به گفته متخصصان، پختن تخم مرغ در دمای طولانی مدت بیش از ۳۵۰ درجه فارنهایت می‌تواند باعث آزاد‌ شدن مواد شیمیایی در این ماده غذایی شود که با التهاب و ضخیم شدن شریان‌ها مرتبط هستند.

به نوشته نشریه بریتانیایی دیلی‌میل، این مواد شیمیایی که "اکسی‌استرول " نامیده می‌شوند، زمانی تشکیل می‌شوند که کلسترول غذایی با حرارت بالا و در مدت زمان طولانی پخته شود.

علاوه بر بیماری قلبی، اکسی‌استرول‌ها با خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان مانند سرطان کولورکتال (سرطان روده بزرگ) و مثانه نیز مرتبط هستند.

تخم مرغ به دلیل مقادیر بالای پروتئین، اسیدهای آمینه و مواد مغذی مفید برای مغز مانند کولین، به کاهش وزن، قدرت عضلانی و سلامت قلب کمک می‌کند. تخم مرغ همچنین سرشار از "کلسترول "HDL است، یک کلسترول "خوب" که به خلاص شدن از شر چربی‌های اضافی بدن و کاهش خطر بیماری قلبی کمک می‌کند.

به گفته متخصصان، وقتی کلسترول HDL بیش از حد گرم می‌شود، "اکسی‌استرول " ایجاد می‌شود.

بیشتر بخوانید: احتمال حذف تخم‌مرغ‌های قهوەای از قفسه فروشگاه‌ها در آلمان

بر اساس تحقیقات موسسه ملی سلامت آمریکا، اکسی‌استرول‌ها می‌توانند "استرس اکسیداتیو " را در بدن افزایش دهند. این مولکول‌های ناپایدار به سلول‌ها و بافت‌ها آسیب می‌رسانند و منجر به التهاب می‌شوند.

همچنین استرس اکسیداتیو به آنتی‌اکسیدان‌های مبارزه‌کننده با بیماری آسیب می‌رساند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

یک بررسی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که اکسی‌استرول‌ها خطر ابتلا به سرطان پستان، پروستات، روده بزرگ و مجرای صفراوی را افزایش می‌دهد.

همچنین ثابت شده است که گوشت‌های فرآوری‌شده مانند سوسیس‌های پخته شده در حرارت بالا، اکسی‌استرول آزاد می‌کنند.

بایدها و نبایدهای غذایی هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها

از زمانی که پنی‌سیلین در سال ۱۹۲۸ کشف شد، آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت‌هایی که زمانی تهدید کننده زندگی بودند را به وضعیت قابل درمان تبدیل کردند. اما در فرآیند از بین‌بردن باکتری‌های "بد"، آنها می‌توانند باکتری‌های "خوب" را نیز از بین ببرند.

آنتی‌بیوتیک‌ها بر میکروب‌های روده شما تأثیر می‌گذارند، آنهم به روشی مشابه که آتش‌سوزی‌ها روی گیاهان و حیوانات جنگل تأثیر می‌گذارند. گیاهان پس از آتش‌سوزی دوباره رشد می‌کنند، اما با تنوع کمتری نسبت به قبل. پس از مصرف آنتی‌بیوتیک نیز همین اتفاق در روده رخ می‌دهد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

علاوه بر این، آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند عوارض جانبی مانند درد شکم و کاهش اشتها ایجاد کنند. با این حال خوردن برخی غذاها ممکن است به جلوگیری از این نوع عوارض و همچنین بهبود تنوع میکروبی روده‌ها کمک کند.

پروبیوتیک‌ها

پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که معمولاً به عنوان "باکتری‌های سالم" شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند به کاهش برخی از عوارض جانبی آنتی‌بیوتیک‌ها مانند نفخ و اسهال کمک کنند.

مطالعات نشان می‌دهد که مصرف پروبیوتیک‌ها راهی ایمن برای جلوگیری از اسهال مرتبط با آنتی‌بیوتیک است. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های مفید موجود در پروبیوتیک‌ها را از بین ببرند، بنابراین توصیه می‌شود این دو را با فاصله چند ساعت مصرف کنید. پس از اتمام دوره آنتی‌بیوتیک، مصرف مخلوطی از پروبیوتیک‌ها نیز می‌تواند به بازگرداندن تعادل در میکروبیوم کمک کند.

پری‌بیوتیک‌ها

پری‌بیوتیک‌ها غذای باکتری‌های مفیدی هستند که در میکروبیوم روده زندگی می‌کنند. تغذیه باکتری‌های مفید قبل و بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند به بازگرداندن تعادل به روده کمک کند. برخی از غذاها حاوی سطوح کم پری‌بیوتیک هستند، مانند: پیاز، سیر، موز، ریشه کاسنی، کنگر.

