منتظری: توهین بازجویان مسلمان به مقدسات دینی
۱۳۹۰ بهمن ۲۷, پنجشنبه
مهدی خزعلی پزشک و نویسنده منتقد حکومت در نامه‌ای به احمد منتظری از پیام او برای شکستن اعتصاب غذا تشکر کرده و از ادامه اعتصاب غذای خود در زندان اوین سخن گفته است.
آقای خزعلی در سی و هفتمین روز اعتصاب غذای خود خطاب به احمد منتظری فرزند آیت‌الله منتظری نوشته است: «بگذار جان ناقابل من نیز سبب شود تا آیین دادرسی در محکمه‌ها رعایت شود و از نفوذ عناصر ضد انقلاب و منافق در وزارت اطلاعات و سپاه کاسته شود، شاید آیندگان برای من نیز خدا بیامرزی بگویند.»
بشنوید: گفت‌و‌گو با احمد منتظری درباره وضعیت زندانیان سیاسی
او در این نامه به وضعیت سه نفر از هم اتاقی‌های خود اشاره کرده که «بدون ادله و مستندات و اقرار» توسط قاضی پیرعباسی در یک محاکمه دو دقیقه‌ای به ١٧سال حبس محکوم شده‌اند. یا فرد دیگری را بدون دلیل و اقرار به صرف دریافت یک ایمیل جعلی یک و نیم سطری به اعدام محکوم کرده‌اند.
این نویسنده منتقد حکومت به رعایت نشدن کمترین حقوق متهم و زندانی در دادگاه‌های انقلاب اشاره کرده و درباره اعتراض آیت‌الله منتظری به وضعیت زندانیان سیاسی در دهه شصت نوشته است: «حال می‌فهمم اگر فریاد اعتراض پدر شما نبود، چه بر سرما می‌آمد، اینجا همه زندانیان برای والد معظم شما دعا می‌کنند وبرایش علو درجات مسئلت دارند.»
آقای خزعلی درباره عدم رعایت موازین دینی در جریان «شکنجه‌ها» نوشته است: «عزیزان دربند، شکنجه‌گران را به فاطمه زهرا سوگند می‌دهند و بازجو باتمسخر می‌گوید: این حاجیه خانم دیگه کیه؟»
مهدی خزعلی در آخرین مصاحبه خود پیش از دستگیری، روز جمعه ۹ دی (۳۰ دسامبر) همزمان با پایان مهلت ثبت‌نام داوطلبان نمایندگی انتخابات مجلس در گفت‌و‌گو با دویچه وله با بیان این‌که «۱۲ اسفند، شهر بوی مرده خواهد داد»، درباره انتخابات مجلس شورای اسلامی تاکید کرده بود:«قطعا ۱۲ اسفند، اولین انتخاباتی خواهد بود که پای هیچ صندوق رأیی نخواهم رفت.»
احمد منتظری، فرزند آیت‌الله منتظری در گفت‌و‌گو با دویچه وله با مقایسه وضعیت زندانیان سیاسی دهه شصت و امروز می‌گوید: «مسخره کردن مقدسات دینی توسط بازجویان پیش از این هم سابقه داشته اما کسی به آن رسیدگی نکرده است.»
دویچه وله: مهدی خزعلی در پاسخ پیام شما برای شکستن اعتصاب غذا، نامه‌ای خطاب به شما نوشته و از رعایت نشدن حقوق زندانیان خبر داده و این‌که به اعتصاب غذای خود پایان نخواهد داد. درباره‌ی توصیفات مهدی خزعلی از محل نگهداری خود و به‌طور کلی وضعیت فعلی زندانیان سیاسی چه فکر میکنید؟
احمد منتظری: اساسا وجود زندانی سیاسی در یک نظام، به معنای نبودن آزادی عقیده و بیان است. این امری کاملا مشخص است.
در جمهوری اسلامی، هم از این نظر که ما اسلامی هستیم و دین اسلام آزادی بیان و عقیده را تصریح کرده (لا اکراه فی الدین) و هم از این نظر که در قانون اساسی به آزادی بیان و عقیده تصریح شده است، وجود زندانی سیاسی، خلاف قانون اساسی و خلاف دین ما است.
خیلی عجیب است که هنوز آقایان سرشان را زیر برف کرده‌اند واسم زندانی سیاسی را "زندانی امنیتی" می‌گذارند تا بتوانند هرکاری بکنند، وگرنه وجود زندانی سیاسی، به معنای نبود آزادی عقیده و بیان است.
