نیویورک در روز سه‌شنبه (۲۲ سپتامبر، ۳۱ شهریور‌) میزبان نشستی زیست‌محیطی است که می‌خواهد راه برای جایگزین پروتکل کیوتو آماده کند. این نشست حدود سه ماه دیگر در کپنهاگ برگزار خواهد شد.

بازتاب نشست نیویورک در روزنامه‌های شهر

"نیویورک پست" در شماره‌ی روز سه‌شنبه، ۲۲ سپتامبر، نوشت: «ما باخته‌ایم»، « فجایع زیست‌محیطی، بلایای جسمانی و امواج کشنده‌ی گرمایی نیویورک را تهدید می‌کند». این سرخط ها، سر خط‌های واقعی نبودند، بلکه نمادی بودند از خطراتی که به زودی می‌تواند به وجود بیاید و با این حال آنقدر جذابیت داشتند که نخستین ‌نگاه ‌عابران را به خود جلب کنند. عابر پیاده تصور می‌کرد، این موضوع، موضوعی مربوط به او است، پس مهم است.

یکی از آنان می‌گوید: «اگر ما هر روز این عناوین را می‌خواندیم، شاید بالاخره دست به کاری می‌زدیم.».

دان شیدل، هنرپیشه‌‌ی آمریکایی‌، وانگاری ماتای، برند‌ه‌ی کنیایی جایزه‌ی صلح نوبل و میدوری، ویولونیست ژاپنی، در پیامی ویدیویی برای نشست نیویورک گفتند: «اگر امروز دست به کار نشویم، گرمایش زمین به واقعیت بدل خواهد شد.»

موضع غیر فعالانه‌ی کشورهای دنیا باید تغییر کند

بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، سازمانی که میزبانی نشست نیویورک را بر عهده دارد، در پیامی به مناسبت این نشست به «تنگ بودن زمان» اشاره کرده است.

ابتکار سازمان ملل در گردهم آوردن بیش از ۱۰۰ تن از رهبران و نخست‌وزیران کشورهای مختلف نیز به همین هشدار و تلاشی برمی‌گردد که می‌خواهد جهانیان را به عمل وادار سازد.

این دیدگاه در سخنان زیگمار گابریل، وزیر محیط زیست آلمان، نیز دیده می‌شود. او پیش از نشست نیویورک، خواستار گام‌هایی قاطع برای به حداقل رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای صنعتی شد.

کارشناسان می‌گویند، اما هر کشوری این موضع هراس‌آور را انتخاب کرده که «اول تو شروع کن، بعد من همکاری می‌‌کنم».

بان کی مون می‌گوید، باید با اقدامی مشترک و جهانی موضع جهانیان را از حالت انفعالی بیرون آورد تا «آنها از مرزهای ملی خود فراتر رفته و برای آینده‌ی تمامی دنیا دست به عمل بزنند».

آخیم اشنایدر، مدیر عامل برنامه‌ی محیط زیست سازمان ملل متحد، از منظری خوش‌بینانه‌تر می‌نگرد و ابراز امیدواری می‌کند که نشست نیویورک بتواند به نشانه‌ای بدل شود که کشورها را از بی‌عملی و سستی در مبارزه با جهان‌گرمایی به عمل‌گرایی قاطعانه‌تر وادار سازد.

به جای حرف زدن درخت بکارید!

از زمانی که وانگاری ماتای، برنده‌ی جایز‌ه‌ی صلح نوبل از کشور کنیا، به اجرای برنامه‌ی "کاشت میلیاردها اصله درخت" همت گماشت،‌سه سال می‌گذرد.

به نوشته‌ی سایت خبری آلمانی "تاگس شاو"، در این سه سال بیش از هفت میلیارد اصله درخت کاشته شد.

فلیکس فینک‌باینر، از هواداران جدی ماتای، به پیروی از این الگو می‌خواهد در آلمان یک میلیون درخت بکارد و قصد دارد این حرکت را به حرکتی مشترک در بین کودکان جهان تبدیل کند. شعار او این است: «حرف زدن بس است، به جای حرف درخت بکارید!»

فینک‌باینر چندان به نتایج نشست نیویورک دل نبسته است. او معتقد است: «در اغلب کنفرانس‌ها همه حرف می‌زنند. آنها در مورد آنچه باید انجام بدهند توافق دارند، اما هیچ نتیجه‌‌ی درخوری عاید نمی‌شود» و نتیجه‌این خواهد شد که «ما باید تقاص پس بدهیم».

FV/KG