار ايپگيان" بازی كرد و ديگر صحنه تئاتر را ترک نگفت.

۱۸ ساله بود كه همكاری پيوسته‌اش را با گروه تئاتر "آرمِن" در باشگاه آرارات ارمنيان تهران آغاز كرد.

۲۰ ساله بود كه در رشته هنرهای دراماتيک فوق ديپلم گرفت و آموزگار درس‌های علم الاشيا، زبان انگليسی و بعدها تئاتر به كودكان شد و طی ۲۵ سال صدها هنرآموز پرورش داد.

۴۳ ساله بود كه نخستين بار در مجموعه تلويزيونی "يادگار" اثر قوكاسيان كه به نقش ارمنيان در جنگ عراق با ايران پرداخته بود، به عنوان مادر يک قربانی ارمنی‌تبار نقش آفريد.

۴۷ ساله بود كه با بازی در فيلم پليسی "پرده آخر" به سينما راه يافت و در ۲۰ فيلم بلند و سه فيلم كوتاه شركت فعال داشت كه يكی از ماندگارترين آنها بازی او در نقش هنرپيشه دوم در "بودن يا نبودن" اثر كيانوش عياری بود.

می‌گفت: «خلاقیتی كه در بازیگری هست را دوست دارم. گاهی كه نقشی تمام می‌شود، برایش دلتنگ می‌شوم چون در سراسر لحظاتی كه سر كاری هستم همان نقش را زندگی میكنم.»

۵۸ ساله بود كه ماندگارترين نقش‌آفرينی‌اش را با وجود ناراحتی قلبی در نقش "مادام" در مجموعه تلويزيونی "كارآگاه شمسی و دستيارش مادام" ارائه داد.

سادگی و بی‌پیرایگی در نقش‌آفرینی یک زن عادی که زندگی را از راه بافتنی می‌گذراند، او را مطرح و محبوب ساخت.

میگفت: «مرگ هنرپیشه هنگامی است كه فراموش شود.»

مرضيه برومند سازنده فيلم درباره او می‌گويد: «به هنگام كار نهایت از خود گذشتگی را نشان می داد و همیشه دقیق و وقت‌شناس بود. من به عنوان كارگردان از همكاری با ایشان نهایت لذت را بردم.»

لوريک ميناسيان در ۶۰ سالگی در تهران درگذشت.