حدود چهارسال جنگ داخلی در سوریه به کشته شدن صدها هزار نفر از شهروندان این کشور منجر شده و ده میلیون نفر را نیز آواره کرده است. موسسه آموزش و تحقیقات سازمان ملل متحد (UNITAR) با بررسی‌های ماهواره‌ای نشان داده که تا چه حد منطقه قدیمی شهر حلب تخریب شده است.

موسسه آموزش و تحقیقات سازمان ملل متحد در تحقیقات‌اش نشان داده که پس از جنگ ۲۹۰ بنای تاریخی سوریه آسب دیده‌اند. مسجد جامع اموی كه از قديمی‌ترين و بزرگ‌ترين مساجد سوریه است، در شهر دمشق قرار دارد و در سال ۷۰۸ میلادی بنا شده. این مسجد به رغم حملات مختلف هنوز آسیبی جدی ندیده است.

تخریب‌ آثار باستانی بخصوص در شهر حلب سوریه نمایان است. این کلان‌شهر هفت هزار ساله یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جهان است. سمت راست این تصویر ماهواره‌ای ویرانی‌های منطقه قدیمی شهر حلب را نسبت به قبل از جنگ نشان می‌دهد.

مسجد اموی حلب یکی از معروف‌ترین مسجدهای سوریه است. این مسجد که در سال ۷۱۵ میلادی بنا شده، چندین بار نوسازی شده است. مناره این مسجد که در سال ۱۰۹۲ ساخته شد، یکی از شاهکارهای معماری جهان است. این مسجد که یونسکو، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، آن را به عنوان میراث فرهنگ جهانی به ثبت رسانده، در جریان جنگ داخلی در سوریه به شدت آسیب دید. تصویری از این مسجد قبل از حمله به آن.

مناره مسجد اموی حلب در سال ۲۰۱۳ در پی درگیری‌های نظامی ویران شد. امروز تنها ویرانه‌ای از آن باقی مانده است. بیشتر بخش‌های مسجد اموی حلب نیز ویران شده است. دولت سوریه و مخالفان دولت این کشور یکدیگر را به ویرانی این مسجد متهم می‌کنند.

از سال ۲۰۱۲ جنگ بر سر حلب به شدت ادامه دارد. خسارت‌های وارد شده به این شهر بسیار است. نمایی از هتل ۱۵۰ ساله کارلتون که مقابل دژ حلب قرار داشت. این هتل به خاطر قدمت و زیبایی‌اش یکی از مراکز دیدنی شهر بود. تصویر هتل قدیمی کارلتون قبل از انفجار.

امروز از هتل کارلتون جز ویرانه‌ای هیچ باقی نمانده است. در ماه مه سال ۲۰۱۴ میلادی مواد منفجره‌ای که در تونلی در زیر هتل جاسازی شده بودند، منفجر شدند و این هتل را به تلی از خاک تبدیل کردند. نیمی از ۲۱۰ میراث تاریخی در حلب که از طرف موسسه آموزش و تحقیقات سازمان ملل متحد (UNITAR) بررسی شده‌اند، آسیب دیده‌اند و یک-پنجم آنها کاملا ویران هستند.

بازار شهر حلب رویاگونه بود، گویی انسان با ورود به آن به داستان‌های هزار و یک شب وارد می‌شد. این بازار که در سده شانزدهم میلادی ساخته شد، تقریبا به همان گونه نیز باقی مانده بود، شبکه‌ای هفت‌ کیلومتری از حجره‌های مختلف بخش‌های مختلف این بازار را به هم وصل می‌کرد، البته تا قبل از آتش‌سوزی.

در سال ۲۰۱۲ آتش‌سوزی مهیبی بازار شهر حلب را سوزاند و آسیب‌هایی جبران‌ناپذیری به آن زد. این بازار در جریان درگیری مخالفان دولت سوریه با نیروهای ارتش این کشور طعمه حریق شد. برمبنای آمار رسمی ۱۵۰۰ مغازه از مجموع ۱۶۰۰ مغازه این بازار در پی این آتش‌سوزی آسیب دیدند یا به کلی نابود شدند.

دژ شوالیه‌های قرون‌۱۲ و ۱۳ میلادی در منطقه‌ای کردنشین چنان محکم می‌نماید که گویی هیچکس نمی‌تواند آن را تسخیر کند. این دژ در هیچ جنگی تسخیر و ویران نشده بود، تا این که جنگ داخلی در سوریه درگرفت.

حملات متوالی به این دژ سرانجام آن را ویران کرد. آن چه از این دژ باقی مانده، چیزی نیست جز آجر و خاک و بقایای آن همه زیبایی ویران شده.

یونانیان دورا اوروپوس را ۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح به عنوان پایگاهی نظامی ساختند. این پایگاه که قرن‌های متمادی را پشت سر گذاشته است، اکنون با هجوم ویرانگران روبرو شده است. بخش‌هایی از این بنا را دیگر نمی‌توان تشخیص داد.

