محکومیت مجازی حمله به سفارت بریتانیا در تهران
۱۳۹۰ آذر ۸, سهشنبه خبرگزاریهای دولتی ایران تجمع کنندگان در مقابل سفارت بریتانیا و باغ قلهک در تهران را دانشجویان و مردمی معرفی کردند که از سیاستهای «خصمانهی دولت انگلیس» ناراضی هستند. این خبرگزاریها همچنین حمله به سفارتخانه بریتانیا را «اقدامی خودجوش» خواندهاند.
احتمال گروگانگیری کارکنان سفارت بریتانیا و ادعای کشف “اسناد جاسوسی”
اما در فضای مجازی بسیاری از کاربران ایرانی ضمن محکوم کردن تسخیر سفارت بریتانیا و به گروگان گرفتن چند کارمند کنسولگری این کشور در باغ قلهک این اتفاق را با هماهنگی بخشهایی از حکومت ایران خواندهاند که توسط نیروهای وابسته به سپاه اجرا شده است.
در همین حال برخی از کاربران نیز به مسایل حاشیهای این اتفاق پرداختهاند. خبرگزاری رویترز عکسی را منتشر کرده است که در آن مهاجمان، پرچم ایران را به شکل وارونه به جای پرچم انگلستان نصب کردهاند.
«اراذل و اوباش» به جای «دانشجو» و «پیش بینیهای میرحسین»
نویسنده وبلاگ «ایکس کالیبور» معتقد است نباید از عنوان دانشجوی برای حمله کنندگان به سفارت بریتانیا نوشت: «دوستانی که زحمت ارسال لینک در مورد حمله به سفارت رو میکشند، لطفا یا کلمه دانشجو رو حذف کنند و یا از جایی لینک ارسال کنند که این تیتر رو نداشته باشه.»
وی اضافه میکند: «پخش این خبر با عنوان حمله دانشجویان به سفارت، سبب بد نام شدن دانشجویان با شرافت ایرانی میشود. بدون شک درست نیست که وحشیگری عدهای جیره خوار برچسب دانشجوی معترض ایرانی رو همراه داشته باشه.»
گالری عکس: یورش مهاجمان بسیجی به سفارت بریتانیا در تهران
نویسنده وبلاگ «دلنوشتههای دوریش» هم نظری مشابه دارد: «میخواهید سفارت اشغال کنید، چرا اسم «دانشجوی ایرانی» را به لجن میکشید. اراذل و اوباشها، فکر میکنید که سفارت روباه پیر را تسخیر کردید؟»
حامد مفیدی نویسنده وبلاگ «یک راه دیگر» با اشاره پیش بینی میرحسین موسوی، از رهبران معترضان به نتیجه انتخابات ۱۳۸۸، از جنگ طلبی حکومت مینویسد: «امروز عدهای احمق به سفارت انگلیس حمله کردند. یاد باد آن روزی که میرحسین گفت: خاورمیانه حساس ترین نقطه جهان است. ما باید تنش زدایی کنیم و نباید ملت ما چوب سیاستهای بیفکر و احساسی و همراه با ریسک را بخورد.»
محکومیت حمله به سفارت
وزارت امور خارجه ایران در بیانیهای این اقدام نیروهای وابسته به سپاه را محکوم کرد. بریتانیا، آمریکا، فرانسه و آلمان نیز این اتفاق را محکوم کرده و غیر قابل قبول خواندهاند. بسیاری از کاربران فضای مجازی نیز حمله به سفارت بریتانیا را محکوم کردهاند.
نویسنده وبلاگ «چه باید کرد» مینویسد: «به عنوان یک ایرانی، حمله غیر مسئولانهی عدهای آشوب طلب به سفارت بریتانیا، که تحت حمایت و پشتیبانی باندهای قدرت و حاکمان غیر منتخب، صورت گرفت، قویا محکوم و از آن اعلام انزجار میکنم.»
وی میافزاید: «حاکمان نالایق این سرزمین که سالهاست مردم ایران را به گروگان گرفته و با بحران آفرینی و جنگ افروزی قصد دارند چند صباحی به عمرحکومت ننگین خود بیافزایند، اینک به گمان خود میخواهند حماقت اشغال سفارت امریکا را مجددا تکرار کنند.»
مجید نویسنده وبلاگ «نگاه سبز» نیز از حمله به سفارت ایران به عنوان «حرکتی احمقانه» یاد میکند و مینویسد: «الحمدالله الذی جعل اعدائنا من الحمقاء. دوستان خوشحال باشید. بابت کاری که اینها کردند (حمله به سفارت انگلیس) به خاک سیاه خواهند نشست.»
این وبلاگ نویس با اشاره به اینکه برخی ممکن است این کار را مشابه تسخیر سفارت آمریکا در ابتدای انقلاب بدانند معتقد است: «ظاهرا کاملا شبیه هم هستند اما در شرایط فعلی و نگرش بد مردم نسبت به حاکمیت و شرایط فوق بحرانی در خارج از کشور برای حکومت؛ این کار که کوبیدن بر طبل جنگ است نمیتواند به نفع حاکمیت باشد.»
