مادر روانشناسی رشد
۱۳۹۹ فروردین ۱, جمعهمیگفت: «هميشه با آميزهای از عشق مادرانه و هنر آموزگاری و باور به آموزشِ اندیشیدن به جای اندیشهها، زيستهام.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
پدرش كارمند بلندپايه دولت بود و از ذوق و استعداد دخترش به آموزش پشتيبانی بسيار كرد.
چهار ساله بود كه به دبستان رفت و ۱۵ ساله بود كه ديپلم علوم تجربی و يک سال پس از آن ديپلم ادبی گرفت.
۱۶ ساله بود كه جوانترين و نخستين دانشجوی دختر اعزامی به خارج بود.
۲۶ ساله بود كه پاياننامه دكتری خود را به سرپرستی روانشناس بلندآوازه ژان پياژه نوشت. او در اين پژوهش پی برد كه تجربهها و آموختههای ما در دريافتمان از فضاها، مكانها و بُعدها تأثير مستقيم دارند.
با اينكه استادش به هيچ رو نميخواست اين دستيار كارآمد و ورزيده را از دست بدهد، اما او به ايران بازگشت، ولی پيشنهاد وزارت آموزش و پرورش را نپذيرفت و آموزگار كلاس اول شد و دو سال سرپرستی نخستين مركز هدايت حرفهای دانشجويان دانشگاه پلیتكنيک تهران را به عهده گرفت.
۴۲ ساله بود كه به گروه روانشناسی دانشگاه تهران پيوست و ۴۷ ساله بود كه دانشيار اين رشته در دانشگاه تهران شد و پنج سال پس از آن سرپرستی گروه روانشناسی اين دانشگاه را پذيرفت و سرانجام در ۵۳ سالگی به درجه استادی تمام رسيد.
۵۹ ساله بود كه پس از تدريس بيش از ۱۷ واحد درسی در هر ترم و تأليف ۱۵ كتاب و ۵۰ مقاله اثرگذار در رشته خود، بازنشسته اجباری شد.
او پس از اين حكم اجباری، چند پژوهشكده علوم انسانی را سرپرستی كرد و "فصلنامه روانشناسان ايرانی" را بنيان نهاد و برای نوشتن آثارش در زمينه روانشناسی پويشی و بالينی، مقام نخست را به خاطر تأليف كتاب در این زمینه در ايران به دست آورد.
رشد و شناسايی اين دو شاخه روانشناسی وامدار تلاشهای پيوسته او در آموزش آنها به دانشجويان بوده است.
او واژهنامه هايی برای روانشناسی تأليف و برابرهای دقيق فارسی برای واژگان لاتين روانشناسی پيشنهاد و دو واژهنامه در اين زمينه منتشر كرد.
پريرخ دادستان در ۷۵ سالگی در تهران درگذشت.