نى عمل كنند و با اين وجود مورد اطمينان باشند، مدتهاست كه جاى دستگاههاى تلگراف را گرفته اند. اينبار داستان تلگراف، اين پدربزرگ دستگاههاى ارتباطى نوين را براى شما بازگو ميكنيم.

ساموئل فينلى برييز مورس Samuel Finley Brees Morse با تكنيك كارى نداشت. مورس در واقع از طريق نقاشى و طراحى امرار معاش ميكرد. او كه پدرش كشيش بود، در بيست و هفتم آوريل سال ۱۷۹۱ در چالزتاون ماساچوست در آمريكا به دنيا آمد. او كالج دانشگاه ييل را به پايان رساند و پس از آن، يك دوره كارآموزى كتابدارى را گذراند. مورس از سال ۱۸۳۲ در دانشگاه شهر نيويورك، به عنوان پرفسور رشته هنر طراحى و نقاشى بكار مشغول شد. تازه در اكتبر اين سال بود كه، ساموئل ۴۲ ساله در يك سفر دريائى با پژوهشگر علوم طبيعى چارلز جكسون از بوستون آشنا شد. جكسون در مورد آزمايشات خود با جريان الكتريسيته براى او شرح داد و مورس، شيفته آنها شد. زمانيكه الكتريسيته در سراسر يك سيم پيچ مغناطيسى جريان يابد، بايد بتوان توسط الكتريسيته، همچنين علائمى مشخص را به راه دور انتقال داد.

مورس در سال۱۸۳۷ از باقيمانده هاى سيم و فلز و به كمك ساعت ديوارى خود، نخستين دستگاه تلگراف را در واقع سر هم كرد. در ضمن، اين دستگاه هنوز هم در يكى از موزه هاى آلمان، در شهر مونيخ در معرض ديد عموم قرار دارد. پس از آن مورس ۵ سال تمام به آزمايشهاى خود ادامه داد.

از آنجائيكه مورس پرفسور نقاشى و مجسمه سازى بود، جاى تعجب نيست كه نخستين دستگاه تلگراف او، از يك سه پايه نقاشى تشكيل شده بود، كه در بخش فوقانى قاب قرار گرفته در آن، پاندولى مجهز به يك قلم آويخته شده بود. چرخ دنده هاى يك ساعت ديوارى، يك نوار لوله شده كاغذى را در زير اين پاندول، به حركت درميآوردند. تا زمانيكه الكتريسيته در سيم پيچ الكترومغناطيسى اين دستگاه جريان نداشت، قلم نامبرده، به رسم يك خط مستقيم ميپرداخت. به محض آنكه الكتريسيته در مدار جريان مييافت، يك آهن ربا، پاندول دستگاه تلگراف را بسوى خود جذب ميكرد و بدين ترتيب، بر روى كاغذ، خطى به شكل عدد ۷ فارسى بوجود ميامد. هر يك از اين اشكال، نشان دهنده يك عدد مشخص بود.

اما مورس تنها با كمك آلفرد ويل يكى از دانشجوهاى هوشمند خود بود كه توانست اختراع خويش را تكميل نموده و آنرا به نام خود ثبت كند. به پيشنهاد ويل بود كه، الفباى مورس بوجود آمد. به اين ترتيب كه، هر عدد، مشخص كننده يكى از حروف الفبا شد، كه با انحرافهاى كوتاه يا دراز مدت پاندول بر روى نوار كاغذ دستگاه تلگراف، رسم ميشدند.

در همين زمان مورس از آنجائيكه از پشتيبانى كنگره آمريكا برخوردار نشد، به اروپا سفر كرد، كه آنهم ثمربخش نبود. اما او طى اين سفر، دست كم قادر به مطالعه سيستمهاى ارتباطى رقباى خود شد و پس از بازگشت به آمريكا دستگاه تلگراف خويش را تغيير داد. به اين صورت كه، قلم دستگاه در حالت عادى، با كاغذ تماسى نداشت و فقط زمانيكه بخش الكترو مغناطيسى آن فعال ميشد، علائمى به شكل خط و نقطه رسم ميشدند. ارسال پيامها از طريق تماس صفحات كوتاه يا بلند مسين، با يك تابلوى ويژه انجام ميگرفت. به اين ترتيب، مامور مركز تلگراف مجبور نبود كه، كد اعداد و حروف را از بر نمايد.

در سال ۱۸۴۳ كنگره آمريكا سرانجام با بودجه اى به ميزان ۳۰ هزار دلار براى ساختن يك خط تلگراف ۶۰ كيلومترى از بالتيمور تا واشنگتن موافقت كرد. از طريق همين خط بود كه، مورس در سال ۱۸۴۴دقيقآ در چنين تاريخى يعنى بيست و چهارم ماه مه نخستين پيام الكترونيكى را ارسال كرد. اين تلگرام چنين مضمونى داشت:"الحق، كه خداوند چه تواناست."

نگين كروئى