شورای امنیت،

"با یادآوری بیانیه رئیس شورای امنیت به شماره S/PRST/۲۰۰۶/۱۵ و قطعنامه‌های شماره ۱۹۶۹ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (۲۰۰۸) و ۱۸۸۷ (۲۰۰۹) و با تاکید مجدد بر مفاد آنها،

"با تاکید مجدد بر تعهد آن به معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای، نیاز به تمام کشورهای امضا کننده پیمان ان‌پی‌تی برای پیروی کامل از تمام تعهدات آن، و با یادآوری حق اعضای ان‌پی‌تی، بر اساس ماده I و II پیمان ان‌پی‌تی، به منظور گسترش تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز بدون تبعیض،

"با یادآوری قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/۲۰۰۶/۱۴) که اظهار می‌دارد که یک راه حل برای موضوع هسته‌ای ایران کمک به تلاش‌های جهانی منع گسترش خواهد بود و برای تحقق هدف خاورمیانه عاری از تسلیحات کشتار جمعی، از جمله ابزارهای پرتاب،

"با اشاره به نگرانی جدی که، همانگونه که با گزارش‌های مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تاریخ‌های ۲۷ فوریه ۲۰۰۶، ۸ ژوئن ۲۰۰۶، ۳۱ آگوست ۲۰۰۶، ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶، ۲۲فوریه ۲۰۰۷، ۲۳ مه ۲۰۰۷، ۳۰ آگوست ۲۰۰۷، ۱۵ نوامبر ۲۰۰۷، ۲۲ فوریه ۲۰۰۸، ۲۶ مه ۲۰۰۸، ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۸، ۱۹ نوامبر ۲۰۰۸، ۱۹ فوریه ۲۰۰۹، ۵ ژوئن ۲۰۰۹، ۲۸ آگوست ۲۰۰۹، ۱۶ نوامبر ۲۰۰۹، ۱۸ فوریه ۲۰۱۰ و ۳۱ مه ۲۰۱۰، ایران تعلیق کامل و مداوم تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی و بازفرآوری و پروژه‌های مرتبط با آب سنگین را به اجرا در نیاورده است. موارد مذکور در قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) درخواست شده است. ایران همانطور که در این قطعنامه‌ها ذکر شده همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی بر اساس پروتکل الحاقی را از سر نگرفت، با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ارتباط با مسایل باقیمانده موجب نگرانی همکاری نکرده است، که می‌بایست برای کنار گذاشتن احتمال ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای ایران شفاف سازی شود، ایران همچنین دیگر اقدامات درخواست شده از سوی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را نادیده گرفته است، ایران از مفاد قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) پیروی نکرده است و اینکه این موارد برای اعتماد سازی لازم است و محکومیت نادیده گرفتن این اقدامات از سوی ایران،

"با تاکید مجدد بر اینکه مسایل باقیمانده می‌تواند به بهترین نحو حل شود و ایجاد اعتماد در زمینه ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران که به وسیله پاسخ مثبت ایران به تمام درخواست‌های شورای امنیت و شورای حکام آژانس می‌تواند صورت بگیرد،

"با اشاره به نگرانی جدی در خصوص نقش عناصر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC)، شامل آنهایی که در ضمیمه D و E قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ضمیمه I قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ضمیمه II این قطعنامه، در فعالیت‌های هسته‌ای حساس گسترش و توسعه سامانه‌های پرتاب تسلیحات هسته‌ای مشخص شده است،

"با اشاره به این نگرانی جدی که ایران یک تاسیسات غنی سازی در قم با نقض تعهدات آن مبنی بر تعلیق تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی ساخته است، و اینکه ایران تا تاریخ سپتامبر ۲۰۰۹ به آژانس در این زمینه اطلاع نداده است، که مطابق با تعهدات آن بر اساس ترتیبات تکمیلی توافق پادمانی آن نیست،

"همچنین با اشاره به قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/۲۰۰۹/۸۲) که از ایران می‌خواهد تا فورا ساخت و ساز در قم را به حالت تعلیق در آورد و برای شفاف سازی هدف این تاسیسات، زمان بندی طراحی و ساخت و ساز و درخواست‌های از ایران برای تایید، همانگونه که از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخواست شده، که تاکنون تصمیمی برای ساخت و ساز اتخاذ نکرده است، یا اجازه ساخت و ساز تاسیسات هسته‌ای دیگر که تا کنون به آژانس اعلام نشده است،

"با اشاره به این نگرانی جدی که ایران تا ۲۰ درصد اورانیوم را غنی سازی کرده است، و این کار را بدون اطلاع به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی انجام داده در حالیکه زمان کافی برای تطابق با دستورالعمل‌های پادمانی در اختیار داشته است،

"با اشاره به این نگرانی جدی که ایران با حق آژانس برای راستی آزمایی اطلاعات طراحی مخالفت کرده است که به وسیله ایران مطابق با کد ۱.۳ ارائه شده بود، و با تاکید بر اینکه مطابق ماده ۳۹ کد ۱.۳ توافق پادمانی ایران نمی‌تواند به طور یکطرفه آن را اصلاح کند یا به حال تعلیق در آورد و ایکه حق آژانس برای راستی آزمایی اطلاعات طراحی ارائه شده به آن یک حق مداوم است، که به مرحله ساخت و ساز یا وجود ماده هسته‌ای در یک تاسیسات بستگی ندارد،

