چهره‌های شاخصی که در دادگاه نورنبرگ محاکمه شدند، اعضای بلندپایه حزب ناسیونال‌سوسیالیسم، نظامیان عالی‌رتبه، مسئولان ارشد دستگاه دولتی، دیپلمات و همچنین کارخانه‌دار بودند. در روز ۲۰ نوامبر ۱۹۴۵ دادگاه نورنبرگ که توسط متفقین ترتیب داده شده بود، محاکمه ۲۱ تن متهم رژیم نازی را آغاز کرد تا از جنایات این رژیم علیه بشریت پرده بردارد.

شوروی سابق معتقد بود که این دادگاه باید در برلین برگزار شود، اما کاخ دادگستری نورنبرگ بر خلاف بناهای برلین در جنگ جهانی دوم خسارات زیادی ندیده و از آن گذشته از گنجایش لازم برخوردار بود. افزون بر این در مجاورت این کاخ یک زندان وجود داشت. نورنبرگ هم‌چنین محل برگزاری همایش‌های عظیم حزب ناسیونال سوسیالیسم آلمان به رهبری آدولف هیتلر بود. از این رو برگزاری محاکمه‌ها در نورنبرگ جنبه‌ای سمبلیک نیز داشت.

فرانتس فون پاپن (وسط)، معاون صدراعظم قصد داشت که هیتلر (چپ) را به ائتلاف با نیروهای ملی‌گرای محافظه‌کار وا دارد. اما او به سرعت به حاشیه رانده شد و بعدها تنها به عنوان دیپلمات نقشی جانبی داشت. او در دادگاه نورنبرگ نخست تبرئه شد، اما بعدها در محاکمه‌ای دیگر به هشت سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم گردید. فرانتس فون پاپن در نهایت در سال ۱۹۴۹ از زندان آزاد شد و در سال ۱۹۶۹ درگذشت.

هرمان گورینگ بلندپایه‌ترین چهره محاکمه‌شده در دادگاه نورنبرگ بود. او در رژیم نازی مسئولیت‌های متعددی بر عهده داشت و از جمله وزیر امور داخلی بود، اما در دادگاه نورنبرگ مدعی بود که از اردوگاه‌های اجباری و اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها بی‌اطلاع بوده است. گورینگ در تمامی موارد اتهام گناهکار شناخته‌ شده و به اعدام محکوم شد. او در شب پیش از اجرای حکم اعدام با قرص سیانور خودکشی کرد.

او پیرو بی‌چون و چرای هیتلر و معاون او در حزب سوسیال ناسیونالیسم آلمان انتخاب بود. او در سال ۱۹۴۱ مخفیانه راهی اسکاتلند شد و سعی کرد که موافقت بریتانیا را برای برقراری صلح با رژیم نازی جلب کند، اما ناکام ماند. هس در دادگاه نورنبرگ به حبس ابد محکوم شد و در سال ۱۹۸۷ در سن ۹۳ در زندان نظامی اشپاندو با خودکشی به زندگی خود پایان داد.

هانس فرانک که فرماندار کل لهستان بود، بی‌رحمانه دست به استثمار این کشور زد. او مسئول قتل صدها هزار لهستانی و شهروندان یهودی بود. فرانک در سال ۱۹۳۹ گفته بود: «هر چه شماری بیشتری یهودی بمیرند، بهتر است». او در دادگاه به برخی از اتهامات خود اعتراف و ابراز پشیمانی کرد. هانس فرانک در لحظه‌ای که قرار بود به دار آویخته شود، گفت: «من لایق این مجازات هستم و انتظار مرگ را می‌کشم».

ریبن‌تروپ در بین سال‌های ۱۹۳۸ تا پایان جنگ جهانی دوم وزیر خارجه هیتلر بود. پرونده او نشان داد که وزارت خارجه رژیم نازی تا چه اندازه در جنایات سهیم است. سفارتخانه‌های آلمان برای نمونه با اس‌اس و دیگر سازمان‌ها همکاری تنگاتنگی در عملیات قتل یهودیان داشتند. ریبن‌تروپ در دادگاه نورنبرگ ذره‌ای ابراز پشیمانی نکرد. او در نهایت به اعدام محکوم و به دار آویخته شد.

اشپر (دوم از چپ)، آرشیتکت برجسته رژیم نازی بود. هیتلر (راست) شیفته بناهای عظیمی بود که اشپر آن‌ها را طراحی می‌کرد. دادگاه نورنبرگ اما توجه خود را بر نقش اشپر به عنوان وزیر تسلیحات و تولیدات جنگی در بین سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۵ متمرکز کرده بود. اشپر در نهایت از مجازات مرگ رهایی جست، چون توانست نقش و اعمال خود را در ساخت اروگاه‌های اجباری یهودیان را مخفی نگاه دارد. او سرانجام به ۲۰ سال زندان محکوم شد.

گوستاو کروپ فان بولن و هالباخ (راست) از طریق ازدواج با برتا کروپ، وارث خانواده پرنفوذ کروپ توانست به کارخانه‌داری بزرگ بدل شود. او اوایل از هیتلر فاصله می‌گرفت، اما به خاطر نقشی که شرکت فولاد کروپ در تولید تسلیحات بازی می‌کرد، همراه او شد. حدود ۱۰۰ هزار کارگر اجباری و زندانی اردوگاه‌ها در کارخانه‌های کروپ کار می‌کردند. محاکمه گوستاو کروپ فان بولن و هالباخ به خاطر کهولت و بیماری سخت او انجام نگرفت.

کارل دونیتس که در تصویر در وسط هیتلر و موسیلینی قرار دارد، فرمانده نیروی دریایی ارتش نازی بود. او به‌خاطر نقشش در حملات زیردریایی‌های آلمانی در اقیانوس اطلس شمالی، در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به جرم جنایات جنگی به ده سال زندان محکوم شد. او تا پایان عمرش به حزب ناسیونال سوسیالیسم آلمان وفدار ماند و در عین حال وانمود می‌کرد که فردی نظامی بدون باورهای سیاسی است. دونیتس در سال ۱۹۸۰ درگذشت.

دادگاه نورنبرگ چهار سال جریان داشت و در سال ۱۹۴۹ به کار خود پایان داد. اما روند پیگرد عاملان جنایات نازی‌ها همچنان ادامه یافت. یکی از آخرین موارد محاکمه و محکومیت اسکار گرونینگ، مشهور به "حسابدار آشویتس" بود که به خاطر همکاری در کشتار دست‌کم ۳۰۰ هزار نفر در دوران نازی مجرم شناخته شده و به چهار سال حبس محکوم شد. او در سال ۲۰۱۷ در ۹۶ سالگی راهی زندان شد، اما چند ماه بعد درگذشت.