در روز سه شنبه (۱۵ مه) در برلین گزارش سازمان امنیت داخلی آلمان منتشر شد. این گزارش شرحی است از نتیجه تحقیقات سازمان امنیت داخلی آلمان در کلن در مورد اینکه گروههای تندروی چپ و راست در آلمان دست به چه جرائمی زده‌اند و چه خطرهایی از سوی آنها دولت مبتنی بر قانون آلمان را تهدید می‌کند. گزارش امسال سازمان امنیت داخلی آلمان حاکی از آن است که خطر نیروهای تندروی دست راستی و نیز اسلام‌گرایان افزایش یافته است.

تفسیری در این مورد نوشته مرسل فورستناو (Marcel Fürstenau)

وزیر دفاع سابق آلمان، پتر اشتروک، زمانی گفته بود که “در هندوکش هم از آزادی آلمان دفاع می‌کنیم.“ در گزارش جدید سازمان امنیت داخلی آلمان می‌بینیم که این شکل پیشگیرانه و جهانی‌شده مقابله با خطر چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد. در فصلی از این گزارش که به تروریسم بین‌المللی اسلام‌گرا اختصاص دارد، آمده است: “در بسیاری از حمله‌هایی که به نیروهای بین‌المللی آیساف در افغانستان صورت گرفته است، سربازان آلمانی نیز زخمی شده‌اند. هم اکنون ۲۹۰۰ سرباز آلمانی در ماموریت نیروهای پاسدار صلح در افغانستان شرکت دارند.“

جمله‌هایی از این دست به روشنی ثابت می‌کنند که وضعیت امنیت در سراسر جهان تغییر یافته و با آن وظایف نیروهای امنیتی‌ای که در دوره‌های آرامتر و قابل کنترل‌تر گذشته فعالیتشان بر زیر نظر داشتن نیروهای افراطی چپ و راست متمرکز بود. در قرن بیست و یکم و در دوره‌ای که شبکه اینترنت همه جهان را با هم مرتبط ساخته است، وزیر کشور آلمان، وولفگانگ شویبله، بزرگترین خطر برای آلمان را تروریستهای اسلام‌گرا می‌خواند.

این سیاستمدار دمکرات مسیحی برای نظریه خود تلاشهای نا‌فرجام تابستان سال پیش را مثال می‌‌آورد، آنجا که قرار بود بمبهایی که در چند چمدان پنهان شده بودند، قطارهای بین شهری را منفجر کنند. رد پای عاملان احتمالی این طرح تروریستی را تا لبنان دنبال کردند، و در لبنان ملوانان آلمانی هم اکنون می‌کوشند تا صلح را تحمیل و از آزادی دفاع کنند. و همین کار می‌تواند باعث شود که مسلمانان یا حتی اشخاصی با تمایلات مذهبی دیگر یا اصلا بدون تمایلات مذهبی طرحهایی را برای انجام عملیات تروریستی در آلمان پی‌ریزی کنند.

احتمالا کسانی که حاضر باشند حتی جان خود را فدا کرده، در عملیات تروریستی شرکت کنند به قدر کافی یافت می‌شوند. طبق گزارش سازمان امنیت داخلی آلمان نیروی بالقوه اسلام‌گرا در آلمان در حال حاضر حدود ۳۲۱۵۰ نفر است که ۹۰ درصد آنان عرب تبار یا ترک تبار هستند. پشت این عدد چیزی پنهان شده است که در زبان مدرن پلیس امنیتی “تروریسم بومی“ نام گرفته است: یعنی سوءقصدکنندگان بالقوه که در درون جامعه زندگی می‌کنند و آدم می‌کشند – یا بهتر است بگوییم به هر حال امکان دارد که این کار را بکنند. چون آلمان که مشهور به خانه امن تروریستها شده است، به هر حال تا کنون خود از دست عملیات آنها در امان بوده است.

و بخاطر اینکه در آینده هم این وضعیت در آلمان برقرار بماند، وزیر کشور آلمان از هر موقعیتی استفاده می‌کند تا از نیروهای امنیتی کشورش تمجید کند – که به حق است. و هیچ موقعیتی را هم از دست نمی‌دهد تا خواستار محدود کردن بیش از پیش حقوق مدنی و آزادیهای شهروندان آلمانی شود. – و این البته به هیچ وجه به حق نیست. استدلال شویبله هم، آنجا که به او انتقاد می‌کنند که راهی نادرست را پیش گرفته است، این است که به هر حال امنیت به طور مطلق وجود ندارد.

این ظن باقی است که درخواستهای وزیر کشور با وجود همه اعتراضها به اجرا درخواهند آمد، اینکه کامپیوترهای خصوصی را از طریق اینترنت تفتیش کنند یا اینکه سربازان آلمانی در داخل کشور در ماموریتهایی شرکت کنند. درخواستهایی که برای اجرای آنها نخست باید قانون اساسی را تغییر داد.

خوب است که سازمان امنیت داخلی آلمان خطر گروههای باصطلاح اسلام‌گرا را در نظر می‌گیرد. اما بهتر بود اگر سیاستمداران مسؤول همه احزاب با قاطعیت بیشتری علیه خطر اصلی برای آزادی و دمکراسی در آلمان دست به مبارزه می‌زدند. در این مورد هم سازمان امنیت داخلی آلمان گزارش داده و گفته است که جرائمی که نیروهای دست راستی تندرو در آلمان در سال پیش مرتکب شده‌اند به میزان ده درصد افزایش یافته است. همچنین گفته است که ایدئولوژی نئونازیسم جای خود را مدام بازتر کرده است. اینکه بزرگترین خطر از سوی تروریستهای اسلام‌گراست یا از سوی راست‌گرایان افراطی بسته آن است که از چه زاویه‌ای به قضیه بنگریم.