"با تصریح بر تصمیم شورای امنیت برای تقویت اختیار آژانس، حمایت قدرتمند از نقش شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و تمجید از آژانس اتمی برای تلاش‌های آن به منظور حل مسایل باقیمانده مربوط به برنامه هسته‌ای ایران،

"با ابراز این عقیده که تعلیق در پاراگراف ۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۷) آمده است و همچنین پیروی تایید شده ایران از درخواست‌های ذکر شده توسط شورای حکام آژانس که به یک راه حل دیپلماتیک مذاکره شده کمک خواهد کرد که تضمین می‌کند برنامه هسته‌ای ایران صرفا مقاصد صلح آمیز دارد،

"با تاکید بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه حل مذاکره‌ای که تضمین کند برنامه هسته‌ای ایران صرفا برای مقاصد صلح آمیز است و در این خصوص با اشاره به تلاش‌های ترکیه و برزیل در جهت یک توافق با تهران درباره راکتور تحقیقاتی تهران که می‌تواند به عنوان یک اقدام اعتماد ساز تلقی شود،

"همچنین با تاکید بر اینکه با این همه در متن این تلاش‌ها، اهمیت ایران در پرداختن به مسایل اصلی مرتبط با برنامه هسته‌ای آن،

"با تاکید بر اینکه چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده خواهان اقدامات قاطعانه‌تری هستند در خصوص بررسی یک راهبرد کلی برای حل موضوع هسته‌ای ایران از طریق مذاکره بر پایه پیشنهادات ژوئن ۲۰۰۶ (S/۲۰۰۶/۵۲۱) این کشورها و پیشنهادات ژوئن ۲۰۰۸ (INFCIRC/۷۳۰) آنها، و با اشاره به تایید از سوی این کشورها که در صورتیکه اعتماد جامعه بین‌المللی در خصوص ماهیت منحصرا صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران جلب شود به همان صورت برخورد خواهد شد یعنی مثل دیگر کشورهای دارنده تسلیحات غیرهسته‌ای تا پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای،

"با استقبال از رهنمود ارائه شده توسط "گروه ویژه اقدام مالی " (FATF) برای کمک به کشورها در اجرای تعهدات مالی آنها بر اساس قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و به ویژه با یادآوری لزوم هوشیاری در خصوص تعاملاتی که بانک‌های ایرانی در آن دخیل هستند از جمله بانک مرکزی ایران، بنا بر این برای جلوگیری از چنین تعاملات کمک کننده به فعالیت‌های حساس-گسترش هسته‌ای یا برای توسعه سامانه‌های پرتاب تسلیحات هسته‌ای،
"با درک این که دسترسی به انرژی‌های گوناگون و قابل اعتماد برای حفظ رشد و توسعه ضروری است،‌در عین حال با اشاره به رابطه بالقوه بین درآمدهای ایران از بخش انرژی و تامین بودجه فعالیت‌های حساس-گسترش هسته‌ای، و به علاوه اینکه مواد و تجهیزات فرایند شیمیایی برای صنعت پتروشیمی معمول‌تر از تجهیزات و موادی است که برای فعالیت‌های حساس چرخه سوخت هسته‌ای است،

"با احترام به حقوق و تعهدات کشورها در رابطه با تجارت بین‌المللی،

"با یاد‌آوری اینکه قوانین دریایی، همانگونه که در کنوانسیون قوانین دریایی سازمان ملل (۱۹۸۲) آمده است، چارچوب قانونی قابل اجرا برای فعالیت‌های اقیانوسی را مشخص کرده است،

"با درخواست از ایران برای امضای "پیمان جامع منع آزمایش سلاح‌های هسته‌ای " در سریعترین زمان ممکن،

"شورای امنیت مصمم برای اجرایی کردن تصمیمات خود با تصویب اقدامات مناسب برای ترغیب ایران به پیروی از قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) است و با در نظر گرفتن مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و همچنین به منظور توقف توسعه فناوری‌های حساس ایران که به پشتیبانی از برنامه‌های هسته‌ای و موشکی انجام می‌شود، تا این زمان که شورای امنیت تشخیص می‌دهد که اهداف این قطعنامه‌ها محقق شده است،

"با ابراز نگرانی از خطرات گسترش تسلیحات برنامه هسته‌ای ایران و با آگاهی از مسئولیت اصلی آن بر اساس منشور سازمان ملل برای حفظ امنیت و صلح بین‌المللی،

"با تاکید بر اینکه هیچ چیز در این قطعنامه کشورها را مجبور به اتخاذ اقدامات یا اعمال خارج از عرف این قطعنامه نمی‌کند، از جمله این اقدامات استفاده از زور یا تهدید با زور است،

