مرکز آمار ایران تعداد بی‌سوادان را پس از سرشماری سال ۹۰ سه میلیون و ۸۶۰ هزار نفر اعلام کرد. به گفته باقرزاده رئیس سازمان نهضت سوادآموزی،‌‌ این آمار نشان از عدم موفقیت در زمینه ریشه کنی بی‌سوادی است.

آمار بی‌سوادی که در سال ۸۵ چهار میلیون و ۱۵۰ هزار نفر اعلام شده بود، نشان می‌دهد که تعداد بی‌سوادانی که در این پنج سال تحت پوشش آموزشهای سوادآموزی قرار گرفته‌اند‌، چیزی حدود سیصد هزار نفر بوده است. این در حالی‌ است که طبق آمار سازمان نهضت سوادآموزی در این فاصله پنج ساله حدود دو میلیون نفر تحت پوشش قرار گرفته‌اند.

باقرزاده همچنین سال گذشته اشاره کرده بود که یکی از چالش‌های اصلی نهضت سوادآموزی عدم اطلاع از آمار دقیق بی‌سوادان و همچنین نام و هویت آنهاست. اما در حال حاضر مشکل اصلی این سازمان کمبود بودجه و منابع است که پاسخگوی ریشه‌کنی بی‌سوادی نیست.

بر اساس آخرین آمار اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران، از جمعیت بالای ۱۵ سال ایران تقریبا ۱۶ درصد بی‌سواد و ۲۵ درصد دارای تحصیلات ابتدایی هستند.

این میزان از بی‌سوادی نشان می‌دهد که با وجود بالا رفتن درصد جمعیت با سواد بعد از انقلاب، قدر مطلق بی‌سوادی تغییر چشمگیری نکرده است.

سواد آموزی بزرگسالان که یکی از ارکان اساسی در رشد اقتصادی جامعه است، برای اولین بار در سال ۱۲۸۶ هجری شمسی با تشکیل کلاس‌های اکابر در ایران آغاز شد و از آن زمان به بعد نیز در قالب طرح‌ها و برنامه‌های مختلف دولتی ادامه پیدا کرد.

جالب توجه است که بر اساس گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۱۰ نرخ باسوادی بزرگسالان بالای ۱۵ سال در ایران در مقایسه با کشورهایی نظیر عربستان، قطر، بحرین و ترکیه پائین‌تر است.