شماری از فعالان مدنی و سیاسی در خارج از ایران اعلام کرده‌اند که برای همبستگی با اعتصاب غذای زندانیان سیاسی ایران از اول اردیبهشت دست به اعتصاب غذا و روزه سیاسی خواهند زد.

این عده با صدور اطلاعیه‌ای ضمن حمایت از خواست‌های زندانیان سیاسی و مدنی بندها و بازداشتگاه‌های مختلف زندان اوین، از همراهی با اعتصاب غذای آنها خبر داده‌اند.

برخی از سایت‌های نزدیک به جنبش سبز در روزهای آخر فروردین بیانیه‌ای از زندانیان یادشده خطاب به ملت ایران منتشر کردند که در آن ضمن شرح بدرفتاری‌ها و فشارهایی که در زندان علیه بازداشت‌شدگان پس از انتخابات ۲۲ خرداد اعمال می‌شود، آمده است: «ما سبز اندیشان محبوس در زندان اوین، در اعتراض به این رفتارهای غیرقانونی، غیرشرعی و غیرانسانی حاکمیت در جریان دستگیری‌ها ، بازداشت‌ها و محاکمه‌ها و اکنون نگهداری فرزندانتان در وضعیت معیشتی ، بهداشتی ، رفاهی و تفریحی که گاه بسیار نازلتر از وضعیت مشابه برای محکومان عادی و حتی جنایتکاران ، قاچاقچیان و... است از ابتدای اردیبهشت ماه ۱۳۸۹ روزه سیاسی و شرعی خود را بصورت گسترده و زمان‌بندی شده آغاز خواهیم کرد.»

در بیانیه زندانیان سیاسی اوین گفته می‌شود که روزه سیاسی آنها برای دستیابی به ۵ خواست مشخص است. این خواست‌ها عبارتند از: لغو تقلیل احکام صادره علیه زندانیان سیاسی، امنیتی و مطبوعاتی در دادگاه‌های فرمایشی پس از انتخابات، آزادی فوری کلیه بازداشت‌شدگان تا زمان برگزاری دادگاه‌شان، رعایت قوانین در برگزاری دادگاه‌ها، دادرسی و مجازات متخلفان از رده‌های مختلف که در رده‌های مختلف در روند غیرقانونی و غیرعادلانه بازجویی‌ها شرکت داشته‌اند و بهبود وضعیت غذایی و بهداشتی و رفاهی زندانیان.

انگیزه‌های همبستگی

فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشری ایرانی در خارج از کشور که اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در اوین را همراهی می‌کنند، برای این اقدام خود انگیزه‌های چندگانه‌ای را ذکر کرده‌اند. حسن نایب هاشم که از جمله این فعالان است در مصاحبه با دویچه وله می‌گوید که این اولین بار نیست که وی و شماری از شهروندان ایرانی در خارج از کشور با اعتصاب غذا، خواست‌های مبارزان و فعالان سیاسی و مدنی زندانی در ایران را مورد حمایت قرار می‌دهند. او با تاکید بر جنبه همبستگی این اقدام، آن را در خدمت بازتاب گسترده‌تر اقدام زندانیان سیاسی اوین و جلب توجه بین‌المللی به رفتار حکومت ایران در نقض خشن حقوق بشر و اعمال سرکوب‌ها علیه دگراندیشان می‌داند. تا کنون نزدیک به ۴۰ نفر مشارکت خود را در کارزار همبستگی با زندانیان سیاسی داخل کشور اعلام کرده‌اند.

نامه زندانیان سیاسی به مراجع قم

در همین حال روز سه‌شنبه، ۳۱ فروردین، سایت‌های هوادار جنبش سبز متن نامه‌ای را منتشر کرده‌اند که شماری از زندانیان سیاسی ایران خطاب به برخی از علمای حوزه‌ی علمیه قم نوشته ‌و در آن شرح مفصلی از شکنجه های جسمی و روحی که در طی بازداشت بر آنان وارد شده را به دست داده‌اند. آنها دیدار صادق لاریجانی، رئیس قوه‌ی قضائیه با علمای یادشده را انگیزه خود در نوشتن نامه معرفی کرده‌اند. در این نامه «گزارشی از روند دادرسی های اخیر زندانیان سیاسی در بند ۳۵۰ زندان اوین» یعنی «جایی که نزدیک به ۲۰۰ نفر از قربانیان این دادرسی ها در آن بسر می‌برند» ارائه شده است. یکی از محورهای اصلی این نامه، اشاره به قدرقدرت بودن بازجوها و ماموران نهادهای امنیتی در همه‌ی مراحل دادرسی تا صدور پیشاپیش حکم قضایی برای زندانیان است. در بخشی از نامه از قضاتی نقل قول می‌شود که به بی‌اختیار بودن و آلت دست بودن اذعان کرده‌اند.

شرح انواع و اقسام شکنجه‌های روحی و جسمی و تشدید فشار بر خانواده‌ زندانیان برای واداشتن آنها به اعتراف و همکاری از دیگر نکات محوری در نامه زندانیان به مراجع قم است. در بخشی از این نامه آمده است: «تقریبا تمام کسانی که در بند ۲ الف زندان اوین که زیر نظر سازمان اطلاعات سپاه فعالیت می‌کند مورد بازجویی و تحقیقات قرار گرفته‌اند، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند. برخی نیز که در این بند بوده‌اند به ساختمانی در شمال تهران معروف به شرکت منتقل شده و ضمن بازجویی‌ها، با کابل و باطوم و شوکر برقی مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.»

بند ۲۰۹، بندی متفاوت

بنا به آنچه در نامه زندانیان سیاسی اوین آمده است، در بند ۲۰۹ اوین که زیر نظر وزارت اطلاعات است رویه ‌و رفتار بازجویان و مسئولان مقداری متفاوت‌تر و پیچیده‌تر است: «در این بند تقریباً از شکنجه های جسمی صحبتی در میان نیست. اما این نهادِ وابستۀ به دولت احمدی نژاد با تسلطی که بر اطلاعات شخصی افراد داشته است بیشترین فشارها را بر خانواده، نزدیکان و روابط بین آنها داشته است و از طریق دخالت در حریم خصوصی، تهدید به افشای راست و در بسیاری از موارد دروغ این روابط، و دهها روش غیراخلاقی دیگر، زندانیان را تحت فشار گذاشته‌اند تا به پروژه های از پیش طراحی شدۀ خود جامۀ عمل بپوشند.»

شرکت در دادگاه‌های علنی و "اعتراف" به شرکت در "اقدامات محاربه‌آمیز و مخل امنیت ملی» از جمله پروژه‌های مورد اشاره در نامه است: «از بین زندانیان بند ۳۵۰ حداقل ۲۰ نفر در زمان بازداشتشان، با بازداشت همسر و فرزندان خود روبرو بوده‌اند. حداقل ۵ نفر از کسانی که در دادگاه ها ی علنی حضور یافته‌اند و اعترافاتی را قرائت کرده‌اند همزمان همسر یا فرزندانشان نیز در زندان به سر می‌برده‌اند و از این طریق از سوی نهادهای امنیتی تهدید شده بودند که اگر متن‌ها و نوشته های از قبل تمرین شده را در دادگاه اجرا نکنند برای همسر و فرزندانشان مشکل ایجاد خواهد شد.»

FW/KG