حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، پیشنهاد مذاکرات سازنده با غرب را داده است. او گفته است که ایران از دست‌یابی به سلاح اتمی انصراف می‌‌جوید و هولوکاست و کشتار یهودیان در دوره‌ی حکومت نازی‌ها در آلمان را محکوم می‌کند.

از نظر مفسر روزنامه آلمانی "زود دویچه"، روحانی با این اظهارات خود که دست‌کم فعلا در حد حرف است، می‌کوشد نه تنها پلی به سوی غرب بزند، بلکه پیام خود را به اسرائیل نیز برساند.

در تفسیر این روزنامه آمده که دولت اسرائیل نمی‌خواهد این پیام را بشنود. هر اندازه روحانی بیشتر در این رابطه سخن می‌گوید، به همان اندازه رهبری اسرائیل با خشم بیشتر او را به "گرگی در لباس میش" تشبیه می‌کند.

این مفسر می‌نویسد: «علت این امر نگرانی صادقانه‌ی اورشلیم است که مبادا تهران بار دیگر در حال بازی در دو زمین باشد. از سوی دیگر ممکن است بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، نگران چیز دیگری است که ربط چندانی به ایران ندارد بلکه بیشتر با خود او و نقشی در پیوند است که او در گزینه‌های عملی در صحنه سیاست جهانی می‌تواند ایفا کند.»

پتر مونش، مفسر "زوددویچه"، می‌نویسد که هنوز چند لحظه‌ای از نطق روحانی در صحن اجلاس عمومی سازمان ملل متحد نگذشته بود که غرش واکنش‌ها از اورشلیم برخاست. نتانیاهو با اشاره به سخنان روحانی ‌گفت: «چنان‌که انتظار می‌رفت، نطقی بود سالوسانه و فریبکارانه.»

از نظر این مفسر، نتانیاهو با این سخنان کوشید نگاه‌ها را از پیشنهادهای روحانی برگیرد و به سوی "صفحات تاریک" دفترچه اعمال حکومت ایران منعطف کند؛ از جمله مشارکت رهبری ایران در قتل‌عام‌های سوریه، حمایتش از تروریست‌ها در سطح جهان و پیش از هر چیز، جنبه‌های نظامی برنامه اتمی ایران که ادعا می‌شود خصلتی صلح‌آمیز دارد.

پیش از این حمله شدید رهبری اسرائیل علیه سخنان روحانی، نتانیاهو طی بیانیه‌ای از شرکت‌کنندگان در اجلاس عمومی سازمان ملل خواسته بود که مبادا مقهور لبخند روحانی شوند. به محض این‌که رئیس‌جمهور ایران پشت تریبون سازمان ملل قرار گرفت، هیأت نمایندگی اسرائیل با ترک جلسه، کاری کرد که پیش از این نیز به هنگام سخنرانی‌های ‌محمود احمدی‌نژاد کرده بود.

ولی این تحریم اسرائیل، این مرتبه نه تنها با اقبال دیگران روبه‌رو نشد، بلکه انتقادهایی را نیز در اردوگاه دولت اسرائیل برانگیخت. یائیر لاپید، وزیر امور دارایی در کابینه دولت، در واکنش به ترک هیأت نمایندگی این کشور به هنگام سخنرانی روحانی به عنوان هشدار گفت: «اسرائیل نباید در جایگاه یک امتناع‌کننده همیشگی مذاکره قرار گیرد، به عنوان کشوری که هیچ علاقه‌ای به راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز ندارد.»

از نظر مفسر "زود دویچه"، این امر نشان می‌دهد که اسرائیل تا چه اندازه با سیاست جدید ایران مشکل دارد: «بی‌‌شک دولت اسرائیل یکی از نفع‌برندگان اصلی در حل مناقشه اتمی با ایران است. هرچه باشد، با حل این مناقشه، تهدیدی که نتانیاهو از مدت‌ها پیش آن را "هولوکاست هسته‌ای" نامیده، برطرف می‌شود. ولی اسرائیلی‌ها با اتکا به تجارب خود مواظب هستند که مبادا چیزی را در مورد کسی باور کنند.»

یووال اشتاینیتس، وزیر امور استراتژیک اسرائيل، فراتر از این رفت و قضیه‌ی بحث اجلاس عمومی سازمان ملل را با یک "سناریوی تهدید قدیمی" مقایسه کرد. او توافقنامه اتمی با ایران را همانند توافقنامه ۱۹۳۸ مونیخ دانست که در آن زمان نازی‌ها با آن جهانیان را فریب دادند.

رابطه مناقشه اتمی ایران و صلح اسرائیل و فلسطین

مفسر "زود دویچه" معتقد است که از نظر سیاسی، دست‌یابی به یک توافق با ایران، خواهی‌نخواهی مطلوب دولت اسرائیل نیست، زیرا نگاه‌ها را متوجه صحنه‌ی دیگری از معضلات اسرائیل خواهد کرد.

باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، در نطق خود در اجلاس عمومی سازمان ملل، حل مناقشه اتمی با ایران و دست‌یابی به صلح میان اسرائیل و فلسطینی‌ها را دو هدف اصلی خود در سیاست آمریکا در خاورمیانه اعلام کرد و در واقع این دو مناقشه را به یکدیگر گره زد.

بر اساس تفسیر "زود دویچه"، "در صورت برطرف شدن تهدید ایران، نتانیاهو در وضعیت بدی قرار خواهد گرفت و در روند صلح با فلسطینی‌ها آشکارا با فشارهای بیشتری مواجه خواهد شد".

اسرائیل و قرارداد منع گسترش سلاح‌‌های اتمی

در رابطه با نطق روحانی و واکنش اسرائیل، روزنامه لیبرال و چپ "ایندیپندنت"، چاپ بریتانیا در تفسیری خواستار تغییر رویکرد در رهبری اسرائیل شده است.

"ایندیپندنت" می‌نویسد که اگر نخست‌وزیر کنونی اسرائیل از وجنات رئیس دولت پیشین، اسحاق رابین برخوردار باشد، شاید در سخنرانی روز سه‌شنبه آینده خود در برابر اجلاس عمومی سازمان ملل، در قبال پیشنهاد روحانی آمادگی از خود نشان دهد و بگوید که اسرائیل نیز حاضر است قرارداد منع گسترش سلاح‌های اتمی را امضا کند. به نوشته این روزنامه، نخست‌وزیر اسرائیل می‌‌تواند همچنین اعلام کند که با راه‌ حل دو دولت اسرائیل و فلسطین موافق است.

مفسر این روزنامه می‌نویسد: «متأسفانه نتانیاهو رابین نیست و برای او روحانی چون گرگی در لباس میش و تهران هم‌چون گذشته خطرناک است. این نه راه‌حلی برای اسرائیل است و نه راه‌حلی برای واشنگتن و مابقی جهان.»