روز یازده فوریه امسال، مردم در خیابان‌های قاهره سرنگونی حسنی مبارک را جشن گرفتند. با سرنگونی رژیم مبارک، شورای‌عالی نظامیان قدرت را به دست گرفت و متعهد شد که زمینه برگزاری انتخابات آزاد را تا پائیز امسال فراهم کند. اما اکنون نشانه‌های ناامیدی در بسیاری از رهبران جنبش اعتراضی آشکار شده است.

بازگشت به روش‌های سرکوب گذشته

ارتش، به‌تازگی برای ترساندن مخالفان، به همان روش‌هائی متوسل می‌شود که در دوران مبارک رایج بود. شامگاه ۲۳ ژوئیه، یک گروه چماقدار تظاهرات مسالمت‌آمیز مخالفان را در محله عباسیه قاهره سرکوب کردند. ۳۰۰ نفر در این ماجرا زخمی شدند. ارتش بدون هیچ واکنشی تماشا می‌کرد.»

بیانیه شماره ۶۹ که ارتش در همان روز منتشر شد، مخالفان را بیشتر غافلگیر کرد. در این بیانیه، شورای‌عالی نظامیان جنبش اعتراضی ۶ آوریل را به اخلال در روند دموکراتیزه شدن کشور متهم کرد. فعالان جنبش ۶ آوریل، در صدر کسانی قرار دارند که انقلاب مصر را سازماندهی کردند.

ژنرال الروینی، در یک پیام تلویزیونی، صریح‌تر حرف زد. او گفت:«گروه‌های مدافع حقوق بشر، مثل جنبش ۶ آوریل جاسوسان کشورهای خارجی هستند که پول می‌گیرند تا مصر را به هرج و مرج بکشند.» تعابیری مثل "جاسوس دشمن" و "هرج و مرج" را مصری‌ها از دستگاه تبلیغاتی رژیم مبارک بسیار شنیده‌اند.

تهدید نامزد ریاست‌جمهوری

"بطیینه کامل" نامزد مقام ریاست ‌جمهوری مصر می‌گوید:«ژنرال اسماعیل عثمان در جریان انقلاب در میدان تحریر به خود من گفت که او گروه‌های مدافع حقوق‌بشر و انقلابیون را جاسوسان خریداری شده خارج می‌داند. این عقیده یک نماینده ارتش در زمان انقلاب بود و حالا ژنرال الروینی فقط آن را دوباره تایید کرده است.»

خانم بطینه کامل یک ماه پیش از سوی افراد ناشناس تهدید به مرگ شده است. او می‌افزاید:«همه چیز نشان می‌دهد که رژیم مبارک هنوز زنده است و ضدانقلاب بر ما حکومت می‌کند. شورای عالی نظامیان باید حقیقت را به ما بگوید. اظهارات ژنرال الروینی قابل پذیرش‌نیست.»

"آسما محفوظ" فعال زن جنبش دموکراسی‌خواهی مصر که در میان مردم از محبوبیت زیادی برخوردار است، به تلخی می‌گوید:«بیانیه شماه ۶۹ ارتش مرا خوشحال کرد. این بیانیه ثابت کرد که رژیم مبارک هنوز زنده است. این بیانیه به همه ما نشان داد که سقوط مبارک تنها یک شو بود.»

چهره بی‌نقاب نظامیان

بسیاری از انقلابیون مصر، مثل "حسن نفاع" معتقدند که نظامیان مصر نقاب از چهره برداشته‌اند. نفاع می‌گوید:«نیروهای ضدانقلاب همچنان هستند. ما باید بر آن‌ها پیروز شویم. علاوه براین، ما هدف‌های نظامیان را به درستی نمی‌شناسیم. من از این نمی‌ترسم که ارتش قصد حفظ قدرت را داشته باشد، اما از این می‌ترسم سیستمی که نظامیان اکنون می‌خواهند تثبیت کنند، آن‌چیزی نباشد که ما می‌خواستیم.»

مهمترین خواست مخالفان آن است که جنایات رژیم مبارک به لحاظ حقوقی تعقیب شود. اما روند محاکمات مسئولان، افسران پلیس و کسانی که عامل قتل تظاهرکنندگان در روزهای انقلاب بوده‌اند، دائما به تاخیر می‌افتد. محمد کمال، یکی از فعالان جوان جنبش ۶ آوریل می‌گوید:«ما، تا این افراد محاکمه نشده‌اند نمی‌توانیم آغازی نو را بپذیریم. مصر زمانی به آرامش می‌رسد که قاتلان محکوم شده باشند.»

وجود این تردیدها می‌تواند تنش میان نظامیان و مخالفان را تشدید کند. آیا در این صورت نظامیان امکان برگزاری انتخابات آزاد را تا پایان امسال فراهم خواهند کرد؟ یا به بهانه حفظ امنیت، دوران حاکمیت خود را طولانی خواهند کرد؟ این پرسشی است که هیچکس برای آن پاسخ دقیقی ندارد.

JT/FW