پیشنهاد ایجاد دانشگاه‌های نخبگان در آلمان‌‌، در نخستین سال‌های هزاره‌ی جدید از سوی وزیر علوم وقت این کشور‌‌، ادلگارد بولمن Edelgard Bulmahn))، مطرح شد. هدف از نام نهادن تعدادی از دانشگاه‌های آلمان به "دانشگاه‌های برتر"، تمرکز بیشتر مراکز آموزش عالی آلمان بر روی تحقیق و پژوهش اعلام شده بود.

از آنجایی که به دانشگاه‌های نخبگان برای تحقیق، بودجه‌ای قابل توجه تعلق می گیرد، بسیاری از دانشگاه‌های آلمان برای پیوستن به جمع "دانشگاه‌های برتر" رقابت سختی را با یکدیگر آغاز کردند. دانشگاه‌های متقاضی کسب این عنوان باید راه‌اندازی دوره‌های بین‌المللی دکترا، ایجاد مدارس دانش‌آموختگان و مراکزی ویژه برای فعالیت‌تحقیقاتی پژوهشگران را در دستور کار خود قرار می‌دادند.

دانشگاه‌های برتر در آلمان

در سال ۲۰۰۶ میلادی و در جریان اولین مرحله از این رقابت‌ها، دو دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان و دانشگاه فنی مونیخ و دانشگاه کارلسروهه از ایالت بادن وورتن برگ، از سایر دانشگاه‌ها پیشی گرفتند. انتخاب این سه دانشگاه به عنوان "دانشگاه‌های برتر" از سوی بنیاد پژوهش آلمان صورت پذیرفت.

در سال ۲۰۰۷، دور دوم این رقابت‌ها آغاز شد که طی آن دانشگاه‌های آخن، هایدلبرگ، فرایبورگ، کنستانس، گوتینگن و دانشگاه آزاد برلین معرفی شدند.

از جمله دانشگاه‌هایی که در این دور از رقابت‌ها حذف شدند، می توان به دانشگاه بوخوم و دانشگاه هومبلد برلین اشاره کرد. به این ترتیب ایالت بادن ووترن برگ با چهار دانشگاه، بیشترین تعداد از دانشگاه‌های نخبگان آلمان را در خود جای داده است.

۲۰ میلیون یورو برای هر دانشگاه

بودجه‌ای که برای حمایت از دانشگاه‌های برتر آلمان درنظر گرفته شده، یک میلیارد و ۹۰۰ میلیون یورو است. دانشگاه‌های نخبگان آلمان، در جهت پیشبرد اهداف پژوهشی علاوه بر کمک‌های مالی‌ی گذشته، سالانه بودجه‌ای معادل ۲۰ میلیون یورو، دریافت می‌کنند.

۷۵ درصد از این مبلغ را که تا سال ۲۰۱۱ میلادی دولت فدرال آلمان می‌پردازد و پرداخت بقیه آن بر عهده ایالت‌ها گذاشته شده است.

مسئولان آموزش‌عالی در آلمان این پشتیبانی مالی را مثبت ارزیابی می‌کنند. آن‌ها معتقدند حتی دانشگاه‌های سطح متوسط در ایالات متحده آمریکا نسبت به دانشگاه‌های برتر آلمان بودجه بیشتری در اختیار دارند.

هدف از این ایجاد "دانشگاه‌های برتر" رقابت با دانشگاه‌های برتر جهان اعلام شده است.