نامه اعتراضی در باره تشدید آزار زندانیان سیاسی در ایران
۱۴۰۰ فروردین ۲, دوشنبه
شماری از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج با انتشار نامه‌ای سرگشاده به تشدید آزار و اذیت زندانیان سیاسی اعتراض کرده‌اند. همزمان اعتصاب غذای شماری دیگر از زندانیان سیاسی با حمایت کاربران شبکه مجازی روبرو شده است.
عکس از آرشیوعکس: hra-news.org
تبلیغات
هجده نفر از زندانیان سیاسی که در زندان رجایی شهر کرج در حبس به سر می‌برند، با انتشار نامه‌ای سرگشاده به تبعید زندانیان سیاسی و پرونده‌سازی متعدد علیه آنان اعتراض کرده‌اند.
خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران روز دوشنبه ۲ فروردین (۲۲ مارس) متن این نامه را منتشر کرده است.
در این نامه آمده است:« طی ماه‌های گذشته به رغم ادعاهای عالی‌ترین مقامات قضایی جمهوری اسلامی پیرامون رعایت حقوق زندانیان سیاسی چیزی که عملا و هر روزه در حال رخ دادن است نه ذره‌ای بهبود شرایط زندانیان، بلکه تشدید سرکوب و ضد انسانی‌تر کردن بیش از پیش شرایط آنان بوده است تا با بالا بردن هزینه زندان، مردم به جان آمده ایران و کنشگران سیاسی در سطح جامعه را مرعوب و مقهور سیاست‌های سرکوبگرانه سازند.»
زندانیان سیاسی در نامه خود گفته‌اند: «انتقال به سلول انفرادی، توهین و تحقیر، ضرب و شتم، تشکیل پرونده‌های جدید و صدور احکام تازه و تبعید به زندان‌های دور از محل سکونت و… از جمله روش‌های اعمال فشار بر زندانیان و آزار و اذیت خانواده‌هایشان است که در ماه‌های اخیر شدیدتر و گسترده‌تر شده است.»
زندانیان سیاسی تاکید کرده‌اند که "به طور قطع همان‌طور که تاکنون بکارگیری سیاست‌های سرکوبگرانه توسط حکومت راه به جایی نبرده است این بار نیز این سیاست‌ها راه به جایی نخواهد برد و پیشاپیش محکوم به شکست است".
مطلب احمدیان، محمد بنازاده امیرخیزی، افشین بایمانی، آرشام رضایی، آرش صادقی، حسن صادقی، جعفر عظیم زاده، سهیل عربی، ابوالقاسم فولادوند، نصرالله لشنی، بهنام موسیوند، رضا محمدحسینی، سعید ماسوری، علی موسی نژاد فرکوش، فرهاد میثمی، محمد علی منصوری، مهدی مسکین نواز و آرش نصری این نامه را به امضاء رسانده‌اند.
در همین حال، اعتصاب غذای شماری از زندانیان سیاسی در ایران با حمایت و همبستگی کاربران شبکه‌های مجازی روبرو شده است. کاربران توییتر شامگاه یکشنبه (اول فروردین) با راه انداختن طوفانی توییتری با #اعتصاب_زندانیان اعلام همبستگی کردند.
این اعتصاب به دنبال انتشار بیانیه‌ای آغاز شد که ۳۴ تن از زندانیان سیاسی کشور منتشر کردند. در ا ین بیانیه آمده است که امضاءکنندگان "به یاد و احترام رنج‌های مشترک و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران" و "به یاد و احترام رنج بی‌شمار گرسنگان وطن" سال جدید را با اعتصاب غذا آغاز می‌کنند. این اعتصاب غذا قرار است سه روز به طول بیانجامد.
سعید اقبالی، سینا بهشتی، عالیه مطلب‌زاده، پیمان پورداد، گیتی پورفاضل، حسین جندقیان، معین حاجی‌زاده، شکیلا منفرد، کیوان صمیمی (از زندان اوین)، محمد شریفی‌مقدم و کیانوش عباس‌زاده (از زندان فشافویه)، محمد داوری و سجاد زارع (از زندان عادل‌آباد) و کسری نوری از جمله امضاءکنندگان این بیانیه بودند.
قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ به روایت دوربین
عکس: Pantea Bahrami
کار گروهی چند ملیتی
مستند" جوانه‌ی اندوه" از ۵ بخش تشکیل شده است. قطعات رقص و موسیقی بدون کلام در این فیلم، تماشاگر را به فضای پر ابهام و هراسناک حاکم بر زمان وقوع این حادثه‌نزدیک می‌کند. رقصندگان، ملیت‌های برزیلی، آرژانتینی و ونزوئلایی دارند. موسیقی فیلم، کار آلان کوشان، آهنگساز و نوازنده‌ی مقیم نیویورک است. فیلم‌برداری این مستند، به عهده‌ی مهرداد بابالویی، شهریار شهامت و رودین حمیدی بوده است.