پالمیرا یا تدمر نام شهری باستانی در استان حمص سوریه است.این شهر از مراکز فرهنگی باستانی این کشور است. تصویر قبل از جنگ پالمیرا که دوهزارسال قدمت دارد. جنگ داخلی در سوریه سبب شده است که بسیاری از بخش‌های این آثار باستانی ویران شده و افراد سودجو یک ستون آن را دزدیده و با خود برده‌اند.

در اعماق صحرای سوریه ویرانه‌های شهر باستانی پالمیرا قرار دارد؛ شهری که زمانی به خاطر ثروت، بازرگانی و درختان نخل‌اش شهرت فراوانی داشت. کاروان‌ها سال‌های متمادی از این شهر می‌گذشتند تا به راه ابریشم برسند. بعدها دوران این شهر به سر آمد و شن و ماسه‌ی صحرا آن را پوشاند. پالمیرا از طرف یونسکو، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث فرهنگ جهانی شناخته شده است.

معبدی برای بزرگ‌ترین خدای بین‌النهرین. شهروندان پالمیرا در نخستین سده پس از میلاد دست به کار ساختن معبدی برای خدای "بعل" به سبک رومی‌ها شدند. مخارج ساخت این معبد را امپراتوری روم پرداخت کرد. این اقدام برای قدردانی از مردم این شهر به خاطر الحاق به امپراتوری روم بود. ستون‌های این معبد در جریان جنگ داخلی سوریه به شدت آسیب دیده‌اند. جای گلوله‌ها بر ستون‌های معبد نمایان‌اند.

حدود یک کیلومتر طول مسیری با ستون‌های عظیم است که در قرن دوم میلادی بهره‌برداری شد. دروازه هادریان که به افتخار هادریان امپراتور روم ساخته شده، آغاز این مسیر طولانی است. ساخت این مسیر با سبک معماری رومی- یونانی است که در آن ایام بسیار رواج داشت.

بنای چهاروجهی یا تتراپیلون در چهارراهی در پالمیرا قرار دارد. چهار بنای چهار ستونه بلند و باریک از جنس سنگ گرانیت قرمز که از معادن اسوان به این منطقه آورده شده‌اند. این چهار بنا سرپوشیده‌اند. در گذشته در میان هر یک از بناهای چهار ستونه مجسمه‌هایی قرار داشتند. امروزه تنها یکی از ستون‌ها آنتیک است و بقیه در دوران‌های بعد ساخته شده‌اند.

شامین- بعل نام خدای باد بود. جالب این که معبد خدای باد بیشتر از دره قبرها، در انتهای مسیر ستون‌ها، از آسیب باد و طوفان‌های صحرایی در امان مانده است. گفته می‌شود فنیقی‌های مهاجری که بعدها بر پالمیرا مستقر شدند، این معبد را ساخته‌اند. زمان دقیق ساخت معبد شامین- بعل مشخص نیست.

پالمیرا تحت تاثیر شدید شهرهای یونانی-رومی بود. میدان‌‌هایی با ستون‌های بلند، معادن آب‌های معدنی یا آمفی تئاتر مشخصه شهرهای یونانی- رومی بودند که در پالمیرا نیز یافت می‌شدند. بر روی این صحنه نمایش که جلوی کاخ قرار داشت نمایشنامه‌های شرقی اجرا می‌شدند. از این مکان همچنین برای جنگ حیوانات یا مبارزه گلادیاتورها نیز استفاده می‌شد.

در این میدان بزرگ با ستون‌های بلند افرادی از قشرهای حاکم در پالمیرا تجمع می‌کردند. مجسمه قهرمانان این سرزمین نیز در این میدان جمع‌آوری می‌شد. در جنوب غربی این میدان آثاری از یک عمارت وجود دارد که احتمالا جلسه " شورای شهر" در آن برگزار می‌شد. در شورای شهر خانواده‌های پرنفوذ تاجران عضویت داشتند.

در جلوی دروازه‌های شهر قبرستان قرار داشت. خانواده‌های پرنفوذ مقبره‌هایی با برج‌های بلند برای اعضای خود می‌ساختند و در آن قبرهایی بود برای نسل‌های مختلف. چند مقبره تزئین شده هنوز پابرجا هستند با تابوت‌دان‌هایی از جنس سنگ برای نگهداری از جسدها.

در قرن سوم میلادی پالمیرا به اردوگاهی نظامی تبدیل شد و به تدریج دوران پرشکوه آن با شن و ماسه صحرایی ناپدید شد. هنوز بخشی از این شهر پرشکوه در زیر ماسه‌ها ناپدید است. اکنون این شهر باستانی تهدید به نابودی شده است. جریان تروریستی "دولت اسلامی" ویرانی این شهر باستانی را هدف خود قرار داده است. یونسکو، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، نگران است که این میراث فرهنگ جهانی به کلی نابود شود.