ماهنورد "پراگیان" در جریان مأموریت خود بر کره ماه وجود گوگرد در نزدیکی قطب جنوب ماه را تأیید کرد. به گفته مقامات فضانوردی هند این ماهنورد همچنین موفق به شناسایی چندین عنصر دیگر در این منطقه شده است.
ماهنورد پراگیانعکس: Indian Space Research Organisation/AP/picture alliance
تبلیغات
سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) اعلام کرد، ماهنورد "پراگیان" یک هفته پس از فرود تاریخی خود روی ماه، تأیید کرده که در نزدیکی قطب جنوبی ماه گوگرد وجود دارد.
این سازمان در وبسایت خود نوشت که تجهیزات طیفسنجی لیزری ماهنورد در جریان کاوشگریهای خود موفق شده است، چند عنصر دیگر را نیز در سطح کره ماه شناسایی کند که عبارتند از آلومنیوم، آهن، کلسیم، کروم، تیتانیوم، منگنز، اکسیژن و سیلیکون.
ماهنورد پراگیان پس از فرود آمدن کاوشگر چاندرایان-۳ مأموریت خود را در نزدیکی قطب جنوب ماه آغاز کرد. این ماهنورد قرار است طی ۱۴ روز آینده آزمایشهای متعددی در قطب جنوب ماه انجام دهد و نتایج اندازهگیریهای خود و تصاویر عکسبرداری شده را به کره زمین ارسال کند.
قطب جنوب کره ماه از مناطقی است که به مراتب کمتر مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. هند نخستین کشوری به شمار میرود که تاکنون موفق شده فضاپیمایی را در نزدیکی قطب جنوب ماه بنشاند.
دانشمندان میگویند این منطقه از ماه، محل ذخیره یخآب است و میتواند در آینده منبع ارزشمندی برای انجام سفرهای فضایی باشد چرا که یخآب موجود در این ناحیه، میتواند سوخت موشک و حتی آب آشامیدنی فضانوردان را تأمین کند.
کاوشگر چاندرایان−۳ چهارشنبه هفته گذشته (۲۳ اوت / اول شهریور) با موفقیت در نزدیک قطب جنوب ماه فرود آمد. چاندرایان در زبان سانسکریت به معنای "سفینه ماه" است.
با فرود موفقیتآمیز این سفینه بر روی ماه، هند اینک پس از ایالات متحده آمریکا، شوروی سابق و چین، چهارمین کشوری است که تا کنون توانسته ماموریت موفقیتآمیزی بر روی سطح کره ماه انجام دهد.
این دومین تلاش هند برای فرود آوردن یک فضاپیما روی ماه به شمار میرفت. پیش از این در سال ۲۰۱۹ فضاپیمای چاندرایان-۲ با موفقیت در مدار ماه قرار گرفته بود اما کاوشگر سطحنشین آن نتوانست بر ماه فرود بیاید و روی سطح ماه سقوط کرد.
موفقیت کنونی اما موقعیت هند را به عنوان یک قدرت فضایی مستحکم میکند چرا که سطح ماه پر است از زبالههای فضایی ناشی از ماموریتهای فضایی شکستخورده. چندی پیش فضاپیمای لونا ۲۵ روسیه نیز قصد داشت در منطقهای نزدیک به قطب جنوب ماه فرود بیاید اما به دلیل بروز یک ایراد فنی در موتور، بر روی ماه سقوط کرد.
در سالهای اخیر، کره ماه هدف بسیاری از سازمانهای فضایی دولتی از جمله چین و ژاپن بوده است. همچنین در بین شرکتهای خصوصی فضایی نیز رقابتی جدی بر سر سفرهای فضایی آینده به ماه در جریان است.
آپولو ۱۱: نخستین باری که انسان پای خود را بر روی کره ماه گذاشت
از زمانی که نیل آرمسترانگ به عنوان نخستین انسان پای خود را بر روی کره ماه گذاشت، ۵۰ سال میگذرد. گامی باورناکردنی. حتی امروز نیز دیدن تصویرهای فرود آپولو ۱۱ و آن لحظه تاریخی سودای پیمایش ماه را در انسان برمیانگیزد.
عکس: NASA
"گام کوچک یک انسان"
نخستین گام یک انسان بر سطح ماه. روز ۲۰ ژوئیه سال ۱۹۶۹. نیل آرمسترانگ درباره این لحظه گفته است: «این گام کوچک (یک) انسان و یک جهش بزرگ بشریت است.» این موضوع که آرمسترانگ کی و چگونه این جمله را گفته و یا چرا کلمه (یک) را فراموش کرده، تا همین امروز نیز منجر به بحث و گمانهزنی میشود.
عکس: NASA
آغاز این جهش بزرگ
و اما آغاز داستان: ساموئل فیلیپس، مدیر برنامههای آپولو از اتاق کنترل مرکز فضانوردی کندی بر فعالیتهای مقدماتی پرتاب آپولو ۱۱ به ماه نظارت میکند. لحظه شروع ماموریت روز ۱۶ ژوئیه سال ۱۹۶۹ است. آپولو ۱۱ توسط موشک حامل ساترن پنج پرتاب شد. سرنشینان آن عبارت بودند از نیل آرمسترانگ، ادوین بازآلدرین و مایکل کالینز.