"اجرای بند ۴۱ فصل VII از منشور سازمان ملل،

"۱.شورای امنیت تایید می‌کند که ایران تاکنون در اجرای الزامات خواسته شده از سوی شورای حکام آژانس اتمی موفق نبوده است و از قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) پیروی نکرده است؛

"۲. شورای امنیت با تایید اینکه ایران باید بدون هیچ تعللی اقدامات مورد درخواست شورای حکام آژانس در قطعنامه‌های GOV/۲۰۰۶/۱۴ و GOV/۲۰۰۹/۸۲ که برای اعتمادسازی در خصوص منحصرا صلح‌آمیز بودن برنامه اتمی این کشور ضروری هستند‌، اتخاذ کند و برای حل مسایل باقیمانده و پرداختن به نگرانی‌هایی که با ساخت یک تاسیسات غنی سازی در قم به وجود آمده که متناقض با تعهدات آن برای تعلیق تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی است و در این باره، به علاوه شورای امنیت تصمیم خود را تایید می‌کند که ایران باید بدون هیچ تعلل اقدامات لازم در پاراگراف ۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) را اتخاذ کند؛

"۳.شورای امنیت با تاکید بر اینکه ایران باید همکاری کاملی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در خصوص تمام مسایل باقیمانده داشته باشد، بویژه در خصوص مسایلی که باعث نگرانی درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران شده است، که شامل فراهم کردن دسترسی بدون تاخیر به تمام سایت‌ها، تجهیزات، افراد و اسناد درخواست شده از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، و تاکید می‌کند بر اهمیت اطمینان یافتن از اینکه آژانس اتمی تمام منابع و اجازه لازم برای اجرای کارهای خود در ایران را داشته باشد؛

"۴.شورای امنیت از مدیر کل آژانس اتمی درخواست می‌کند تا در خصوص تمام گزارش‌های خود درباره کاربرد پادمان‌ها در ایران با شورای امنیت ارتباط برقرار کند؛

"۵. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران باید بدون تعلل به طور کامل و بدون محدودیت از توافق پادمانی آژانس اتمی پیروی کند، که از طریق اجرای متن تعدیل شده ترتیبات تکمیلی موسوم به کد ۳.۱ توافق پادمانی است، از ایران درخواست می‌کند تا به دقت مطابق با مفاد پروتکل الحاقی آژانس اتمی رفتار کند، پروتکل الحاقی که در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۳ امضا کرد، شورا از ایران درخواست می‌کند تا فورا پروتکل الحاقی را به تصویب برساند، و شورا تایید می‌کند که مطابق با بند ۲۴ و ۳۹ موافقتنامه‌های پادمانی ایران، موافقتنامه پادمانی ایران و ترتیبات تکمیلی آن از جمله کد تعدیل شده ۱.۳ ، نمی‌تواند اصلاح یا تغییر یکجانبه از سوی ایران در آن انجام شود و شورای امنیت اشاره می‌کند که هیچ سازوکاری در توافقنامه تعلیق مفاد ترتیبات تکمیلی وجود ندارد؛

"۶. شورای امنیت بار دیگر تصریح می کند که طبق وظایف ایران تحت قطعنامه‌های پیشین برای تعلیق همه فعالیت‌های بازفرآوری، فعالیت‌های مربوط به آب سنگین و غنی‌سازی، این کشور نمی بایست ساخت هیچ گونه تاسیسات جدید غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را آغاز کند و می بایست همه اقدامات عمرانی جاری در رابطه با تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب‌ سنگین را متوقف سازد.

"۷. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نمی بایست منفعتی را در فعالیت تجاری با دیگر کشورهای دخیل در امر استخراج اورانیوم، تولید و استفاده از مواد و فناوری‌های هسته‌ای که در گزارش INFCIRC/۲۵۴/Revv.۹/Part ۱ فهرست آنها آمده، بخصوص فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری، همه فعالیت‌های آب سنگین یا فناوری‌های مرتبط با موشک‌های بالستیک دارای قابلیت حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای کسب کند. و این شورا علاوه بر این تصمیم می‌گیرد که همه کشورها در قلمرو حاکمیت قضایی خود می‌باید مانع از چنین سرمایه‌گذاری با ایران، شهروندان ایرانی و نهادهایی که در ایران تشکیل شده‌اند یا تحت حاکمیت این کشور قرار دارند، شوند؛ یا با افراد و نهادهایی که از جانب آنها و تحت هدایت آنها فعالیت دارند یا نهادهایی که مالکیت و کنترلشان در دست آنها است.

