برای فرهنگ سیاسی آلمان ننگ‌آور است که هنوز کارل تئودور تسو گوتنبرگ بر سر کار است. وزیری که معلوم شده دروغ گفته، تقلب کرده و با دزدی نوشته‌ی دیگران عنوان دکترایش را بدست آورده، نباید همچنان در مقام خود باقی بماند. این خلاف ارزش‌های حکومتی دمکراتیک و مبتنی بر قانون است. شرم‌آور است که مجلس نمایندگان آلمان یک روز تمام را به موضوع رونویسی‌های یک وزیر اختصاص داده که با تکبر و پشتیبانی روزنامه "بیلد" از خود سلب مسئولیت می‌کند. و این شرم‌آور است که صدراعظم آلمان و نمایندگان فراکسیون‌های احزاب حاکم در مجلس از این وزیر حمایت می‌کنند.

روشن است که کارل تئودور تسو گوتنبرگ دروغ گفته است. او مدعی شده که پایان‌نامه دکترایش را با وجدانی پاک و طی هفت سال کار پرزحمت نوشته است. وزیر دفاع همه اتهام‌هایی را که می‌گفتند او دکترایش را رونویسی کرده، به عنوان اتهامهایی ناروشن رد کرده است. تازه پس از اینکه دیگر نمی‌شد شواهد دزدی را انکار کرد و پس از اینکه مدام جزییات بیشتری درباره کار وزیر و نیرنگ‌بازی‌اش در معرفی تاریخچه زندگی تحصیلی‌اش رو شد، او تصمیم به عقب‌نشینی گرفت.

گوتنبرگ گفت، حاضر است از عنوان دکترایش چشم‌پوشی کند. اما این چه درک عجیبی است که یک دانش‌آموخته رشته حقوق دارد؟ عنوان آکادمیک را که نمی‌شود به همین سادگی پس داد. و جلوی تحقیقی اساسی در مورد اتهامها را هم نمی‌توان به این ترتیب گرفت. آشکار است که گوتنبرگ چنین هدفی را دنبال می‌کرد. گوتنبرگ با این مجازات، این، به گفته خودش "چشم‌پوشی دردناک" از عنوان دکترا، می‌خواست جلوی حمله به خود را بگیرد و همزمان خود را منزه از گناه بنمایاند.

اما او در این کار موفق نشد. دانشگاه جاهایی در پایان‌نامه او را که رونویسی بودند بررسی کرد و عنوان دکترای‌اش را باطل خواند. استادان دانشگاه حاضر نشدند درباره اتهام فریب آگاهانه علیه گوتنبرگ موضع بگیرند. با این حال، نتیجه بررسی آنان کافی است: وزیر به عنوان دزد نوشته‌ی دیگران افشا شده، و افزون بر آن، به عنوان دروغگو و شیاد. او دیگر نمی‌تواند بر سر پست خود بماند، دیگر فرقی هم نمی‌کند که چقدر جذاب است یا در کار سیاسی با استعداد. موضوع بر سر چیزهای بی‌اهمیت نیست، بر سر گیومه یا پانویس‌های فراموش شده. در اینجا با تقلب و دروغ آگاهانه سر و کار داریم، با بی‌احترامی به قانون و نبود اعتبار و اطمینان.

و موضوع بر سر شهرت خوب کار علمی در آلمان است، شهرت همه کسانی که واقعا با سعی فراوان و برای سالهای طولانی روی پایان‌نامه دکترایشان کار کرده و آن را نوشته‌اند، بدون آنکه خانواده میلیونرشان پشتیبانشان بوده باشد. کسانی که سالها وضعیت مالی‌ای دشوار را تحمل کرده و حتی ازدواج و تشکیل خانواده را به تعویق انداخته‌اند تا نوشتن کار دکترایشان را به انجام برسانند.

موضوع بر سر شأن همه دانش‌آموختگان جوانی است که باید در شرایطی گاه غیرانسانی زندگی‌شان را در دانشگاه‌های آلمان بگذرانند؛ جوانانی که بخاطر اصلاحات نئولیبرال در دانشگاه‌ها انواع محرومیت‌ها و عدم امنیت مالی را باید بجان بخرند تا بتوانند در کار علمی خود پیشرفتی داشته باشند.

افسوس که چنین شد و سیاستمداری جوان و بی‌شک مستعد این گونه شهرتی یافت. اما اگر کارل تئودور تسو گوتنبرگ در پست خود بماند، فرهنگ سیاسی در آلمان برای همیشه آسیب می‌بیند.

بتینا مارکس / کیواندخت قهاری
تحریریه: مصطفی ملکان