بیشتر بخوانید: اعلام خطر در مورد مقاومت پاتوژن‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک

فیبر

فیبر ممکن است رشد باکتری‌های مفید در روده را تحریک کند. البته فراموش نکنید که هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها باید از غذاهای پر فیبر پرهیز کنید، زیرا ممکن است بر نحوه جذب دارو توسط معده تأثیر بگذارند. با این حال، هنگامی که فرد دوره کامل آنتی‌بیوتیک را به پایان رساند، خوردن فیبر می‌تواند به بازیابی باکتری‌های مفید و بهبود هضم صحیح کمک کند. غذاهای غنی از فیبر عبارتند از: کنگر فرنگی، موز، انواع توت‌ها، لوبیا، کلم‌بروکلی، عدس، آجیل، نخود فرنگی و غلات کامل.

غذاهایی که هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک باید از آنها پرهیز کرد

برخی از غذاها با اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌ها تداخل دارند، از جمله گریپ‌فروت و آب گریپ‌فروت که می‌تواند از جذب صحیح دارو جلوگیری کند.

همچنین، برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که غذاهای غنی‌شده با دوزهای بالای کلسیم، مانند برخی از انواع آب پرتقال، می‌توانند در جذب برخی آنتی‌بیوتیک‌ها اختلال ایجاد کنند.

فراموش نکنید که اجتناب از مصرف الکل هنگام مصرف هر دارویی مهم است. نوشیدن الکل در حین مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند باعث واکنش جدی و علائم زیر شود: حالت تهوع، درد شکم، گرگرفتگی، ضربان قلب سریع یا نامنظم، سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی.

ارتباط رنگ چشم‌ها با خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها

این نکته ثابت شده که با نگاه عمیق به شبکیه چشم‌ها، می‌توان به وضعیت سلامت یک فرد و بیماری‌هایی که ممکن است او را تهدید کند پی برد.

اما آیا نگاه سطحی‌تر به چشم‌ها، یعنی به قسمت رنگی چشم یا عنبیه نیز می‌تواند اطلاعاتی در مورد وضعیت سلامت به چشم پزشکان بدهد؟

مطالعات نشان می‌دهد که برخی از عوامل تهدید‌کننده سلامت ممکن است با رنگ چشم مرتبط باشد.

مطالعه‌ای روی رانندگان خودروها در اروپا نشان داد افرادی که چشم‌های آبی دارند، بیشتر دچار حساسیت به نور هستند و تابیدن نور دچار "دید مه آلود " می‌شوند. به گفته متخصصان آکادمی چشم پزشکی آمریکا، افرادی که چشم‌های آبی دارند رنگدانه ملانین در لایه جلویی عنبیه آنها کاهش می‌یابد. این امر باعث می‌شود چشم طول موج‌های طولانی‌تری از نور وارد شده را جذب کند.

تجزیه و تحلیلی که در سال ۲۰۲۲ در مجله Cancer Causes and Control منتشر شد، نشان داد که افراد با چشم‌های آبی و چشم‌های فندقی و سبز در معرض ابتلا به دو نوع شایع سرطان پوست هستند.

مطالعات همچنین ثابت کرده‌اند که افرادی که چشم‌های قهوه‌ای دارند، در معرض خطر ابتلا به "آب مروارید" هستند و بنابراین باید از چشمان خود در برابر قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید محافظت کنند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

علاوه بر رنگ عنبیه، تغییرات خاصی در ظاهر چشم‌ها ممکن است نشانه بیماری‌های زمینه‌ای باشد که باید توسط پزشک بررسی شود.

اگر قسمت سفید چشمان شما (به نام صلبیه) قرمز شود، می‌تواند نشانه‌ای از "ورم ملتحمه و یا خونریزی زیر ملتحمه" باشد.

اگرچه می‌توانید برخی از این مشکلات را با محصولات بدون نسخه مانند داروهای آلرژی یا قطره‌های چشم کنترل کنید، اما اگر قرمزی و سوزش ادامه داشت باید به چشم‌پزشک مراجعه کنید.

زرد شدن سفیدی چشم نیز می‌تواند نشانه یک بیماری زمینه‌ای جدی در بزرگسالان باشد.

معاینات سالانه چشم به شما کمک می‌کند تا از هرگونه تغییر در چشمان خود که می‌تواند منعکس‌کننده یک بیماری اساسی یا مشکل عمیق‌تر باشد، آگاه باشید.

به گفته متخصصان، از آنجایی که رنگ چشم همیشه پیش‌بینی‌کننده ابتلا به بیماری نیست، توصیه‌ها برای سلامت چشم برای همه با وجود رنگ چشم یکسان است. از سلامت کلی خود با عادات سبک زندگی سالم مراقبت کنید و معاینه منظم چشم را پشت گوش نیندازید. همیشه در خارج از منزل از عینک آفتابی ۱۰۰ درصد مسدودکننده اشعه ماوراء بنفش استفاده کنید و در صورت نیاز محافظ چشم به‌کار ببرید.