پایگاه اینترنتی روزنامه‌ی آلمانی "تاگس ‌شاو" می‌گوید، در طی چهار هفته‌ای که از فاجعه‌ی گسترش لکه‌ی نفتی خلیج مکزیک می‌گذرد این نخستین خبری است که کارشناسان را به مهار این فاجعه امیدوار کرده است.

شرکت نفتی بریتیش پترولیوم بریتانیا می‌گوید، توانسته است با کمک یک لوله‌ی باریک و وارد کردن آن به لوله‌ی آسیب‌دیده، ‌نفتی که از محل انفجار سکوی نفتی "دیپ‌واتر هوریزون" به بیرون نشت می‌کند را پمپاژ کرده و به کشتی روی آب منتقل سازد. این لوله توسط روبات‌ها در عمق حدود ۱۶۰۰ متری زمین درون لوله‌ی آسیب‌دیده تعبیه شده است. قطر این لوله ۱۵ سانتی‌متر است.

سخنگوی بریتیش پترولیوم می‌گوید، با این روش توانسته‌اند دست کم قسمتی از نشت نفت را مهار کنند. اما اینکه این اقدام تا چه حد موفقیت‌آمیز خواهد بود پرسشی است که تا کنون به آن پاسخ دقیقی داده نشده است. مرکز عملیات امدادی مربوطه می‌گوید، حداکثر می‌توان ۸۵ درصد از نفت را از این طریق به کشتی روی آب پمپاژ و در تانکر ذخیره کرد. همین منبع می‌افزاید، اما مهار نهایی و کامل نفت از هر دو محل انتشار آن در کف دریا روزها و شاید هم هفته‌ها زمان می‌‌برد.

کشف توده‌ی وسیع نفت در زیر دریا

کارشناسان در اعماق آب‌های خلیج مکزیک به وجود توده‌ی عظیمی از نفت پی برده‌اند. رسانه‌ها تخمین‌زده‌اند که طول این توده ۱۶ کیلومتر، عرض آن ۶ کیلومتر و ارتفاع آن ۱۰۰ متر است.

کارشناسان همچنین معتقدند، یکی از دلایل تشکیل چنین توده‌ی عظیمی در زیر سطح آب دریا استفاده از مواد شیمیایی برای تجزیه‌ی نفت است.

در طول این چهار هفته برای مهار لکه‌ی نفتی خلیج مکزیک از چندین روش استفاده شده است. یکی از این روش‌ها استفاده از مواد شیمیایی برای تجزیه‌ی نفت است. بسیاری در آمریکا، از جمله طرفداران محیط زیست، به این اقدام اعتراض کرده‌اند. اما کارشناسان شرکت بریتیش پترولیوم این اقدام را لازم می‌دانند.

داگ ساتلز، از بریتیش پترولیوم، که مدافع این راهکار است می‌گوید، به رغم گستردگی نسبتا زیاد نفت در دریا سواحل اطراف چندان درگیر نشده‌اند. ساتلز معتقد است که این مسئله تا حدود زیادی مرهون استفاده از مواد شیمیایی برای تجزیه‌ی نفت است. چون این مواد موجب شده‌اند که نفت تجزیه شده و از گسترش آن جلوگیری شود.

هشدار مدافعان محیط زیست

اما مدافعان محیط زیست می‌گویند، مواد تجزیه‌‌کنند‌ه‌ی نفت «سمی‌» ‌و برای محیط زیست خطرناک‌اند. ریکی اوت، سم‌شناس دریایی، این مثال ساده را می‌آورد که: «وقتی شما ظرفشویی منزل خود را با نفت پر می‌کنید، می‌بینید که نفت سریع به سطح می‌آید. حالا اگر مایع ظرفشویی به آن اضافه کنید می‌بینید که نفت از سطح ناپدید می‌شود. اما در حقیقت نفت از بین نرفته بلکه به قطعات کوچکتری‌تجزیه و در آب پخش شده است». او نتیجه می‌گیرد که نفت چون ماده‌ی محلول در آب نیست، برای تجزیه‌ی آن باید از حلال‌های خاصی استفاده کرد، اما این حلا‌ل‌ها طبیعتا بسیار «سمی»‌اند.

با این همه مقام‌های رسمی محیط زیست و مسئولان گارد ساحلی آمریکا اجازه‌ی استفاده از مواد شیمیایی تجزیه‌کننده‌ی نفت را صادر کرده‌اند. آنها می‌گویند، این مواد را بررسی کرده و اقدام یادشده را به دقت زیر نظر دارند.

مسئولان خاطرنشان می‌سازند که بررسی‌های آنها تا کنون حاکی از آن بوده که پیامدهای استفاده از این مواد شیمیایی و نفت تجزیه‌‌شده به اندازه‌ی نفتی که در دریا منتشر می‌شود برای اکوسیستم خطرناک نبوده است.

FV/AJ