نیکوس کازانتزاکیس (Nikos Kazantzakis) در هراکلیون در جزیره کرِت یونان زاده شد.

پدرش بازرگان کم‌درآمدی بود و دستی در شراب‌سازی داشت و مادرش از خانواده‌ای کشاورز بود. در رمان "مرگ و آزادی" پدرش را بازآفريد که علیه اشغالگران عثمانی می‌جنگید.

او در جزیره ناکسوس به مدرسه فرانسوی صلیب مقدس رفت و ایتالیایی و فرانسوی آموخت.

می‌گفت: «سرنوشتم این بود که در لحظه بحرانی جنگ کرِت برای آزادی در آنجا زاده شوم و از همان کودکی دریافتم که جهان را پدیده‌ای است گرامی‌تر از زندگی و نوشین‌تر از خوشبختی: آزادی.»

۲۳ ساله بود که در آتن حقوق خواند، نخستین رمانش "آغاز روز" را نوشت و یک سال پس از آن به پاریس رفت و پس از دو سال پایان‌نامه دکتری‌اش را در رشته حقوق سیاسی زیر نظر هانری برگسون درباره نیچه نوشت. سپس در آلمان و ایتالیا به ادبیات و هنر پرداخت.

در جنگ‌های بالکان شرکت داشت و پس از آن در معدن کار کرد و الهام‌بخش شخصیت ماندگارترین اثرش "زوربای يونانی" را در آنجا یافت.

او سفرهای بسیاری به چین، ژاپن، مصر، فلسطین، ایتالیا، انگلیس، اتریش و قبرس داشته و در شرق تجربه‌ها اندوخته که در آثارش بازتاب دارند.

در جوانی و در سفر روسیه گرایشی به لنین و سوسیالیسم پیدا کرد ولی زود از آن مکتب سرخورد.

بیشتر آثار مشهورش را که به آزادی، هدف از زندگی، دین‌ها و تعصب می‌پردازند، در سال‌های آخر زندگی‌اش نوشت.

۶۳ ساله بود که "مسیح بازمصلوب" و "رنج‌های یونانی" را نوشت که مدتی از سوی کلیسای کاتولیک و ارتدکس ممنوع و باعث شهرت بیشتر او شدند.

بر مزارش نوشته: «من آرزویی ندارم، من هیچ‌گاه نگران نیستم. من آزادم.»

او مدت کوتاهی کفیل وزارت فرهنگ و امور اجتماعی یونان و زمانی مشاور ادبی یونسکو بود.

او به همت مترجمان بنامی چون محمد قاضی، صالح نجفی، محمد دهقانی، محمود سلطانیه و ... در ایران بسیار شناخته شده است.

نیکوس کازانتزاکیس در ۷۴ سالگی در جنوب آلمان درگذشت.