رسیدگی به ماجرای حمله به کوی دانشگاه که در آن ۵ دانشجو کشته شدند، مسئولان را به جان هم انداخته و مثل شبحی آن‌ها را دنبال می‌کند، مانند شبح کهریزک که سعید مرتضوی را راحت نمی‌گذارد.

مسئولان انگشت اتهام را به سوی هم نشانه می‌روند. اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده نیروی انتظامی می‌گوید فیلمی که از حوادث کوی دانشگاه گرفته شده دستکاری شده است. روی آن صداگذاری کرده‌اند تا این گونه وانمود شود که پلیس دانشجویان را می‌زند و لباس شخصی‌ها مخالفت می‌کنند، «در حالی که صحنه برعکس است، لباس شخصی‌ها می‌زنند، پلیس از دستشان می‌گیرد و می‌آورد.»

حمله به کوی دانشگاه ابعادی داشت که آیت‌الله خامنه‌ای دستور داد کمیته‌ای برای پیگیری این حمله تشکیل شود.

"که بود، که بود؟ من نبودم!"

از حمله به کوی دانشگاه یک سال می‌گذرد. اما هنوز هیچ مأمور پلیس، لباس شخصی یا بسیجی و سپاهی بازداشت ‌و دادگاهی نشده است. "که بود، که بود، من نبودم" تنها چیزی است که پس از یک سال به گوش می‌رسد.

پیامد خشونت‌هایی که از انتخابات به این سو در ایران رخ داده، هنوز روشن نیست. هنوز کسی نمی‌داند دهها کشته، صدها زندانی، اعمال شکنجه و تجاوز در زندان‌ها چه نتایجی به بار می‌آورد و چرا اکنون حتی در میان نیروهای طرفدار دولت هم گروه‌هایی خواستار روشن شدن عاملان این فشارها هستند.

آیا فشار برای رسیدگی به پرونده‌ی آمران و عاملان کوی دانشگاه یا کهریزک برای راضی کردن ناراضیان است، برای مجازات مجرمان است یا تصفیه حساب‌های درونی؟

بسيج دانشجویی دانشگاه تهران و دانشکده علوم پزشکی تهران که از حامیان دولت است در سالگرد حمله به کوی دانشگاه با انتشار نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضاییه اگرچه مقصر اصلی را معترضین قلمداد کرده، ولی از نحوه پيگيری این موضوع هم انتقاد کرده و خواستار رسيدگی به پرونده كوی دانشگاه و مجازات عاملان و مجرمان اين واقعه شده‌است.

در این نامه آمده است: «واقعيت اين است که با وجود "دستور اکيد" رهبر معظم انقلاب در مورد برخورد با عوامل اين حادثه تلخ، شاهد هستيم که با گذشت يک سال از واقعه، هنوز ثمرات عملی رسيدگی به جرايم مرتکبان آن حادثه، ديده نمی‌شود. به راستی چه مانعی باعث گرديده تا احکام قضايی برای مسببان حادثه صادر نگردد و بر ابهام افکنی‌ها و سوءاستفاده‌های دشمنان نظام و تفرقه‌افکنان، روشنگری قانونی صورت نگيرد و قشر انقلابی و فرهيخته‌ی دانشگاهی همچنان منتظر اجرای عدالت در برابر قانون‌شکنان باشد؟ آيا اين خواسته نابجايی است که دستگاه قضايی به فرمان صريح مقام معظم رهبری در اين زمينه، سريع و صريح عمل کند و با برخورد با عاملان آن، از رخداد حوادث مشابه جلوگيری نمايد؟»

آیا اراده‌ای برای یافتن حقیقت وجود دارد؟

انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران نیز فرهاد رهبر، رئیس دانشگاه را پاسخگو می‌داند و با انتقاد از دولت و مجلس به آیت‌الله آملی لاریجانی نوشته است: «مظلومان اصلی اين فاجعه دانشجويان بودند... اين حق دانشجويان است که پس از يک سال، از شناسايی و محاکمه آمرين و عاملين آن بپرسند و آنان که قول پيگيری و وعده احقاق حق دادند را مورد بازخواست قرار دهند.»

الیاس نادران نماینده اصولگرای مجلس که منتقد دولت و یکی از اعضای کمیته حقیقت‌یاب وقایع کوی دانشگاه، تهدید کرده است که «اگر مسئولین در رابطه با آن حادثه اظهارنظر نکنند، اسناد و مدارک خود را شخصا در اختیار رسانه‌ها قرار خواهم داد.»

کاظم جلالی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس عذر بدتر از گناه آورده است که کسی یا گروهی مانع از ارائه گزارش نیست، «اصل مسئله این است که اصلا گزارش تهیه نشده است»!

جمشید انصاری، نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم در اردیبهشت ماه در جمعی گفته بود که هیچ ابهامی درباره عاملان کوی دانشگاه وجود ندارد و مشخص است چه کسانی به کوی دانشگاه حمله کردند، اما به گفته او «اراده‌ای برای برخورد با آن‌ها وجود ندارد».

معلوم نیست که اظهارات فرمانده نیروی انتظامی درباره فیلم تهیه شده از کوی دانشگاه و انداختن گناه شکنجه و قتل دانشجویان به گردن سپاه و لباس شخصی‌ها برآمده از کدام اراده است؟ اراده‌ای برای علنی کردن یک "حقیقت" که "کمیته حقیقت‌یاب" از یک سال پیش در جستجوی آن است؟

آیا فاجعه کوی دانشگاه نیز سرنوشتی مانند ماجرای زندان کهریزک پیدا می‌کند، یعنی با وجود بر ملا شدن چهره‌ی دستکم برخی از مهره‌ها، اتفاقی نمی‌افتد و به کسی و جایی برنمی‌خورد. هم‌‌چنانکه سعید مرتضوی دادستان عمومی و انقلاب وقت تهران هرگونه مسئولیتی را در رابطه با کهریزک رد کرد و آب از آب تکان نخورده است، حداقل تا امروز!

نیلوفر خسروی

تحریریه: علی امینی