"۸. شورای امنیت تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌باید مانع از تامین و فروش مستقیم و غیرمستقیم هرگونه تانک‌های جنگی، ماشین‌های جنگی زرهی،‌ سیستم‌های دارای کالیبر سنگین، هواپیماهای جنگی، بالگردهای تهاجمی،‌ ناوها، موشک‌ها یا سیستم‌های موشکی که در زمره سلاح‌های متعارف [غیرهسته‌ای] ثبت شده در سازمان ملل هستند، تجهیزات مرتبط با آنها از قبیل قطعات یدکی و اقلامی که توسط شورای امنیت یا کمیته‌ پیگیری کننده قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) [موسوم به "کمیته "] مشخص شده‌اند، از خاک این کشورها یا توسط اتباع و شخصیت‌هایی تحت حاکمیت قضایی این کشورها یا تحت کشتی‌ها یا هواپیماهای زیر لوای این کشورها حتی اگر در خاک این کشورها آغاز شده یا نشده باشد، به ایران شوند. شورای امنیت همچنین تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین آموزش‌های فنی، منابع و خدمات مالی، رهنمود یا دیگر خدمات و کمک‌هایی که مرتبط با تامین، فروش، انتقال و تهیه، ساخت، نگهداری و استفاده از چنین تسلیحات و مواد مرتبط با آنها به ایران از طریق اتباع خود یا از طریق خاک خود شوند؛ شورای امنیت در این راستا از همه کشورها می‌خواهد تا هوشیاری و محدودیت‌ها بر تامین، فروش، انتقال، تهیه، ساخت و استفاده از همه تسلیحات فوق‌الذکر و مواد مرتبط با آنها را به اجرا درآورند.

"۹. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نباید هیچ یک از فعالیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیکی را انجام دهد. موشک‌هایی که قادر به حمل و پرتاب سلاح های هسته‌ای باشند و از جمله پرتاب‌هایی که با استفاده از فناوری موشک بالستیک انجام می‌گیرد و این که کشورهای جهان می‌باید همه تدابیر لازم برای ممانعت از انتقال فناوری یا کمک‌های فنی به ایران در رابطه با این فعالیت‌ها را اتخاذ کنند.

"۱۰. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست همه تدابیر لازم برای ممانعت از ورود یا انتقال اشخاصی را از طریق خاک آنها اتخاذ کنند. اشخاصی که در ضمیمه C و D و E قطعنامه ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ضمیمه I از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ضمیمه I از قطعنامه ۱۸۰۳ و ضمیمه I و II از این قطعنامه یا توسط شورای امنیت و "کمیته " بر حسب پاراگراف ۱۰ قطعنامه ۱۷۳۷ سال ۲۰۰۶ نامشان مشخص شده است. به جز در مواردی که ورود و گذر آنها در راستای فعالیت‌هایی باشد که مربوط به بندهای موارد ذکر شده در پاراگراف‌های ۳(b)(i)و (ii) از قطعنامه ۱۷۳۷ سال ۲۰۰۶ و منطبق با پاراگراف ۳ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) باشد. شورای امنیت تاکید می‌کند که هیچ موردی در این پاراگراف کشوری را ملزم نمی ‌کند که مانع از ورود اتباع خود به داخل خاک آن کشور شوند. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه تدابیر لازم که در این پاراگراف آمده است نمی‌بایست زمانی به کار گرفته شوند که "کمیته " به صورت موردی ذکر می‌کند و چنین سفرهایی را از سوی این اشخاص در راستای زمینه‌های انساندوستانه از جمله وظایف مذهبی صورت می‌گیرد، مجاز می‌شمارد یا نمی‌بایست در زمانی اجرا شوند که که "کمیته " به این جمع‌بندی می‌رسد که استثناء قایل شدن می‌تواند موجبات تحقق بیشتر اهداف این قطعنامه را فراهم سازد از جمله مواردی که به ماده XV از اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی مرتبط است.

"۱۱. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیری که در پاراگراف‌های ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) مشخص شده‌اند باید همچنین در مورد افراد و نهادهایی اجرا شوند که در ضمیمه I این قطعنامه آمده یا هر یک از اشخاص و نهادهایی که از جانب یا در مسیر آنها فعالیت‌ دارند و همچنین در مورد نهادهایی تحت مالکیت و کنترل آنها از جمله از طرق ابزارهای غیرقانونی قرار دارند، اعمال گردد. و در مورد اشخاص و نهادهایی که توسط شورای امنیت یا "کمیته " مشخص شده است که به این اشخاص یا نهادهای مورد نظر در طفره رفتن از قطعنامه‌ها کمک کرده‌اند یا در راستای نقض مفاد قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه به این اشخاص و نهادها یاری رسانده‌اند،‌ اعمال گردد.

"۱۲. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیری را که در پاراگراف‌های ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) مشخص شده‌اند می‌باید همچنین در مورد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اشخاص و نهادهایی که در ضمیمه II مشخص شده اند و هر یک از اشخاص و نهادهایی که از جانب آنها یا در مسیر آنها عمل می‌کنند و نیز در مورد نهادهایی که تحت مالکیت و کنترل آنها از جمله از طرق ابزارهای غیرقانونی قرار دارند، اعمال گردد. و شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهند که هوشیاری لازم درباره مبادلاتی ترتیب دهند که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آن نقش دارد و می تواند در اشاعه فعالیت‌های حساس هسته‌ای یا توسعه سامانه‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشد.

