سازمان عفو بین‌الملل با بیان دستگیری دکتر محمد ملکی، از او به عنوان صاحب‌نظری مستقل نام برده که بارها از عملکرد دولت‌ها پیایی انتقاد کرده و این بار نیز به دلیل انتقادش از روند برگزاری انتخابات دستگیر شده است. عفو بین‌الملل از دکتر ملکی به عنوان زندانی سیاسی‌ای یاد می‌کند که به خشونت دست نزده است.

در بیانیه‌ی این سازمان حقوق بشری آمده است، دکتر محمد ملکی به هیچ حزب سیاسی وابستگی ندارد. او در انتخابات پرحادثه‌ی ریاست جمهوری ایران شرکت نکرد و با وجود انتقاد از روند برگزاری انتخابات، از هیچ کدام از کاندیداها به طور علنی حمایت نکرده است.

دکتر محمد ملکی، رئيس پیشین دانشگاه تهران، در ۳۱ مردادماه، توسط ۵ تن از مأموران وزارت اطلاعات در خانه‌اش در تهران دستگیر شد. مأموران ضمن بازرسی، به فیلم‌برداری خانه پرداختند و نزدیک به ۸۰ جلد کتاب، دست‌نوشته‌ها، تلفن همراه، کامپیوتر و لپ‌تاپ وی را با خود بردند. عفو بین‌‌الملل در ادامه می‌نویسد، بر اساس گزارش‌های موجود، ملکی را به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کرده‌اند که در کنترل وزارت اطلاعات است.

عفو بین‌الملل به وضعیت بد جسمانی دکتر محمد ملکی به هنگام دستگیری اشاره کرده و می‌افزاید، وی به دلیل درد شدید پاها نمی‌توانست بدون کمک راه برود. دکتر ملکی همچنین به سرطان پروستات، بی‌نظمی ضربان قلب و دیابت مبتلا است.

این سازمان در بیانیه‌ی خود می‌نویسد، به هنگام دستگیری به محمد ملکی اجازه داده‌اند داروهایش را به همراه ببرد، اما ابراز نگرانی می‌کند که او در زندان از درمان کافی دارویی بهره‌مند نشود. عفو بین‌‌الملل به این مسئله اشاره می‌کند که در ایران از تأمین غیرکافی یا دیرهنگام دارویی و عدم مراقبت‌های صحیح درمانی به عنوان ابزاری برای اعمال فشار بر زندانی استفاده می‌کنند.

همسر دکتر ملکی: حال ایشان وخیم است

همسر دکتر ملکی، ‌قدسی میرمعز، در گفت‌وگو با دویچه‌وله تصریح کرد که دکتر ملکی در یک تماس کوتاه تلفنی در روز چهارشنبه، ۱۱ شهریور، از سوزش ادرار و وخامت وضعیت جسمانی خود خبر داده و تأکید کرده که باید هر چه زودتر تحت درمان قرار بگیرد.

قدسی میرمغز گفت: «چهارشنبه، ۱۱ شهریور، دکتر به من تلفن کرد، گفت من سوزش ادرار و ناراحتی پروستات دارم و شما اقدام کنید. من پرسیدم داروها را دارید که خودتان بخورید؟ گفت، داروها را به من نمی‌دهند، می‌آورند تا من بخورم. من نمی‌دانم آیا واقعا داروهای خودش را می‌دهند یا داروهایی دیگر در اختیارش می‌گذارند. چون در سال ۸۰ که ایشان در زندان بود، داروهای دیگری به ایشان می‌دادند، روان‌گردان ‌و چیزهایی که خودشان تجویز می‌کردند که ایشان حالش خیلی وخیم شد و ۲۲ روز در بیمارستان بستری بودند».

قدسی میرمعز تصریح می‌کند که دکتر ملکی باید هر ۲۸ روز یک بار آمپولی تزریقی دریافت کند. وی می‌گوید، این آمپول باید در شرایطی به بیمار تزریق شود که وی از آرامش و خدمات لازم برخوردار است، در حالی که بند ۲۰۹ از این شرایط برخوردار نیست.

وی خاطرنشان می‌سازد که پس از اطلاع از وخامت حال دکتر ملکی، با دکتر مولایی، وکیل ایشان، تماس گرفته و وکیل هم توانسته با پیگیری خود نامه‌ای از دادستانی برای انجام ملاقات کسب کند. با وجود این، مراجعه‌ی خانواده در روزها‌ی یکشنبه و دوشنبه، ۱۵ و ۱۶ شهریورماه، به زندان بی‌نتیجه مانده و مسئولان زندان گفته‌اند که دکتر ملکی ممنوع‌الملاقات است.

ممنوع‌الملاقات بودن محمد ملکی به رغم نامه‌ی دادستانی، موجب نگرانی همسر وی شده است. قدسی میرمعز می‌گوید: «طبق روال و سابقه‌ی رفتار اینها، وقتی زندانی حالش بد باشد و مشکل داشته باشد، اجازه‌ی ملاقات به خانواده نمی‌دهند و با این شرایط که دکتر ۱۱ شهریور به ما تلفن زدند، من نگران این مسئله هستم که ایشان حتما مشکل خاصی دارند که اینها اجازه‌ ندادند ما ملاقاتش کنیم، و گرنه خود دادستان و قاضی پرونده نامه نوشته و اجازه‌ی ملاقات داده است. دیروز که ما رفتیم، گفتند، فردا حتما بیا. امروز که من مراجعه کردم، بعد از ۲ تا سه ساعت به من گفتند، ایشان ممنوع‌الملاقات است».

نویسنده: فریبا والیات

تحریریه: بابک بهمنش