عکس: NASA
پخش زنده تلویزیونی از فرود ماه
این سه نفر در شمار هزاران نفری بودند که در سواحل و خیابانهای مجاور مرکز فضایی کندی و نزدیک ایستگاه فصایی ناسا در فلوریدا چادر زده بودند تا پرتاب آپولو به فضا را از نزدیک دنبال کنند.
عکس: NASA/Kennedy Space Center
نور، دوربین، آماده حرکت، پرتاب!
نه تنها هزاران نفر برای دیدن این لحظه تاریخی به نزدیکی محل پرتاب آپولو ۱۱ آمده بودند، بلکه هزاران گزارشگر نیز از سراسر جهان برای پوشش خبری به مرکز فضایی کندی آمده بودند. ۳۴۹۷ خبرنگار رسما برای پوشش خبری این رویداد ثبتنام کرده بوند. آنها در محوطه خبرنگاران مرکز فضایی کندی برای دیدن و گزارشدهی از پرتاب آپولو ۱۱ تجمع کرده بودند.
عکس: NASA
کار تیمی موفق!
یکی از سرنشینان آپولو باید در مدار ماه باقی میماند: مایکل کالینز. او سالها بعد، در سال ۲۰۰۹ گفت: «من خود را بخشی از ماجرایی میدیدم که بر روی سطح ماه اتفاق میافتاد. اگر میگفتم که جای من در گردونه فرماندهی کلمبیا بهتر از آن دو نفر دیگر بود، بیتردید یا دروغگو بودم یا یک ابله. اما من صادقانه میگویم که از نقشی که بر عهده من بود، راضی و خرسند بودم.»
عکس: NASA/Kennedy Space Center
فرود بر سطح ماه
روز ۲۰ ژوئیه سال ۱۹۶۹ ساعت هشت و ۱۷ دقیقه و ۵۸ ثانیه شب، نیل آرمسترانگ اعلام کرد: "عقاب فرود آمد!" اما از زمان اعلام این خبر تا زمانی که آنها بر سطح ماه قدم نهادند، مدتی طول کشید. پیش از گام نهادن بر ماه باید مقدمات بازگشت فراهم میشد. ساعت دو و ۵۶ دقیقه و ۲۰ ثانیه روز ۲۱ ژوئیه لحظه تاریخی گام نهادن انسان بر ماه فرا رسید. آرمسترانگ نخستین انسانی بود که بر سطح ماه گام نهاد.
این عکس را روز ۲۱ ژوئیه مایکل کالینز گرفته است. در این عکس ماهنشین عقاب به هنگام بازگشت از ماه دیده میشود. در حالی که آرمسترانگ و آلدرین نخستین انسانهایی بودند که بر سطح ماه گام نهادند، مایکل کالینز در گردونه فرماندهی کلمبیا و در مدار ماه بازگشت دیگر سرنشینان آپولو ۱۱ را به انتظار نشسته بود.
عکس: NASA
نمونه شماره ۱۰۰۰۳ از خاک ماه
گردش تجسسی آرمسترانگ و آلدرین دو ساعت و نیم طول کشید. آلدرین ۴۷ پوند (حدود ۲۲ کیلوگرم) خاک از سطح ماه همراه آورد. این عکس متعلق به ۲۷ ژوئیه و پس از بازگشت سرنشینان آپولو ۱۱ است. در جریان شش سفر به ماه، فضانوردان ۲۴۱۵ نمونه از خاک ماه، با وزنی معادل ۴۰۰ کیلوگرم همراه با خود به زمین حمل کردهاند.
عکس: NASA/AccuSoft Inc.
هدیه فضانوردان
اما در مقابل فضانوردان نیز چیزهایی بر روی سطح ماه باقی گذاشتند. از آن جمله است این هدیه نیل آرمسترانگ. یک سنجاق سینه به شکل شاخه درخت زیتون به نشانه صلح. کسانی که بعدها به ماه سفر کنند میتوانند بر روی سطح ماه توپهای گلف، عکس خانوادگی با دوربین، آثار اندی وارول و پر یک شاهین را ببینند.
عکس: NASA/Johnson Space Center
بازگشت به زمین
روز ۲۴ ژوئیه ۱۹۶۹ ساعت ۱۶ و ۵۰ دقیقه به وقت اروپای مرکزی سرنشینان آپولوی ۱۱ در اقیانوس آرام، ۲۱ کیلومتری ناوهواپیمابر یواساس هورنت و در ۱۴۸۰ کیلومتری جنوب غربی هاوایی فرود آمدند. پس از رسیدن به زمین سرنشینان آپولو میبایست فرم گمرکی پر کرده و چیزهایی که از ماه همراه آورده بودند را اعلام میکردند. پس از آن، برای مدت سه ماه در قرنطینه به سر بردند.
عکس: NASA/Johnson Space Center
استقبال گرم مردم
فضانوردان آپولو ۱۱ لباس فضانوردی بر تن ندارند، بلکه پانچو و سمبررو (کلاه مکزیکی) پوشیدهاند. آنها پس از بازگشت از ماه از کشوری به کشور دیگر سفر کردند. سفر به ۲۴ کشور، ۲۷ شهر ظرف ۴۵ روز. آمریکا بر آن بود که با سفر این فضانوردان نشان دهد که حاضر است دانش فضایی خود را به اشتراک بگذارد. آرمسترانگ و آلدرین همچون ستارگان دنیای هنر یا ورزش مورد استقبال قرار گرفتند. ۲۳ سپتامبر ۱۹۶۹ در مکزیکوسیتی.