"۱۳. شورای امنیت تصمیم می ‌گیرد که در راستای اهداف تدابیری که در پاراگراف‌های ۳، ۴، ۵، ۶ و ۷ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) مشخص شده‌اند، فهرست اقلام مندرج در S/۲۰۰۶/۸۱۴ باید با فهرست مواردی که در گزارش INFCIRC/۲۵۴/Rev.۹/Part ۱ و INFCIRC/۲۵۴/Rev.۷/Part ۲ جایگزین شده و هر مورد دیگری که "کشور " معلوم کند می‌تواند در فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی، بازفرآوری و آب‌سنگین یا برای توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشد. شواری امنیت همچنین تصمیم می‌گیرد که در راستای اهداف مشخص شده در پاراگراف‌های ۳، ۴، ۵، ۶ و ۷ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) فهرست اقدام مندرج در S/۲۰۰۶/۸۱۵ می بایست با فهرست مواردی که در S/۲۰۱۰/۲۶۳ ذکر شده، جایگزین گردد.

"۱۴. شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهد تا همه محموله‌ها به سمت یا از طرف ایران را بر طبق اختیارات ملی و مقررات خود و مطابق با قوانین بین‌المللی بخصوص قوانین دریایی و توافقات هواپیمایی بین‌المللی، در خاک کشور خود از جمله بنادر و فرودگاه‌ها مورد بازرسی قرار دهند، در صورتی که "کشور " مذکور اطلاعاتی موثقی در دست داشته باشد دال بر این که محموله‌ای شامل تامین، فروش، انتقال یا صدور اقلامی است که بنا بر پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) ممنوع شده‌اند تا به این وسیله اجرای جدی آن مفاد تضمین گردد.

"۱۵. شورای امنیت متذکر می‌شود، کشورها،‌ در راستای قوانین بین‌المللی بخصوص قوانین دریایی، می‌توانند درخواست بازرسی‌ها از شناورها در دریای آزاد را با کسب رضایت از کشوری باشند که شناور مذکور تحت لوای آن حرکت می‌‌کند، ارایه کنند. و شورای امنیت از همه کشورها می خواهد تا با چنین بازرسی‌هایی همکاری کنند در صورتی که اطلاعاتی در دست باشد که دلایل مناسبی دال بر این امر ارایه کنند که شناور مذکور در حال حمل اقلام و مواردی که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) ممنوع شده‌اند تا به این وسیله اجرای جدی آن مفاد تضمین گردد.

"۱۶. شورای امنیت تصمیم می گیرد تا به همه کشورها مجوز دهد، این که همه کشورها می‌بایست، اقلامی را که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و پاراگراف‌های ۸ و ۹ قطعنامه حاضر ممنوع اعلام شده اند و در بازرسی‌های برحسب پاراگراف‌های ۱۴ و ۱۵ قطعنامه حاضر مشخص شده‌اند، توقیف کنند و از دست این اقلام خلاص شوند (مثلا از طریق نابود کردن، غیراستفاده کردن [اوراق کردن]، انبار و انتقال به کشوری غیر از مبدأ و مقصد این کالاها و اقلام) و این توقیف‌ را به گونه‌ای انجام دهند که مغایر با وظایفشان تحت قطعنامه‌های قابل اجرای شورای امنیت، از جمله قطعنامه ۱۵۴۰ (۲۰۰۴) و وظایف طرف‌هایی مندرج در معاهده منع و گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان‌‌پی‌تی) نباشد. و شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها باید در راستای این تلاش‌ها همکاری کنند.

"۱۷. شورای امنیت هر یک از کشورها را ملزم می‌کند وقتی بر حسب پاراگراف‌های ۱۴ و ۱۵ از این قطعنامه اقدام به بازرسی می کنند، گزارش کتبی مربوط به آن را ظرف ۵ روز کاری از زمان بازرسی به "کمیته " ارایه دهند. این گزارش باید دربر دارنده توضیح کامل از دلایل بازرسی، نتایج بازرسی و همکاری کردن یا نکردن با بازرسی و این امر باشد که آیا اقلام یا موارد ممنوعه‌ای در بازرسی یافت شده است یا خیر. شورای امنیت همچنین این کشورها را ملزم می کند در مراحل بعدی گزارشی کتبی‌ به "کمیته " ارایه کنند که دربردارنده جزئیات مربوط به بازرسی، توقیف و انهدام کالاها و جزئیات دیگر از انتقال آنها باشد. از جمله توصیف کالاها، مبدا آن و مقصد آن، در صورتی که این اطلاعات در گزارش اول ذکر نشده باشند.

"۱۸. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین خدمات ذخیره‌ای مانند ذخیر سوخت و مواد یا دیگر خدمات به کشتی‌ها و شناورها توسط اتباع خود به شناورهای ایرانی یا دارای قرارداد با ایران از جمله شناورهای اجاره شده از سوی ایران شوند، در صورتی که آنها اطلاعاتی دال بر این امر دارند که این شناورها در حال حمل کالاهایی هستند که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و پاراگراف‌های ۸ و ۹ قطعنامه حاضر ممنوع اعلام شده اند. مگر این که تامین این مواد و خدمات برای اهداف انساندوستانه لازم باشد یا تا زمانی که محموله بازرسی و توقیف و در صورت نیاز از بین برده شده باشند. و شورای امنیت تاکید می کند که این پاراگراف نباید فعالیت‌های قانونی اقتصادی را در برگیرد.

