طبق تحقیقات سازمان علمی مستقل "مرکز آب‌وهوایی" آمریکا، در حال حاضر ۹۳ میلیون نفر در مناطقی از چین زندگی می‌کنند که ممکن است تا سال ۲۰۵۰ گرفتار سیل و آبگرفتگی شود. شانگهای که پرجمعیت‌ترین شهر چین است به دلیل فقدان تجهیزات حفاظتی ساحلی ممکن است به‌شدت از این پدیده آسیب ببیند.

به گفته سازمان "مرکز آب‌وهوایی" آمریکا، در ویتنام بیش از ۳۱ میلیون نفر که تقریبا برابر با یک‌چهارم جمعیت این کشور می‌شود، در مناطقی زندگی می‌کنند که ممکن است تا سال ۲۰۵۰ هر ساله دست کم یک بار گرفتار طغیان آب‌های شور شوند. پیش‌بینی می‌شود که تا آن زمان سیلاب‌های سالانه اقیانوس‌ها به‌ویژه بر جمعیت متراکم دلتای مکونگ و سواحل شمالی هانوی، پایتخت ویتنام تأًثیر بگذارد.

در هند ممکن است تا سال ۲۰۵۰ حدود ۳۶ میلیون نفر از ساکنان مناطق ساحلی در معرض سیلاب‌های سالانه قرار بگیرند. بنگال غربی، ادیشا و شهر شرقی کلکته از آسیب‌پذیرترین مناطق در معرض سیل این کشور به حساب می‌‌آیند. فقدان تدابیر لازم در این شهرها ممکن است باعث شود که روزی این مناطق زیر آب‌ بروند.

بیش از ۱۰ درصد از شهروندان تایلند در مناطقی زندگی می‌کنند که ممکن است تا سال ۲۰۵۰ زیر آب بروند. بانکوک، پایتخت تایلند که تصویر فوق، سیل در این شهر را در سال ۲۰۱۱ نشان می‌دهد فقط ۵/ ۱ متر از سطح دریا بالاتر است و شدیدا در خطر زیر آب رفتن قرار دارد. ارزیابی‌ سازمان زیست‌محیطی "ارث. اورگ" (Earth.Org) در هنگ‌کنگ نشان می‌دهد که ممکن است ۹۴درصد از جمعیت این شهر تا سال ۲۱۰۰ مجبور به نقل مکان شوند.

بر اساس مدل‌سازی "کلایمت سنترال"، بصره، دومین شهر بزرگ عراق به شدت در خطر سیل‌های ساحلی قرار دارد و ممکن است بخش‌های وسیعی از آن تا سال ۲۰۵۰ زیر آب برود. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که اثرات این پدیده می‌تواند از مرزهای عراق فراتر رود و مهاجرت ناشی از طغیان‌ آب‌ها منجر به تشدید درگیری‌های منطقه‌ای و سیاسی شود.

خطرسیل میراث فرهنگی دنیا را تهدید می‌کند. شهر اسکندریه بیش از ۲۰۰۰ سال پیش توسط اسکندر کبیر پایه‌گذاری شد. بخش عمده این شهر پنج‌میلیونی ارتفاع کمی از سطح دریا دارد. ارزیابی‌های سازمان "ارث. اورگ" حاکی از آن است که بدون تدابیر لازم جهت حفاظت از این شهر در برابر طغیان آب‌ها یا برنامه‌های جابجایی ممکن است تا سال ۲۱۰۰ اکثر قسمت‌های این شهر زیر آب برود.