چندی پیش در همین جا نوشتیم که ایوان باسو، رکاب زن نامدار ایتالیائی مهر سکوت را شکست و به دوپینگ خود اعتراف کرد. همانجا گفتیم که این سکوت در زمینه استفاده از مواد نیروزا در آلمان هم چندان دوام نخواهد داشت.

می‌گویند دیوار حاشا بلند است، اما عمر دروغ کوتاه. در تمامی این سالها، همه آنهائی که این روزها به دوپینگ اعتراف می کنند، استفاده از داروهای نیروزا را حاشا می کردند. ایوان باسو با اعتراف خود اما دری را گشود که قهرمانان گذشته اکنون یکی، یکی با سرافکندگی از آن عبور می کنند.

در آلمان اما ماجرا از روز بیست و هفتم ماه مارس شروع شد. «جف د هونت» ماسور بلژیکی تیم تی موبایل با انتشار کتاب خاطرات خود در بلژیک اعضای تیم را متهم به استفاده از داروی نیروزای «اپو» کرد که توسط دو پزشک کلینک دانشگاه فرایبورگ برایشان فراهم می شده است. وی در کتاب خود به سیستم تی موبایل و دوپینگ سیستماتیک در این تیم اشاره می کند. روز دوم ماه مه دادستان آلمان پرونده ای برای این پزشکان تشکیل می دهد. فردای آن روز این دو پزشک از تیم تی موبایل اخراج می شوند. روز پانزدهم ماه مه این دو پزشک در نامه ای رسمی همه اتهامات را رد می کنند، تا اینکه بالاخره در روز بیست و یکم ماه مه «برت دیتز» اولین دوچرخه سواری است که در یک برنامه تلویزیونی به دوپینگ خود اعتراف می‌کند. فردای این اعتراف، دو پزشک نیز زبان به سخن می گشایند و همه اتهامات را می پذیرند. همزمان «اودو بولتز» دیگر دوچرخه سوار تیم به استفاده از داروی نیروزا به همت این پزشکان اعتراف می کند. پس از او «کریستان هن» رکاب زن دیگر این تیم به دوپینگ خود در بین سالهای ۹۵ تا ۹۹ میلادی اعتراف کرد. با این اعترافات، طی دو، سه روز گذشته موجی از اعترافات سراسر آلمان را فرا گرفت.

دو روز پیش «رولف آل داگ» و سپس «اریک زابل» دو رکاب زن نامدار آلمانی به استفاده از داروی نیرو زای «اپو» در یک مصاحبه مطبوعاتی در ساختمان مرکزی کنسرن مخابرات تی موبایل اذعان کردند. سپس «برایان هولم» عضو دانمارکی تیم که در حال حاضر مدیر ورزشی تیم تی موبایل است، به گناه خود اعتراف کرد. این اعترافات به همین جا محدود نماند و هشت عضو سابق تیم نیز به استفاده از دوپینگ در دهه نود میلادی اقرار کردند.

دیروز نیز «بیارنه ریس» که با تیم تی موبایل فاتح تور دور فرانسه در سال ۱۹۹۶ بود گفت که من از «اپو» استفاده می کردم. او که اکنون در سمت مدیر تیم دوچرخه سواری «سی اس سی» فعالیت می کند، در ادامه افزود، نمی توانم بفهمم که چرا حماقت گذشته ها اینقدر امروز مهم شده است. او در زمنیه پس گرفتن عنوان قهرمانی اش گفت، تریکوی زرد، تاشده در داخل جعبه ای در گاراژ است، اگر می خواهید بیائید و ببریدش.

اما باید گفت که همه این اعترافات از یک ظرافت خاصی برخوردار هستند و آن اینکه همه رکاب زنان حرفه ای سابق گفته اند که در دهه نود از داروی نیرو زا استفاده کرده اند، و با گذشت شش سال، دوپینگ دیگر مشمول پیگیری قضائی نیست. با این حال همه آنهائی که به این موضوع اعتراف کرده اند، امروز به نوعی در این ورزش سهیم هستند و در سمت های مختلفی مشغول بکارند و شاید این تنها نکته مثبت برای آغازی جدید باشد، البته اگر از حماقت گذشته ها درس گرفته شود.

در این میان تنها «یان اولریش» قهرمان دیگر تور فرانسه هنوز هم سکوت اختیار کرده و پس از اینکه وکیل او در یک مصاحبه تلویزیونی گفت ما باید بفهمیم که با سرعت ۴۰ کیلومتر از سربالائی های کوههای آلپ گذشتن و ۲۵۰ کیلو را بالای سر بردن بدون نیروزا امکان پذیر نیست، از وکالت اولریش برکنار شد. او با این بوی تعفنی که از ورزش دوچرخه سواری برمی خیزد، شاید بهتر بود که می‌گفت، هر آنچه زرد است، طلا نیست.

محمود صالحی / رادیو دویچه وله