"۱۹. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیر مندرج در پاراگراف‌های ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) باید همچنین در مورد نهادهای خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) که در ضمیمه III مشخص شده‌اند و همچنین در مورد همه افراد و نهادهایی که از جانب و یا در راستای آنها فعالیت می‌کنند و نهادهایی که تحت مالکیت یا کنترل آنها از جمله از طرق غیرقانونی قرار دارند، یا توسط شورای امنیت و "کمیته " مشخص شده است که به این اشخاص یا نهادهای مورد نظر در طفره رفتن از قطعنامه‌ها کمک کرده‌اند یا در راستای نقض مفاد قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه به این اشخاص و نهادها یاری رسانده‌اند،‌ اعمال گردد.

"۲۰. شورای امنیت از همه کشورهای عضو می خواهد تا هر گونه اطلاعاتی را درباره انتقالاتی با "کمیته " در میان گذارند که توسط بخش محموله‌های هوایی و شناورهای تحت مالکیت ایران یا تحت اداره خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) با دیگر شرکت‌هایی صورت می‌گیرد که ممکن است در راستای طفره رفتن از تحریم‌ها یا در راستای نقض مفاد قعطنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه باشند. از جمله تغییر نام یا ثبت مجدد هواپیماها، شناورها و کشتی‌ها. شورای امنیت از "کمیته " می‌خواهد تا اطلاعات را بطور گسترده در دسترس قرار دهد.

"۲۱. شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهد، علاوه بر اجرای وظایف خود بر حسب قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه، مانع از تامین خدمات مالی، از جمله بیمه یا بیمه مجدد یا انتقالات از طریق خاک کشورشان برای، یا از طریق اتباع و نهادهایی که تحت قوانین آنها (از جمله شعبه‌های خارج از کشور) کار می‌کنند، یا اشخاص و نهادهای مالی موجود در خاک خود، یا هر یک از دارایی‌ها و منابع مالی شوند، در صورتی که اطلاعاتی در دست داشته باشند دال بر این که این خدمات، دارایی‌ها و منابع می توانند در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران، توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشند. این ممانعت همچنین می‌تواند از طریق مسدود کردن منابع مالی و دیگر دارایی‌های موجود در خاک این کشورها یا منابعی که در آینده به خاک این کشورها وارد خواهد شد، یا مسدود کردن منابعی صورت گیرد که تحت حاکمیت قضایی آنها قرار داشته یا در آینده قرار خواهند گرفت و مواردی که مرتبط با این برنامه‌ها یا فعالیت‌ها است. شورای امنیت از کشورها می‌خواهد که نظارت تقویت شده ای برای ممانعت از همه این مبادلات در راستای اختیارات قانونی و قوانین خود به کار گیرند.

"۲۲. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست اتباع خود، افرادی که تحت حاکمیت قضایی آنها قرار دارند، شرکت‌هایی که در این کشورها فعالیت دارند یا تحت حاکمیت قضایی آنها هستند را ملزم کند تا مراقب تجارت خود با نهادهایی باشند که در ایران فعالیت داشته یا تحت حاکمیت قضایی این کشور هستند از جمله شرکت‌ای وابسته به سپاه و خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، یا تجارت با اشخاص یا نهادهایی که از جانب یا در راستای آنها عمل می‌کنند و نهادهایی که تحت مالکیت یا کنترل آنها از جمله از طرق غیرقانونی هستند، در صورتی که اطلاعاتی دال بر این امر داشته باشند که این گونه معاملات و داد و ستدها ممکن است در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران، یا توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب آنها سهم داشته یا در نقض قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه سهیم باشند.

"۲۳. شورای امنیت از کشورها می خواهد تا تدابیر مناسبی را اتخاذ کنند که مانع از افتتاح شعبه‌ها، شرکت‌های فرعی یا نمایندگی‌های ادارات بانک‌های ایرانی در خاک خود شوند، همچنین تدابیری اتخاذ کنند که مانع از سرمایه‌گذاری مشترک جدید، گرفتن مالکیت منافع در داخل یا حفظ یا ایجاد روابط میان بانک‌های ایرانی و بانک‌هایی شوند که تحت حاکمیت قضایی این کشورها هستند تا از ارایه خدمات مالی ممانعت به عمل آید، در صورتی که اطلاعاتی در اختیار داشته باشند دال بر این که اینگونه فعالیت‌ها می‌تواند در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران یا توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای نقش داشته باشند.

