فرضیه‌های موجود اغلب بر این باور استوارند که شکل‌گیری ماه با یک برخورد آغاز شده است. بر اساس این فرضیه‌ها مدت کوتاهی پس از شکل‌گیری زمین، در حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، جرمی آسمانی‌ در ابعاد مریخ به نام تئا با زمین اولیه برخورد کرده است و این برخورد، حجم عظیمی از سنگ‌های گداخته را از پوسته و گوشته زمین به فضا پرتاب کرد که در نهایت منجر به شکل‌گیری ماه شد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

اما اکنون مقاله‌ای که توسط سه دانشمند از ایالات متحده، فرانسه و آلمان در مجله تخصصی نیچر منتشر شده، این فرضیه را مطرح کرده که این رویداد احتمالا بین ۸۰ تا ۱۸۰ میلیون سال زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، رخ داده است.

دانشمندان تا کنون بر اساس نمونه‌های سنگی آورده شده به زمین توسط فضانوردان ماموریت‌های آپولو و سایر ماموریت‌های بدون سرنشین، سنی حدود ۴.۳۵ میلیارد سال را برای ماه نتیجه‌ گرفته بودند.

پیش از این نیز دانشمندان با استفاده از گردوغباری که فضانوردان ماموریت آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ به زمین آورده بودند دریافته بودند که این غبارها حاوی بلورهای ریز زیرکُن هستند.

به گفته دانشمندان، اثرات گرانشی زمین در حدود ۴.۳۵ میلیارد سال پیش، یک بار دیگر ماه را به شدت گرم کرده است. این فرآیند سبب شد که حجم زیادی از مواد مذاب از درون ماه به سطح آن راه یابد.

این تحقیقات همچنین نشان می‌دهند که بیشتر نمونه‌های سنگی سطح ماه در واقع مربوط به زمان سرد شدن این مواد مذاب است و نه زمان شکل‌گیری ماه.

نتیجه‌گیری‌های این سه دانشمند اکنون قدمتی بین ۴.۴۳ تا ۴.۵۳ میلیارد سال را برای ماه پیشنهاد می‌کند. به گفته این دانشمندان، این سن با مدل‌های دینامیکی تشکیل سیارات در منظومه شمسی بسیار بهتر تطابق دارد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

دانشمندان پیش از این نیز به این نتیجه رسیده بودند که بخش‌های بزرگی از پوسته ماه در حدود ۲۰۰ میلیون سال قدیمی‌تر از محاسبات قبلی است.