مانور چین؛ شبیهسازی برای حمله دقیق به اهدافی در تایوان
۱۴۰۲ فروردین ۲۰, یکشنبه
چین با دهها ناو و هواپیمای جنگی، دومین روز از مانور دریایی سه روزه خود در اطراف جزیره تایوان را به انجام رساند. آمریکا از چین خواست تا نسبت به سفر رئیسجمهور تایوان به آمریکا، خویشتنداری خود را حفظ کند.
تبلیغات
روز شنبه ۱۹ فروردینماه دومین روز از مانور دریایی چین در نزدیکی جزیره تایوان به پایان رسید. رسانههای دولتی در چین گزارش دادهاند که این کشور در این مانور، ''حملات دقیق'' علیه ''اهداف کلیدی'' در تایوان را شبیهسازی کرد.
افزون بر این، نیروهای زمینی چین نیز تمرینهایی با هدف حمله به مراکز متعدد را انجام دادند.
مقامهای چینی، این رزمایش را ''هشدار جدی'' به تایوان نامیدهاند.
در همین خصوص وزارت دفاع تایوان اعلام کرده که در این مانور ۹ ناو و ۵۸ هواپیمای جنگی چینی حضور داشته و جنگندهها و بمبافکنهای چینی در اطراف تایوان دیده شدهاند.
این وزارتخانه پیشتر نیز اعلام کرده بود که مقامهای پکن، سفر تسای اینگ ون، رئیسجمهور تایوان به آمریکا را بهانهای برای آغاز این مانور نظامی قرار دادهاند.
چین میگوید که این مانور را در واکنش به سفر اخیر رئیسجمهور تایوان به آمریکا و دیدار او با شماری از مقامهای عالیرتبه از جمله با رئیس مجلس نمایندگان آمریکا آغاز کرد.
این نخستین دیدار یک مقام ارشد تایوان از ایالات متحده پس از گذشت ۴۴ سال در خاک آمریکا بود که خشم پکن را به همراه داشت.
از جمله یکی از واکنشهای چین، وزارت خارجه این کشور نشست تسای اینگ ون، رئیسجمهور تایوان با کوین مککارتی، رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده، را به عنوان "نقض فاحش سیاست چین واحد" توصیف کرد و یادآور شد که این اقدام "به طور جدی تعهد ایالات متحده پیرامون چین و مسئله تایوان را نقض کرده است."
به این ترتیب، چین بلافاصله پس از بازگشت تسای اینگ ون از آمریکا دست به انجام این مانور نظامی در نزدیکی تایوان زده است.
گزارشها حاکی از آن است که چین در این رزمایش، محاصره هوایی و دریایی تایوان را تمرین و شبیهسازی کرده است.
مقامهای تایوان بارها هشدار دادهاند که اقدام چین برای انجام این مانور نظامی، صلح و ثبات در این منطقه را به شدت در معرض خطر قرار داده است.
آمریکا خطاب به چین: خویشتنداری کنید
تنشها بین چین و تایوان پس از سفر رئیسجمهور تایوان به آمریکا به شدت افزایش یافته است.
در پی بالا گرفتن تنشها بین پکن و تایپه، مقامهای وزارت خارجه ایالات متحده از دولت چین خواستند تا خویشتنداری خود را نسبت به سفر رئیسجمهور تایوان به آمریکا حفظ و از دست زدن به اقدامهای افراطی و تنشزا خودداری کنند.
سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در عین حال اعلام کرده که کشورش از منابع و تواناییهای لازم برای تضمین صلح و ثبات و اجرای تعهدات در خصوص امنیت ملی خود برخوردار است.
او همچنین تصریح کرد که واشنگتن به دقت و از نزدیک، تحرکات پکن را زیر نظر دارد.
رئیسجمهور تایوان در بازگشت از سفر خود به آمریکا، بر توسعه روابط کشورش با ایالات متحده تاکید کرد و افزود که تایوان به همکاری با آمریکا و سایر کشورها برای دفاع از ارزشهایی همچون آزادی و دموکراسی ادامه میدهد.