عکس: Pantea Bahrami
یادگارهای اعدام‌شدگان
برخی از آنچه که زندانیان با خود به بیرون آورده‌اند.
عکس: Pantea Bahrami
پرسش‌های بدون پاسخ
مونتاژ فیلم مانند چگونگی اجرای پروژه ۶۷ برای زندانیان سیاسی در بند، گنگ و پر ابهام است. هیچ‌چیز روشن، شفاف و مشخص نیست. پس از آن که ابعاد فاجعه به تدریج با کنارهم‌گذاشتن روایت‌های پراکنده‌ی "شاهدان عینی" روشن می‌شود، پرسش‌های بدون پاسخی در ذهن تماشاگر شکل می‌گیرد؛ پرسش‌هایی که جمهوری اسلامی پس از گذشت بیش از دو دهه هنوز به آنها پاسخ نداده است.
عکس: Pantea Bahrami
ماکت زندان‌های اوین و گوهر دشت
انیمیشن‌های دوبعدی در فیلم برای نشان‌دادن بناهای دو زندان اوین و گوهردشت به‌کار رفته شده است. نمایش مراحل مختلف روند این قتل‌عام غافلگیرکننده به عهده‌ی پنج قطعه رقص گذاشته شده است." مقاومت"، "قطع ارتباط با دنیای خارج"،" مورس"،" دادگاه مرگ "و "جوانه‌ی اندوه"، عنوان‌های این قطعه‌ها هستند.
عکس: Pantea Bahrami
نمادهای "شیر" و "دوشیزه"
اعدام های دسته جمعی سال ۶۷ در دوماه مرداد و شهریور انجام گرفت و سمبل این دوماه در فیلم بعنوان شیر و دوشیزه بصورت انیمیشن دوبعدی نشان داده می‌شود.
عکس: Pantea Bahrami
"راهپیمایی برای آزادی"
یکی از زندانیان سیاسی‌ای که خاطرات خود را در فیلم بازگو می‌کند اکبر شالگونی (نفر وسط) است که از سال ۱۳۶۲ تا سال ۱۳۷۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی بسر برد. او هیات مرگ را نیز در سال ۶۷ در گوهردشت تجربه کرد. شالگونی از زندانیان چپی بود که در این سال در "راهپیمایی برای آزادی" شرکت نکرد و حدود ۳ سال پس از اعدام‌های گروهی آزاد شد. وی در سال ۲۰۱۳ در اثر ابتلا به سرطان در برلین آلمان چشم بر جهان فرو بست.
عکس: Pantea Bahrami
... در پایان
فیلم با خاطرات شکوفه منتظری، دختر حمید منتظری از پدر خود پایان می‌گیرد. حمید منتظری درسال ۶۷ در اوین اعدام شد. همسر و پسر او نیز در رویدادهای سال ۱۳۸۸ در تهران دستگیر و برای مدتی زندانی شدند.
عکس: Pantea Bahrami
پنج اپیزود رقص
کلودیا کاتلر، طراح رقص برزیلی است. او که خود در زادگاهش با اختناق، اعدام، دستگیری و شکنجه درگیر بوده، برای نمایش آن در فیلم از یک گروه رقص ۵ نفره استفاده کرده است. حاصل روند طولانی تمرین و اجرای این گروه، ۱۰۰ ساعت ماده‌ی خام بوده که پانته‌آ بهرامی ۵ اپیزود را از میان آنها برای فیلم انتخاب می‌کند.
عکس: Pantea Bahrami
بازسازی واقعیت
در فیلم" ومن عاشقانه زیسته‌ام" که در سال ۲۰۰۸ تهیه شده، برخی از صحنه‌ها بازسازی شده‌اند. در این نما زندانیان به انتظار نوبت بازجویی در راهرو نشسته‌اند. این فیلم در باره‌ی زندان زنان سیاسی در دو حکومت شاهنشاهی و جمهوری اسلامی است.
عکس: Pantea Bahrami
"و من عاشقانه زیسته ام "
"و من عاشقانه زیسته ام " در این فیلم زندانیان سیاسی زن در برابر دوربین از چگونگی برخورد بازجوها و زندانبانان و نیز قتل‌عام ۶۷ سخن می‌گویند؛ زنانی که از جمله شکنجه شده و مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و فرزندان خود را در زندان به دنیا آورده‌اند. در این فیلم از همه‌ی زندانیان اعدام شده‌ی با نام یاد می‌شود.