"۲۴. شورای امنیت از کشورها می‌خواهد تا اقدامات مقتضی اتخاذ کنند که از نهادهای مالی ایران درون قلمروهای آنها جلوگیری به عمل آورد. شورای امنیت از کشورها در خواست می‌کند به وسیله محاکم قضایی خود از افتتاح دفاتر نمایندگی یا شرکت‌های فرعی یا حساب‌های بانکی در ایران جلوگیری کنند در صورتیکه آنها اطلاعاتی داشته باشند که شرایط معقولی فراهم کند که چنین خدمات مالی می‌تواند به فعالیت‌های حساس-گسترش هسته‌ای ایران کمک کند یا به توسعه سامانه‌های پرتاب تسلیحات هسته‌ای کمک نماید؛

"۲۵. شورای امنیت نقض ممنوعیت‌های پاراگراف ۵ قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) را محکوم می‌کند که به کمیته از تاریخ تصویب قطعنامه ۱۷۴۷ گزارش شده است، و از کشورهایی که برای واکنش به این نقض‌های قطعنامه اقدامی اتخاذ کرده‌اند و این موارد نقض را به کمیته گزارش داده‌اند تمجید به عمل می‌آورد؛

"۲۶. شورای امنیت به کمیته دستور می‌دهد تا به موارد نقض اقدامات تصمیم گرفته شده در قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه پاسخ موثری دهد، و یاد آوری می‌کند که کمیته ممکن است افراد یا شرکت‌هایی را مشخص کند که به افراد یا شرکت‌های مشخصی در انحراف تحریم‌ها کمک کرده باشند یا این افراد یا شرکت‌های مذکور در نقض مفاد این قطعنامه‌ها کمک کرده باشند؛
"۲۷. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که کمیته باید تلاش‌های خود برای اجرای کامل قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه را شدت بخشد، که شامل یک برنامه کاری پوشش دهنده پیروی از قطنامه، تحقیقات، دسترسی، گفت‌وگو، کمک و همکاری است که باید ظرف مدت ۴۵ روز از تصویب این قطعنامه به شورای امنیت تسلیم گردد؛

"۲۸. شورای امنیت در خصوص اختیار کمیته تصمیم می‌گیرد همانطور که در پاراگراف ۱۸ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) آمده و در پاراگراف ۱۴ قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) اصلاح شده، باید همچنین برای اقدامات تصمیم گرفته شده در این قطعنامه اجرا شود که شامل دریافت گزار‌ها از کشورهاست که مطابق پاراگراف ۱۷ بالا به شورا ارائه شده است؛

"۲۹. شورای امنیت از دبیر کل سازمان ملل برای ایجاد یک دوره ابتدایی از یک سال درخواست می‌کند که با رایزنی با کمیته باشد، گروهی که نهایتا شامل ۸ کارشناس باشد (هیئت کارشناسان)،‌ بر اساس دستور کمیته برای انجام وظایف زیر: (a) کمک به کمیته برای انجام وظیفه آن همانطور که در پاراگراف ۱۸ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و پاراگراف ۲۰۰۸ این قطعنامه آورده شده است؛ (b) جمع آوری، بررسی و تحلیل اطلاعات از کشورها، نهادهای مرتبط با سازمان ملل و دیگر طرف‌های دخیل با توجه به اجرای اقدامات تصمیم گرفته شده در قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه، بویژه موارد عدم پیروی؛ (c) پیشنهاد دادن درباره اقدامات شورای امنیت یا کمیته یا کشور، ممکن است اجرای اقدامات مرتبط را بهبود بخشد؛ و (d) ارائه یک گزارش موقت به شورای امنیت درباره کار آن که حداکثر تا ۹۰ روز پس از انتصاب هیئت کارشناسان صورت گیرد و یک گزارش نهایی به شورای امنیت که حداکثر تا ۳۰ روز پیش از پایان حکم آن که به همراه یافته‌ها و پیشنهادات باشد؛

"۳۰. شورای امنیت از تمام کشورها، نهادهای سازمان ملل و دیگر طرف‌های درگیر درخواست می‌کند تا به طور کامل با کمیته و هیئت کارشناسان همکاری کند بویژه با ارائه تمام اطلاعات در دسترس آنها در زمینه اجرای اقدامات تصمیم گرفته شده در (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه بویژه در خصوص موارد عدم پیروی؛

"۳۱. شورای امنیت از تمام کشورها برای گزارش به کمیته ظرف مدت ۶۰ روز از تصویب این قطعنامه درخواست می‌کند؛ این گزارش‌ها درباره اقدامات اتخاذ شده از جانب آنها با نگاهی به اجرای موثر پاراگراف‌های ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۱، ۲۲، ۲۳ و ۲۴ است؛

"۳۲. شورای امنیت بر تمایل چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده برای افزایش بیشتر تلاش‌های دیپلماتیک به منظور ارتقای گفت‌وگو و رایزنی‌ها تاکید می‌کند که شامل از سرگیری گفت‌وگو با ایران درباره موضوع هسته‌ای بدون پیش‌شرط‌هاست، اخیرا در نشست کشورهای فوق با ایران در اول اکتبر ۲۰۰۹ در ژنو، با نگاهی که به دنبال یک راه حل جامع، طولانی و مناسب درباره این موضوع بود که بر پایه پیشنهاد مطرح شده از سوی چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده در تاریخ ۱۴ ژوئن ۲۰۰۸ است، فرصت توسعه روابط و همکاری گسترده‌تر با ایران بر اساس احترام متقابل و ایجاد اعتماد بین‌المللی در خصوص ماهیت منحصرا صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران فراهم می‌شد و در میان چیزهای دیگر، آغاز مذاکرات رسمی با ایران برپایه پیشنهاد ژوئن ۲۰۰۸ و شورای امنیت با سپاسگزاری به اطلاع می‌رساند که پیشنهاد ژوئن ۲۰۰۸ همانطور که در ضمیمه IV این قطعنامه آمده است، هنوز مطرح است؛

