در ماه مارس سال ۲۰۰۳ میلادی نیروهای آمریکایی قصر صدام حسین را به اشغال خود درآوردند و این قصر از همان زمان مرکز عملیات آمریکائیان در عراق شد. در دوره‌ای هم سفارت آمریکا در این کشور در همین قصر فعالیت می‌کرد. پس از آن در منطقه‌ای به وسعت نه کیلومتر مربع، موسوم به منطقه‌ی سبز، نه تنها این قصر، بلکه پارلمان عراق، تمام ساختمان‌های دولتی و سفارت خارنه‌های خارجی نیز جای داشتند. تامین امنیت این منطقه از مهم‌ترین وظایف نیروهای آمریکایی بود و دیواری به ارتفاع چهار متر هرگونه ارتباط مردم عادی را با حوادث پشت این دیوار ناممکن ساخته است.

نوری مالکی، نخست وزیر عراق روز اول ژانویه را به عنوان روز ملی کشورش تعطیل عمومی اعلام کرد و گفت نظارت بر منطقه‌ی سبز بغداد آغاز روندی خواهد بود بر تحویل هر وجب خاک کشور به خود عراقی‌ها. منطقه سبز بغداد از همان زمان، نشان اشغال عراق توسط نیروهای آمریکایی بود. اکنون عبدالقادر جاسم محمد، وزیر دفاع عراق، تحویل‌گرفتن منطقه‌ی سبز را نشانی از بهبود وضعیت امنیتی در عراق توصیف می‌کند.

با پایان روز ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۸، زمان تعیین شده از طرف سازمان ملل متحد برای حضور نیروهای خارجی در عراق نیز به پایان رسید. اگرچه دولت عراق و آمریکا با بستن قراردادی دو جانبه، چگونگی استقرار ۱۴۰ هزار سرباز آمریکایی را در عراق تا سال ۲۰۱۱ سامان داده‌اند، اما از این روز به بعد نیروهای آمریکایی مستقر در عراق برای هر اقدامی باید ابتدا از دولت عراق اجازه بگیرند. آنها تنها در صورتی می‌توانند کسی را دستگیر کنند که یکی از قضات عراق اجازه این کار را صادر کرده باشد.

دولت عراق همچنین چند ساعت قبل از پایان سال جدید میلادی، قراردادی دوجانبه با بریتانیا و استرالیا نیز منعقد کرد که بر مبنای آنها ۴۱۰۰ سرباز بریتانیایی و ۱۰۰۰ سرباز استرالیایی می توانند تا هفت ماه دیگر در عراق باقی بمانند. سربازان این دو کشور اما باید تا پایان ماه ژوئیه سال جدید میلادی خاک عراق را ترک کرده باشند. این در حالی‌ست که سربازان کشورهای دیگری که شمارشان کم بود، تا قبل از آغاز سال ۲۰۰۹ خاک عراق را ترک کرده بودند.