سن مادر به هنگام بارداری تأثیری بر سلامت آینده کودک نخواهد گذاشت.

طبق گزارش نخستین شماره مجله "ماکس پلانک ریسرچ" در سال ۲۰۱۳ میلادی، این نتیجه از بررسی مطالعاتی مرکز تحقیقات جمعیت‌شناسی مؤسسه ماکس پلانک حاصل شده است. در این بررسی به سرپرستی مایکو میرسکیله (Mikko Myrskylä) بر روی اطلاعات پزشکی بیش از ۱۸ هزار نفر در آمریکا مطالعه شده است.

در عوض، میزان تحصیلات مادر و سال‌هایی که وی برای مراقبت از کودک خود صرف می‌کند  از عوامل مؤثر بر رشد کودک تلقی می‌شود.

دانشمندان اطلاعات پزشکی مربوط به این افراد و همچنین عواملی مانند سن، میزان تحصیلات و طول عمر مادر را مد نظر قرار دادند.

نتیجه

نتیجه تحقیقات نشان می‌دهد که کودکانی با مادران  ۳۵ تا ۴۴  ساله،  بیمارتر از کودکانی نبودند که مادرانی  ۲۵ تا ۳۴ داشتند.

این یافته با تصورات پیشین در مورد تأثیر سن مادر بر سلامت کودک تناقض دارد. پیش‌از این تصور می‌شد، کودکانی که از مادران مسن‌تر متولد می‌شوند به این دلیل که جسم مادرانشان به هنگام بارداری و تولد پیرتر است بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌ها قرار می‌گیرند.
 
کاهش کیفیت تخمک و همچنین ضعیف بودن جفت (پلاسنتا) از جمله دلایلی بود که معتقدان به باور پیشین به آن توسل می‌جستند.

دانشمندان مؤسسه ماکس پلانک می‌گویند، این نظریه که سن بالای مادر احتمال سقط جنین و بروز ضایعاتی مانند سندرم داون (منگولیسم) و عقب‌افتادگی ذهنی کودک را بالاتر می‌برد هنوز نیز پا بر جا است.

همین بررسی نشان می‌دهد که میزان تحصیلات مادر و سال‌هایی که او اوقات مشترک بیشتری با کودک خود می‌گذراند بر سلامت فرزند تأثیری مثبت می‌گذارد.

پژوهشگران نمی‌دانند دلیل این تأثیر چیست. آنها احتمال می‌دهند که چون نزدیک بودن مادر به کودک و صرف زمان بیشتر با او امکان مراقبت بهتر را فراهم می‌آورد، وضعیت سلامت کودک در آینده بهتر خواهد بود.