آکادمی سلطنتی علوم سوئد در اطلاعیه خود، مطالعات این سه نفر را در زمینه تاثیر سیاست‌های اقتصادی بر نرخ بیکاری، فرصت‌های اشتغال و سطح دستمزد، ستوده و اعلام کرده که آنان نوبل اقتصاد را به پاس پژوهش‌های خود روی مکانیسم بازار در فرآیند عرضه و تقاضا دریافت می‌کنند.

محور مشترک مطالعات این سه پژوهشگر، ارتباط تنگاتنگی است که بین بازار کار و سیاست پیکار با بیکاری وجود دارد. تحقیقات آنان بر این اساس است که چرا به‌رغم نرخ بالای بیکاری، شمار زیادی از پست‌های کاری خالی می‌مانند و چرا با وجود رشد اقتصادی، بیکاری ریشه‌کن نمی‌شود. تئوری این سه مبتنی بر آن است که چگونه می‌توان عرضه و تقاضا را در بازارهای پیچیده به تعادل رساند و نتیجه را از جمله در بازار املاک شاهد بود.

پیتر دیاموند در موسسه تکنولوژی ماساچوست آمریکا، دیل مورتنسن در دانشگاه نورث وسترن آمریکا و کریستوفر پیساریدیس در مدرسه اقتصاد و علوم سیاسی لندن کار و تدریس می‌کنند.

پروفسور دیاموند که هفتاد سال سن دارد، در موضوع‌هایی مانند استقراض دولتی، کارکرد بازار سرمایه و انباشت سرمایه، مالیات و عرضه و تقاضا در بازار کار فعالیت و تحقیق کرده است.

پژوهش‌های پروفسور مورتنسن، ۷۱ ساله، نظریه‌های اقتصاد خرد، اشتغال و بیکاری را در بر می‌گیرند. محور ویژه تحقیقات این اقتصاددان آمریکایی، بیکاری فرسایشی یا بیکاری در فاصله دو اشتغال است.

پروفسور پیساریدیس با تبار قبرسی از دو برنده دیگر نوبل اقتصاد جوان‌تر است و ۶۲ سال سن دارد. تخصص وی، پدیده اشتغال از منظر اقتصاد کلان است.

جایزه نوبل اقتصاد در شمار جوایز پنجگانه نوبل که از سوی آلفرد نوبل پایه‌گذاری شده نیست. برندگان این جایزه توسط آکادمی سلطنتی علوم سوئد انتخاب می‌شوند و مبلغ آن که حدود یک میلیون یورو است، از سوی بانک مرکزی این کشور تامین می‌شود.

این جایزه در سال ۱۹۶۸ و در سیصدمین سالگرد تاسیس بانک مرکزی سوئد بنیاد نهاده شد و نام کامل آن "جایزه علوم اقتصادی بانک مرکزی سوئد" است. نوبل اقتصاد برای نخستین بار در سال ۱۹۶۹ به دو اقتصاددان آلمانی و نروژی تعلق گرفت.

تنها زنی که تا کنون موفق به دریافت نوبل اقتصاد شده، الینور اوستروم پژوهشگر آمریکایی است. وی به پاس تحقیقات پیرامون تاثیر اداره منابع طبیعی توسط مصرف‌کنندگان در سال ۲۰۰۹ به‌طور مشترک و به‌همراه اولیور ویلیامسون برنده نوبل اقتصاد شد.

MDM/AA