در نامه اخیر مهدی خزعلی، به اعتراض آیت‌الله منتظری به وضعیت زندانیان سیاسی دهه شصت اشاره شده و این‌که بعد از اعتراض آیت‌الله منتظری، وضعیت زندانیان بهتر شده بود. قضاوت شما نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی در دهه‌ی شصت، در مقایسه با وضعیت امروز نگهداری زندانیان سیاسی چیست و چه راهی به نظر شما می‌رسد برای این‌که حکومت ایران وضعیت زندانیان را بهبود ببخشد؟
فکر می‌کنم شرایط این دو دوره اصلا قابل مقایسه نیست و وضعیت نسبت به گذشته بهتر شده است، ولی باز اصلا قابل قبول نیست که اولا ما زندانی سیاسی داشته باشیم و ثانیا تا این حد زندانیان حتی از نظر سرما و گرما و وضعیت پزشکی و همین‌ظور خانواده‌های زندانیان در مضیقه باشند. اگر بر فرض حتی زندانی مجرم باشد، خانواده هیچ گناهی ندارد، اما خانواده‌های زندانیان را دائم اذیت می‌کنند. البته از دهه‌ی شصت به این طرف، شرایط رو به خوبی بوده، یعنی اصلا قابل مقایسه نیست.
اولین نامه‌ای که آیت‌الله منتظری نوشتند و از وضعیت زندانیان شکایت کردند، در سال شصت بود. ایشان در تاریخ ۵ / ۷ / ۱۳۶۰ به مرحوم آیت‌الله خمینی نوشتند که دختران ۱۳-۱۴ ساله‌ای فقط به جرم تندزبانی در زندان هستند. این نامه در خاطرات ایشان وجود دارد و جزو افتخارات ایشان است که چند ماه بعد از شهادت پسرشان، از کسانی دفاع کرده‌اند که گول خورده‌اند و حتی به آن گروه وابسته شده‌اند. آیت‌الله منتظری این مسائل را می‌گفتند، ولی کسی تبعیت و کمک نمی‌کرد، ایشان تنها بود. اگر آن موقع کمک می‌کردند، الان وضع این‌طور نبود.
به یاد دارم وقتی برادرم آقای سعید منتظری، ۱۱ ماه در زندان انفرادی بود، حتی یک روزنامه در زمان اصلاحات ننوشت که ایشان در زندان است. تا من به‌طور اتفاقی آقای سراج‌الدین میردامادی را دیدم و به ایشان گله کردم که چرا در این زمینه خبررسانی نمی‌کنند و بعد ایشان آن روز در روزنامه "حیات نو" این خبر را نوشتند. شاید همین هم باعث شد که زودتر به پرونده‌ی برادرم رسیدگی کردند. فکر می‌کنم وظیفه رسانه‌ها است که آگاه‌سازی کنند زندانی سیاسی چیست، کیست و در چه شرایطی به سر می‌برد و اساسا معنای داشتن زندانی سیاسی چیست که هم مردم و هم مسئولان آگاه شوند. چه بسا مسئولان از بس در جلسات‌شان گفته‌اند "زندانی امنیتی"، واقعا یقین کرده‌اند که این‌ها امنیتی هستند.
در حالی که کدام زندانی امنیتی؟! این‌ها کسانی هستند که مسئولان کشور بوده‌اند، جزو خدمت‌گزاران بوده‌اند و بسیاری‌شان در پیروزی انقلاب نقش داشته‌اند و جان‌فشانی کرده‌اند. خیلی زشت است که الان این افراد در زندان باشند. فکر می‌کنم آگاه‌سازی مردم، خیلی کمک می‌کند که این دوره تمام شود و مسئولان و نظام واقعا اصلاح شوند و خدای نکرده به جایی نرسد که مردم به فکر براندازی بیافتند.
پیش‌تر برخی زندانیان سیاسی از توهین بازجویان به مقدسات اسلام هنگام بازجویی خبر داده بودند. در نامه اخیر مهدی خزعلی هم به این مورد اشاره شده است. در این باره چه فکر میکنید؟
بله این مسئله هم متاسفانه بوده است، ولی چون گفته نمی‌شده و همیشه سرپوش گذاشته می‌شده، به جایی نرسیده است. حتی در سال ۱۳۶۵، آقای عبدالله کاظمی که زندانی بود، همین اهانت را شنیده و ایشان هم می‌گفتند که صریحا به حضرت فاطمه زهرا اهانت می‌شده و گفته‌اند «این حاج‌خانم کیست که داری اسم‌اش را می‌بری». ایشان این را می‌گفتند، ولی هیچ‌کس پی‌گیری نکرد. خیلی از مسئولان تکذیب کردند و باور نکردند، در نتیجه به جایی نرسید. اگر مسئولین خود را به این دین معتقد می‌دانند، بیایند تحقیق کنند و ببینند چه کسی این تخلف را کرده و متخلفان را مجازات کنند. شما که بی‌گناهان را مجازات میکنید، چرا کسی را که به حضرت زهرا اهانت کرده در درون نظام تحمل میکنید؟
لااقل بیاید و از مردم عذرخواهی کنید و بگویید این اهانت شد و ما رسیدگی کردیم. اما اگر دائما سرپوش گذاشته شود و بگویند که نه این‌طور نبوده و یقین نداریم، هیچ‌وقت اصلاح نمی‌شود.
حسین کرمانی
تحریریه: جواد طالعی