مصطفی تاج‌زاده در آغاز نامه سرگشاده خود به خامنه‌ای به یادآوری این پرداخته که مردم رژیم‌های ساقط شده عربی اکثرا پس از پیروزی اعلام کرده‌اند که قصد استقرار مدل حکومتی جمهوری اسلامی را ندارند.

این زندانی سیاسی پرسیده اگر به راستی منطقه شاهد "بیداری اسلامی" است، پس چرا ملت‌ها خواستار الگوی جمهوری اسلامی نیستند؟ تاج‌زاده می‌نویسد که رسانه‌های داخلی هیچ تحلیلی در این زمینه نداده‌اند و پرهیزشان از ورود به این بحث، ناشی از ترس مجازات‌های سنگین و تعطیلی است.

وی تاکید کرده که معایب و نقایص ساختاری جمهوری اسلامی و وضعیت ناگوار ایران به ویژه در عرصه مدیریت، چنان چهره‌ای از آن ترسیم کرده که بیش از الگو بودن، عبرت‌آموز شده است.

تاجزاده برای نمونه به الگوبرداری دیکتاتورهای جهان عرب از سرکوب خونین اعتراضات مردمی به نتیجه انتخابات سال ۸۸ اشاره کرده و عبور خودروی نیروهای امنیتی مبارک از روی معترضان قاهره یا پرت کردن تظاهرکنندگان از روی پل را با رفتارهای ماموران امنیتی در تهران مشابه دانسته است.

به گفته تاجزاده، همانطور که جنبش سبز الهام‌بخش جوانان مصری و تونسی در جهت احقاق حقوق‌شان شد، عملکرد حکومت ایران نیز مورد تقلید دیکتاتورهای منطقه قرار گرفت.

تاجزاده در بخش دیگری از این نامه به نقد ولایت فقیه و در اختیارگرفتن هفتاد درصد اختیارات حکومت در دست یک نفر پرداخته است. او می‌نویسد که مردم مصر و تونس به فتوای آخوندهای سلفی می‌خندند که انتقاد به حاکم را انتقاد به خدا می‌دانند.

در فراز دیگری از این نامه سرگشاده آمده که رهبران و فعالان ملت‌های آزادشده، تحمیل سبک زندگی توسط حکومت را بر نمی‌تابند، به تشکیل احزاب پادگانی حساس‌اند و سیاست‌ورزی نظامی را مطرود می‌دانند.

تاجزاده نوشته که شبکه‌های رادیو تلویزیونی مختلف در این جوامع در انحصار حکومت و شخص حاکم نیست و در آنها آزادی مطبوعات و آزادی بحث و نقد وجود دارد. او عزم مقامات ایرانی در تعیین مجازات برای فیلترشکنی اینترنت را موجب شرمندگی دانسته است.

مقایسه ایران و ترکیه

او به رهبر جمهوری اسلامی یادآوری کرده که مردم مصر و تونس و لیبی، اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی و دیپلماتیک ایران و ترکیه را می‌بینند و آنها را با هم مقایسه می‌کنند: «فکر نمی‌کنم حتی اگر جنابعالی نیز در آن کشورها به سر می‌بردید الگوی ایران را ترجیح می‌دادید...»

تاجزاده افزوده که فرصت‌های ایجاد شده توسط بهارعربی، به سرعت در حال تبدیل شدن به تهدیداتی جدی علیه مردم منطقه و به ویژه ایرانیان و شیعیان است.

او تاکید کرده که اشتباه اول حکومت ایران در چند سال گذشته، متحد کردن قدرت‌های بزرگ علیه ایران و مردم و تحریک غرب به ویژه آمریکا بوده است: « به طوری که جمهوری اسلامی جایگزین ستیزه‌جویان سلفی- تکفیری طالبان و القاعده شده است.»

در ادامه آمده که ممکن است دنیای آزاد به دلیل "ایران هراسی"، نظاره‌گر چنین حوادثی باشد و عراق و لبنان نیز به وضعیت کنونی سوریه دچار شوند و سرانجام «شاهد توسعه نزاعی خونین بین شیعه و سنی در سراسر منطقه باشیم.»

در این نامه تصریح شده که بزرگترین خطای حکومت ایران در دو سال اخیر، دفاع مطلق از بشار اسد بوده است: « نمی‌دانم آیا ایران اسد را به سرکوب خشونت‌بار اجتماعات مسالمت آمیز سوریان به بهانه مقابله با انقلاب مخملی تشویق کرد یا نه؟ ولی یقین دارم که با پشتبانی کامل از رژیم دمشق نقش مهمی در گسترش تخاصم شوم شیعی – سنی در سوریه ایفا می‌کند.»

تاجزاده از خامنه‌ای خواسته که شکنندگی اوضاع سوریه را دریابد و با توجه به جمعیت ۱۵ تا ۲۰ درصدی اقلیت شیعه سوریه، مراقب آسیب پذیری آنها در نزاع خونین کنونی در سوریه باشد.

تاجزاده درپایان ابراز امیدواری کرده که خامنه‌ای پیش از آن که دیر شود، به اصلاح سیاست‌های کلان نظام به ویژه در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک آن توفیق یابد.