روز سه‌شنبه ۶ مارس، آندریس پیبالگس (Andris Piebalgs)، کمیسر عمران و توسعه سازمان ملل گفت: «این پروژه که با هم‌کاری یونیسف از سال ۲۰۰۸ میلادی تا سال ۲۰۱۲ در کشورهای مصر، اتیوپی، سنگال، اریتره و سودان اجرا شد، هزاران قبیله و خانواده را متقاعد کرده است، از ختنه کردن (ناقص‌کردن آلت تناسلی) دختران خود دست بکشند.»

برای کمک به اجرای این پروژه اتحادیه اروپا مبلغی بالغ بر ۳ میلیون و ۹۰۰ هزار یورو اختصاص داده است.

به گزارش کمیسیون عمران و توسعه سازمان ملل، در نتیجه فعالیت‌های انجام شده در زمینه مبارزه با ختنه زنان، تنها در سنگال، کشوری که ۲۸ در صد زنان بین ۱۵ تا ۴۹ ساله در آن ختنه شده‌اند، در ۱۰ سال اخیر ۵۳۰۰ قبیله مختلف این سنت را رها کردند.

در مصر که بیش از ۹۰ درصد زنان آن ختنه شده‌اند نیز در سال‌های اخیر ۱۷۷۰۰ خانواده این سنت را کنار گذاشتند.

ختنه کردن زنان در آفریقا و در بعضی مناطق آسیا و خاورمیانه سنت رایجی است که ظاهرا دختران را برای ازدواج آماده می‌کند.

بسیاری از این زنان پس از انجام این عمل ناگزیرند برای یک عمر با عوارض جسمی وروحی آن دست و پنجه نرم کنند.

در چارچوب این پروژه روش‌های مختلفی مانند دوره‌های آموزشی و جلسات نشست و گفت‌وگو برای ایجاد حس تعهد در شرکت‌کنندگان برای برانداختن این سنت غیرانسانی اجرا شدند.

یکی از مواردی که در گزارش‌ها از آن به عنوان یک عامل یاری‌دهنده در پیشبرد این پروژه یاد شده، همیاری و همبستگی شخصیت‌های مشهور و مورد احترام مردمان این کشورها بوده است. این همبستگی باعث شد تا بسیاری با این پروژه همراهی  کنند.

پیامدهای روحی و جسمی

بریدن کلیتوریس دختران عوارض جسمی زیادی دارد. ابتلا به عفونت‌های واژن و رحم، نازایی، دردهای شدید هنگام قاعدگی یا کیست واژن و رحم و بطور کلی درد‌های موضعی، بیشتر دختران و زنانی را که ختنه شده‌اند رنج می‌دهد.

با ختنه، حس جنسی زنان از میان می‌رود و رابطه جنسی نیز دردناک می‌شود. کارشناسان اما به پیامدهای روحی این مثله‌کردن بیشتر تاکید دارند. به گفته آنان این جنبه از عوارض خنته دختران عموما در بحث‌ها در سایه قرار می‌گیرد.

سندرم بی‌اعتمادی و اضطراب در میان دختران کوچکی که خانواده‌هایشان ناگهان آنها را به زیر تیغ خنته  فرستاده‌اند نیز از پیامدهای رایج این عمل غیرانسانی است.

SAZ/MM