«برگههای برنده بریتانیا»
داریوش نویسنده وبلاگ «خورشید نشان» به بررسی اتفاقات چند روز اخیر و تسخیر سفارت بریتانیا در تهران پرداخته است. این وبلاگ نویس مینویسد: «بازیهای جمهوری اسلامی برای جهان آشنا است و به اصطلاح دستشان «رو» است و آن هم برای سیاستمداران بریتانیایی که ۲۰۰ سال است سابقه در این کشور دارند. مشخص است که بازی ضعیف جمهوری اسلامی را میدانستند و گذاشتند که حاکمان ایران، تیر خالص را خود به خود زنند.»
وی با انتشار عکس حمله کنندگان در حال پایین کشیدن سردر سفارت بریتانیا در تهران اضافه میکند: «آیا دانشجو نماها که از به غنیمت بردن یک سردر چند هزار دلاری شادمانی میکردند از پیامد تجاوز به «خاک» کشوری دیگر آگاهند؟ دانستن و ندانستنشان البته تفاوتی برای ایشان ندارد که ایران مسالهشان نیست و جیب خود پر پول دارند.»
وی به سخنان علی لاریجانی، رییس مجلس ایران مبنی بر عدم تجاوز این کشور در دو قرن اخیر به خاک کشوری دیگر مینویسد: «جناب لاریجانی آملی! آیا تجاوز و اشغال سفارت خانههای آمریکا و انگلستان (و یک بار هم عربستان)، در حکم حمله به یک کشور ثالث نیست؟»
این وبلاگ نویس عملکرد نیروی انتظامی و پلیس ایران در حوادث پس از انتخابات و شلیک مستقیم به زن و مرد و پیر و جوان ایرانی به بهانهی تلاش برای تسخیر پایگاههای بسیج را یادآوری میکند و میافزاید: «این بار در برابر حمله به سفارت بی تفاوت نظاره گر بودند! دانستن و تحلیل اینکه چرا پلیس در مقابل اوباش مقاومت نکرد و اجازه وارد شدن به سفارت بریتانیا و باغ قلهک را داد زیاد سخت نیست که پیداست کاملا هماهنگ بودند. تصویرها خود گویای بی تفاوتی محافظان سفارت در برابر غنیمت گیری دانشجو نماها است.»
«اعلام جنگی علنی»
نویسنده وبلاگ «و اینچنین شد هموطن» مینویسد: «واقعا نمیشه گفت پشت این مسائل بیخردانه چه دست هایی مشغول کار است. همه میدونیم که حمله به یک سفارت به منزله تجاوز به آن کشور است و اعلام جنگ. حالا در کنار این مسئله، توهین به نمادهای ملی آن کشور هم که جای خود دارد.»
این وبلاگ نویس از نگرانیهایش از این اتفاقات مینویسد: «امیدوارم مردم ایران خود توان حل این موضوع و گذشتن از این بحران را داشته باشند. وگرنه جامعه جهانی این حرکت احمقانه و متجاوزانه را به حساب همه ایرانیان خواهد گذاشت.»
پرسشی از حکومت
کامران، نویسنده وبلاگ «دست نوشتههای یک ایرانی» با انتشار تصاویر حمله به سفارت و همچنین برخی تجمعهای دانشجویی مخالفان حکومت ایران مینویسد: «آقای جمهوری اسلامی پرسشی داشتم. البته زیاد وقتتان را نمیگیرم که به مدیریت جهانیتان بپردازید. میخواستم بپرسم که چطور عدهای اراذل و اوباش که به سفارت یک کشور حمله میکنند دانشجو نامیده میشوند و اتفاقا هیچ کدام کوچکترین خراشی هم بر نمیدارند؟»
وی اضافه میکند: «چطور در چنین مواقعی نیروی ضد شورش اینقدر ضعیف عمل میکند به طوری که دانشجونمایان به محوطه سفارت بریتانیا وارد میشوند و پرچم آن کشور را آتش میزنند و حتی چند نفر را به گروگان میگیرند، و پلیس ضد شورش در یک بازی نمایشی نمیتواند کاری از پیش ببرد؟»
این وبلاگ نویس به تظاهرات مسالمت آمیز تابستان و پاییز سال ۱۳۸۸ اشاره میکند و مینویسد: «تظاهرات صلح آمیز مردم که بر خلاف دانشجونمایان اشغالگر سفارت، مجهز به کوکتل مولوتف و انواع نارنجکها نیستند توسط شما رسما اغتشاشگر و ضد نظم معرفی میشود و در این هنگام پلیس ضد شورش که احتمالا ازهمان دانشجونمایان هستند! ناگهان شیر شده و تظاهرات سکوت را به شدت سرکوب میکنند؟»
مهدی محسنی
تحریریه: یلدا کیانی