گروهی متشکل از ۴۰ نویسنده‌ و پژوهشگر ایرانی و خارجی روز پنج‌شنبه (۶ اوت) بیانیه‌ای را در مورد وضعیت کنونی در ایران منتشر کردند. این افراد در آغاز بیانیه‌ی خود می‌نویسند: «زمانی که ما بر ضد تهدیدهای خارجی علیه ایران به خاطر برنامه‌های هسته‌ایش سخن می‌گوییم و نسبت به وقوع حمله‌ی نظامی هشدار می‌دهیم، نمی‌توانیم در برابر استفاده‌ی دولت ایران از خشونت بر ضد مردم جامعه‌ی خودش سکوت کنیم. ما به عنوان گروهی از دانشمندان متعهد می‌خواهیم اعتراض خود را نسبت به سرکوب خشن معترضان و همچنین دستگیری‌های گسترده اعلام کنیم.»

درمیان امضا کنندگان این بیانیه، نام‌های مطرحی همچون آنگلیکا بر (رییس هیات رسیدگی به مسایل ایران در پارلمان اروپا)، راینر براون (سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات آلمان) حمید دباشی (استاد دانشگاه کلمبیا) و محسن مسرت (اندیشمند و پژوهشگر صلح ایرانی مقیم آلمان) به چشم می‌خورد.

نویسندگان بیانیه از دولت ایران می‌خواهند تا زندانیان سیاسی هفته‌های اخیر، به ویژه ‌تمامی استادان بازداشت‌شده را آزاد کرده و با آنها از در گفتگو وارد شود. آنها سپس به سرپیچی ایران از منشور سازمان ملل متحد که در آن آزادی بیان و حق برگزاری تظاهرات به رسمیت شناخته شده و ایران نیز یکی از امضاکنندگان آن بوده است، اشاره می‌کنند.

در بخشی از این بیانیه آمده است: «ما به عنوان حامیان جامعه‌ی مدنی ایران بر اصالت و ماهیت خودجوش اعتراض‌های جنبش دموکراسی‌‌خواهی در ایران تأکید می‌کنیم. معترضان که از سطوح مختلف جامعه برخاسته‌اند، به دنبال انتخاباتی آزاد و همچنین آزادی بیان هستند.»

استادان و نویسندگانی که نامشان در انتهای این بیانیه آمده است، به این نکته نیز اشاره می‌کنند که "جای تعجب دارد کسانی که تا پیش از این حرف از تشدید تحریم‌ها می‌زدند که در اصل نیز تنها به ضرر مردم عادی بود، هم‌اینک از همبستگی با ملت ایران سخن می‌گویند." امضاککندگان بیانیه، "ابرازهمبستگی با ملت ایران" را تنها زمانی باورپذیر می‌دانند که این افراد "بر ضد تحریم‌ها و تهدیدهای نظامی موضع‌گیری کنند و به دنبال ایجاد راهی برای گفتگوی صلح آمیز در منطقه باشند."

این بیانیه‌ در حالی منتشر شده است که دادگاه انقلاب در تهران دومین دادگاه متهمان موسوم "براندازی نرم" را روز شنبه (۸ اوت) برگزار کرد. روند برگزاری دادگاه اول این افراد و همچنین اظهاراتی که به عنوان "اعترافات متهمان" از تلویزیون دولتی ایران پخش شد، انتقادهای فراوانی را چه در ایران و چه در خارج از کشور به دنبال داشت.

SN/MM