"۳۳. شورای امنیت نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجه و سیاست خارجی را تشویق به ادامه دادن ارتباط با ایران می‌کند که در حمایت از تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه حل مذاکره‌ای است، این تلاش‌‌ها عبارتند از پیشنهادهای مرتبط ارائه شده توسط چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده با نگاهی برای ایجاد شرایط ضرروی به منظور از سر گیری گفت‌وگوها و شورای امنیت ایران را به ارائه پاسخ مثبت به چنین پیشنهاداتی ترغیب می‌کند؛

"۳۴. شورای امنیت از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای پیشنهاد ۲۱ اکتبر ۲۰۰۹ وی تمجید می‌کند که درباره یک پیش نویس توافق با آژانس و دولت‌های جمهوری فرانسه، جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه برای کمک به تامین سوخت هسته‌ای یک راکتور تحقیقاتی در ایران به منظور تامین سوخت هسته‌ای راکتور تحقیقاتی تهران است، شورای امنیت ابراز تاسف می‌کند که ایران پاسخ سازنده‌ای به پیشنهاد ۲۱ اکتبر ۲۰۰۹ نداده است، و شورای امنیت آژانس را به تداوم یافتن چنین اقداماتی برای اعتماد سازی مطابق با قطعنامه‌های شورای امنیت و پیشرفت این قطعنامه‌ها تشویق می‌کند؛

"۳۵. شورای امنیت بر اهمیت تمام کشورها، از جمله ایران تاکید می‌کند؛ که در خصوص اتخاذ اقدامات ضروری برای اطمینان یافتن از این است که هیچ ادعایی نباید بنا به پیشنهاد دولت ایران، دروغ باشد یا افراد یا شرکت‌هایی در ایران یا افراد یا شرکت‌های مشخص مطابق با قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و قطعنامه‌های مرتبط یا هر شخصی که مدعی منفعت یافتن از یا از طریق چنین شخص یا شرکتی است، در رابطه با هر قرارداد یا معامله دیگری که عملکرد آن به دلیل اقدامات تحمیل شده از سوی قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه از آن جلوگیری شده است؛

"۳۶. شورای امنیت در خواست می‌کند تا طی ۹۰ روز آینده گزارشی از سوی مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی ارایه شود که آیا ایران تعلیق کامل و پایداری را درباره تمام فعالیت‌های ذکر شده در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) برقرار کرده است یا خیر، همچنین در خصوص روند پیروی ایران از تمام اقدامات درخواست شده از سوی شورای حکام آژانس و دیگر مفاد قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه، به شورای حکام آژانس و به طور همزمان به شورای امنیت به منظور ملاحظات آن؛

"۳۷. شورای امنیت تایید می‌کند که باید اقدامات ایران را با نظر به گزارش اشاره شده در پاراگراف ۳۶ بالا مورد بازبینی قرار دهد، در ظرف مدت ۹۰ روز تسلیم نماید و: (a) اینکه ایران باید اجرای اقدامات را به حالت تعلیق در آورد در صورتیکه و برای مادامیکه ایران تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی و بازفرآوری را به حالت تعلیق در آورد که شامل تحقیق و توسعه است، همانگونه که توسط آژانس راستی آزمایی شده است برای اجازه دادن به برگزاری مذاکرات با حسن نیت به منظور دستیابی به یک نتیجه زودهنگام و متقابلا قابل قبول؛ (b) اینکه ایران باید اقدامات مشخص شده در پاراگراف ۳، ۴، ۵، ۶، ۷ و ۱۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۷) را پایان بخشد و همچنین در پاراگراف‌های ۲، ۴، ۵، ۶ و ۷ قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف‌های ۳، ۵، ۷، ۸، ۹، ۱۰ و ۱۱ قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، و در پاراگراف‌های ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۱، ۲۲، ۲۳ و ۲۴بالا، به محض اینکه شورا تصمیم می‌گیرد، پس از دریافت گزارش اشاره شده در پاراگراف بالا، که ایران به طور کامل از تعهدات آن بر اساس قطعنامه‌های مرتبط با شورای امنیت پیروی کرده است و درخواست‌هی مطرح شده شورای حکام را جامه عمل پوشانده است، همانطور که از سوی شورای حکام تایید شده است؛ (c) که ایران باید در صورتی که گزارش نشان می‌دهد از قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه پیروی نکرده است، اقدامات مناسب بیشتر را بر اساس بند ۴۱ بخش VII منشور سازمان ملل بپذیرد که ایران را به مطابقت با این قطعنامه‌ها و درخواست‌های آژانس ترغیب می‌کند، و شورای امنیت تاکید می‌کند که تصمیمات بیشتر در صورتی نیاز خواهند بود که چنین اقدامات اضافی ضروری باشند؛

"۳۸. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همچنان موضوع را پیگیری کند. "

بخوانید: پیوست‌های قطعنامه ۱۹۲۹