شماری از کارشناسان هشدار میدهند که ادامه وضعیت موجود و تنشهای فزاینده میان تایپه و پکن میتواند تا مرحله نوعی درگیری نظامی میان دو کشور پیش رود.
گفتنی است آمریکا از دههها پیش به تایوان برای تقویت بنیه دفاعی این کشور کمک کرده اما به صراحت، تعهدی برای ارائه کمکهای نظامی به این کشور در صورت درگیر شدن در یک وضعیت جنگی نداشته است. ژاپن از جمله دیگر کشورها در این منطقه است که با آمریکا پیمان دفاعی امضا کرده است.
چین همچنان تایوان را از زمان جدایی این جزیره از سرزمین چین در سال ۱۹۴۹ میلادی بخشی از خاک خود میداند و سیاست الحاق تایوان را در صورت لزوم حتی با استفاده از نیروینظامی، دنبال میکند.
رد پای اژدهای سرخ در اقتصاد جهان به روایت تصویر
امضای توافقنامه راهبردی ایران و چین واکنشهای بسیاری برانگیخت. ایران در عین حال بخش بسیار کوچکی از سرمایهگذاری هنگفت چین در دو دهه اخیر را جذب کرده است. حجم سرمایهگذاری چین چقدر و در کدام کشورها بوده است؟
چین بر اساس دادههای "موسسه امریکن اینترپرایز"، فقط ظرف ۱۵ سال گذشته، ۲ تریلیون و ۱۰۰ میلیارد دلار در همه کشورها سرمایه گذاری کرده است؛ از کشورهای ثروتمند مثل سوئیس و آمریکا گرفته تا کشورهای آفریقایی مانند کنگو.
عکس: picture-alliance/dpa/K.-J. Hildenbrand
سهم ایران از این حجم سرمایهگذاری چین فقط ۵۶/ ۲۶ میلیارد دلار بوده که میزان آن در هر دوره پنج ساله تغییر نکرده است؛ یعنی تحریم بین سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ تاثیر چندانی بر کاهش یا افزایش سرمایهگذاری چین در ایران نداشته است. (عکس: کارگران چینی در پروژه آزادراه تهران-شمال)
عکس: farsnews.com
بحران اقتصادی جهانی که سال ۲۰۰۸ شروع شد، فرصت مناسبی برای چین بود تا با عرضه وامهای کلان، جای پایی در کشورهای جهان، حتی در کشورهای اروپایی باز کند.
عکس: picture-alliance/dpa
چین در سال ۲۰۱۳ طرح بلندپروازانه خود یعنی "راه ابریشم جدید" را کلید زد. این پروژه دو هدف اساسی دارد: ۱) افزایش تولید با مواد خام ارزان و انرژی ارزان ۲) انتقال مواد خام و فروش کالای چینی از طریق گسترش راهها، بندرها، فرودگاهها و خطوط راه آهن.
بنا بر دادههای "مرکز مطالعات استراتژیک بینالمللی" (CSIS) چین تنها طی شش سال (۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹) حدود ۶۲ میلیارد دلار در بخش راه آهن ۳۴ کشور سرمایهگذاری کرده است. حضور فعال اقتصادی چین در واقع به معنای گسترش نفوذ سیاسی این کشور هم هست. (عکس: شی جین پینگ، رئیس جمهور چین در سال ۲۰۱۴ در کنار همتای ونزوئلایی خود، نیکلاس مادورو در کاراکاس)
عکس: AFP/Getty Images/L. Ramirez
تصویری از خط آهن باری-مسافری بنگوئلا در آنگولا. این خط از شهر لبیتو در آنگولا شروع و در شهر تنکه در جمهوری دموکراتیک کنگو به پایان میرسد. این خط آهن در آنگولا با سرمایهگذاری چین احیا شد.
