جنگ تجاری، بحران دیپلماتیک ناشی از بستن کنسولگری‌ها، اوضاع هنگ‌کنگ و هواوی از جمله مسائلی هستند که به تنش بین دو کشور آمریکا و چین دامن زده‌اند. تنشی که هر روز ابعاد جدید‌تری می‌یابد. این شرایط ژاپن را در موقعیت بسیار دشواری قرار داده است.

سایت "اشپیگل‌آنلاین" روز یکشنبه دو اوت (۱۲ مرداد) با انتشار گزارش جامعی به رئوس بحران سیاسی حاکم بر چین و آمریکا پرداخته و از این منظر نگاهی داشته است به الزام تجدیدنظر ژاپن در استراتژی اقتصادی و نظامی خود در قبال چین.

نویسنده مقاله به تلاش‌های دیپلماتیک دو کشور ژاپن و چین در سال جاری اشاره کرده و نوشته است که سال ۲۰۲۰ می‌توانست سالی باشد که دو کشور مناسبات خود را بهبود بخشیده و بر دامنه همکاری با یکدیگر در عرصه‌های مختلف از جمله در حوزه  اقتصاد بیافزایند.

قرار سفر شی جین‌پینگ، رئیس جمهوری چین به ژاپن می‌توانست گام مهمی در اجرایی کردن این سیاست باشد. سفر برای ماه آوریل سال جاری پیش‌بینی شده بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

سفری که گفته می‌شود به علت شیوع کرونا به تعویق افتاد. نویسنده مقاله در ادامه نوشته است که اکنون به نظر نمی‌رسد، چنین سفری به زودی اجرا شود. علت این موضوع، سیاست آمریکا در قبال چین اعلام شده است.

ژاپن بین دو جبهه

ژاپن در تاریخ خود خاطرات خوبی از هیچ کدام از این دو کشور ندارد. به‌رغم آن، پیوند سیاسی ژاپن با آمریکا در حال حاضر برای دولتمردان این کشور بسیار مهم است. تلاش‌های ژاپن برای نزدیکی به آمریکا و به‌ویژه تلاش‌های شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن برای تحکیم مناسبات خود با دونالد ترامپ، گواه این موضوع است.

نظرسنجی‌های صورت گرفته در ژاپن حتی حکایت از آن دارد که اکثریت مردم این کشور از سیاست تند و قاطع ترامپ در برابر چین حمایت و پشتیبانی می‌کنند.

حدود ۶۲ درصد مردم ژاپن حتی مخالف سفر رئيس جمهوری چین به ژاپن هستند. مسائل دیگری نیز به نگرانی مردم ژاپن نسبت به اقدامات چین در منطقه دامن زده است.

تصویب قانون امنیت ملی هنگ‌کنگ از سوی رهبری چین ناخشنودی ژاپن را نیز در پی داشته است. حتی رهبران این کشور نگران تعرض احتمالی چین به تایوان هستند.

به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

از سوی دیگر، ژاپن برای مقابله با نفوذ دم‌افزون اقتصادی چین ناگزیر به چاره‌اندیشی شده است. دولت ژاپن اخیرا قانونی را تصویب کرده است که اجازه سرمایه‌گذاری خارجی در بخش‌های معینی از شرکت‌های اقتصادی ژاپنی را ممنوع می‌کند. این در حالی است که بنا بر ارزیابی نویسنده مقاله یادشده، چنین قانونی بسیار دیر تصویب شده و چین مدت‌هاست که مالکیت بخش‌های گسترده‌ای از شرکت‌های ژاپنی را از آن خود کرده است.

گفته می‌شود که ژاپن در موقعیت دشوار برخاسته از تنش حاکم بر مناسبات آمریکا و چین، ناگزیر شده بین آن دو، یکی را انتخاب کند. تحلیلگر اشپیگل بر این باور است که ژاپن آمریکا را انتخاب کرده است. این در حالی است که نیاز ژاپن از منظر اقتصادی به چین نیز محدود نیست.