سمینار کنفدراسیون عمومی کارگران فرانسه "ث ژ ت" در دهم سپتامبر ۲۰۱۰ در دفتر مرکزی این تشکیلات در پاریس برگزار شد. در این نشست، علاوه بر نمایندگان فدراسیون‌های صنایع فلز، حمل و نقل، چاپ، نساجی و انرژی از "ث ژ ت"، نمایندگان سندیکای رنو و کنفدراسیون جهانی اتحادیه کارگری نیز حاضر بودند.

هدف این سمینار، آشنایی با موقعیت کارگران ایرانی و پشتیبانی از تشکل‌ها و فعالان کارگری در این کشور بود. جمعی از ایرانیان فعال در حوزه‌های کارگری مقیم سوئد، آلمان، انگلستان، فرانسه، بلژیک و کانادا نیز برای سخنرانی و تبادل نظر به این نشست دعوت شده بودند.

این نشست در غیاب فعالان و پژوهشگران مسائل کارگری مقیم ایران انجام گرفت. چند نفری که قرار بود به دعوت "ث ژ ت" به فرانسه بیایند مجوز و امکان سفر را نیافته و به ارائه مقاله اکتفا کرده بودند.

فرهاد شعبانی، فعال کارگری مقیم سوئد از جمله سخنرانان این سمینار بود که به ارائه کارنامه سه دهه مبارزه کارگری در کردستان پرداخت. وی در باره چگونگی این نشست به دویچه‌وله گفت: « اتحاد بین‌المللی حمایت از کارگران در ایران در زمان حیات زنده‌یاد یدالله خسروشاهی با "ث ژ ت" تماس داشت و علاقمندی کنفدراسیون به مسائل ایران در حدی بود که حتی مسئول بخش مدیترانه ث ژ ت در اکسیون‌های اعتراضی ایرانیان در مقابل دفتر جهانی سازمان کار در ژنو شرکت کرد. آنها به جنبش کارگری ایران توجه دارند و فعالان ایرانی مقیم کشورهای دیگر اروپا نیز تلاش کرده‌اند اطلاعات موثقی در باره خواست‌ها و مشکلات طبقه کارگر ایران به آنها بدهند.»

فرهاد شعبانی از تلاش ناکام "ث ژ ت" برای تبادل مستقیم آگاهی و تجربه با تشکل‌های کارگری ایرانی می‌گوید: «کنفدراسیون عمومی کارگران فرانسه چند سال قبل اعلام آمادگی کرده بود که برای فعالان کارگری ایرانی ویزا بفرستند تا آنها به فرانسه بیایند و آموزش‌های اتحادیه‌ای ببینند. پیشنهاد دیگر آنها این بود که هیاتی را به ایران بفرستند تا از نزدیک با تشکل‌های کارگری داخل و مسائل آنها آشنا شوند. اما این پروژه به دلیل سنگ‌اندازی‌های زیاد انجام نشد.»

آمار مستقیم و موثق از اخراج و تعدیل کارگران، دستمزد، سبد مصرف و هزینه‌های آنان، پیامدهای اجرای هدفمند کردن یارانه‌ها و موارد نقض حقوق صنفی و تشکلی زحمتکشان، اطلاعاتی هستند که فعالان کارگری ایرانی مقیم کشورهای دیگر به‌صورت خبرنامه به تشکل‌های کارگری خارجی منتقل می‌کنند. فرهاد شعبانی با تاکید بر این تبادل و همیاری، از سخنرانی خود در نشست اخیر می‌گوید که مرور سی سال مبارزه کارگری در کردستان از انقلاب به این سو بوده است: « کارگران کردستان در سال ۱۹۸۶ میلادی موفق شدند در شرایط سنگین آن زمان تشکلی به‌نام اتحادیه صنعتگر ایجاد کنند که دو سال عمر کرد. این تشکل توانست رفرم‌هایی را در بهبود شرایط کارگران سنندج و به ویژه کارگران زیر ۱۵ سال صورت دهد. جمهوری اسلامی روز اول ماه مه را روزی تشریفانی و دولتی کرده بود اما در کردستان این روز با کوشش فعالان کارگری به یک روز اجتماعی و صنفی تبدیل شد.»

در نشست "ث ژ ت" گزارش‌هایی نیز از موقعیت سندیکای واحد، نیشکر هفت‌تپه و تشدید فشار بر اعضای هیات مدیره این دو تشکل ارائه شد. فرهاد شعبانی از راهکارهایی پیشنهادی در این سمینار برای حمایت از فعالان کارگری می‌گوید: « پیشنهاد محوری به نشست این بود که جمهوری اسلامی ملزم به رعایت مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار باشد. ایران مقاوله‌نامه‌های مربوط به ممنوعیت کار کودکان، قراردادهای دسته‌جمعی یا تشکل‌های مستقل کارگری را امضا کرده است.»

فرهاد شعبانی از وعده "ث ژ ت" به انتشار نظرات و پیشنهادهای نشست اخیر در جزوه‌ای مستقل خبر می‌دهد. وی یکی دیگر از دستاوردهای این نشست را عزم فعالان کارگری خارج از ایران برای برگزاری کنفرانس‌های مشابه در کشورهای محل سکونت خود می‌داند.

باید افزود که متن سخنرانی مریم محسنی از ایران زیر عنوان "موقعیت زنان کارگر و مردانه بودن جنبش کارگری ایران" نظر بسیاری از اعضای فدراسیون صنایع فلز "ث ژ ت" را به‌خود جلب کرد. خانم محسنی که امکان خروج از ایران را نیافته بود، از ستم توامان اقتصادی و جنسیتی بر زنان کارگر ایرانی نوشته و خواستار توجه هرچه بیشتر نشست به این خشونت ویژه علیه زنان کارگر شده بود.