عکس: DW/N. Sul D'Angola
آفریقا با گسترش سریع شهرنشینی روبرو است. حتی کارشناسان میگویند که انقلاب چهارم صنعتی در آفریقا رخ میدهد. این در حالی است که زیرساختهای کافی برای تحقق این تحول هنوز وجود ندارد. چین و هند از این خلا استفاده میکنند. (عکس: سرمایهگذاری چین در بخش شیلات موزامبیک)
عکس: DW/S. Lutxeque
به نوشته مجله فوربس، چین بزرگترین شریک تجاری آفریقا است و حجم سالانه تبادلات دو طرف به ۲۰۰ میلیارد دلار میرسد. بر این اساس، بیش از ۱۰۰ هزار شرکت چینی در آفریقا فعالند. بنا بر دادههای بخش تحقیقات تجارت چین – آفریقا در دانشگاه جان هاپکینز، بیشترین صادارات از آفریقا به چین در سال ۲۰۱۹ به ترتیب از کشورهای آنگولا، آفریقای جنوبی و جمهوری کنگو صورت گرفته است.
عکس: picture-alliance/Photoshot/Zhang Gaiping
مجله فوربس نوشته است که آفریقا ۲۰ درصد کتان مورد نیاز چین را تامین میکند. آفریقا نصف ذخایر منیزیم جهان را هم دارد که در صنعت فولاد به کار میرود و جمهوری دموکراتیک کنگو به تنهایی نصف ذخایر تلق جهان را در اختیار دارد. آفریقا همچنان ذخایر قابل توجه کولتان دارد که مورد نیاز صنعت الکترونیک است. چین به همه این منابع نیاز دارد. (عکس: معدن کبالت در جمهوری دموکراتیک کنگو)
عکس: Getty Images/AFP/F. Scoppa
دَن روخِفِن، پژوهشگر هلندی و بنیانگذار مؤسسه معماری "MORE" است. او تألیفات متعددی از جمله در زمینه گسترش شهرنشینی در آفریقا دارد. به گفته او، «در آفریقا هیچ پروژه ساختمانی بلندتر از ۳ طبقه و هیچ راهی طولانی تر از ۳ کیلومتر وجود ندارد که در دست چینیها نباشد.» (عکس: کارگر چینی و محلی در کارگاه ساخت یک اتوبان در اوگاندا)
عکس: Imago
اما در ایران چه اتفاقی خواهد افتاد؟
جزئیات توافق راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین منتشر نشده است. روزنامه "نیویورک تایمز" پیش از این نوشته بود که طرح این توافقنامه را رئیسجمهور چین پنج سال پیش (۲۰۱۶) پیشنهاد کرده بوده است. پیشنویس این توافقنامه ۴ تیرماه ۱۳۹۹ در پکن به امضا رسید. دو هفته بعد، روزنامه نیویورک تایمز به جزئیات این پیشنویس ۱۸ صفحهای دست یافت و آن را منتشر کرد.
عکس: ana.press
"نفت در برابر سرمایهگذاری"
به نوشته وبسایت اقتصادی "بلومبرگ"، چین در چارچوب این توافق «۴۰۰ میلیارد دلار در ایران سرمایهگذاری میکند و در مقابل از ایران با تخفیف زیاد و بهطور مداوم نفت میخرد». چین دقیقا مشابه همین استراتژی را در قاره آفریقا در پیش گرفته است. چین در مقابل بازسازی زیرساختها، حدود یکسوم نفت مورد نیاز خود را از کشورهای آفریقایی وارد میکند.
عکس: Mana Neystani
اگر موضوع "سرمایهگذاری در برابر نفت ارزانقیمت" درست باشد، پکن بخشی از سرمایهگذاری خود را از طریق اختلاف قیمت نفت ارزان جبران میکند. سود حاصل از سرمایهگذاری نیز بخش دیگری از هزینهها را تأمین میکند. گسترش حوزه نفوذ چین در منطقه را هم میتوان به سود اقتصادی افزود. توافقنامه ۲۵ ساله با چین کدام منافع ایران را تأمین میکند و چقدر برای ایران از نظر اقتصادی به صرفه است؟