واكنشهاى بينالمللى در قبال حكم اعدام صدام حسين
۱۳۸۵ آبان ۱۵, دوشنبه![شادمانی مردم در بغداد در پی حكم مرگ برای صدام حسين](https://static.dw.com/image/2225772_800.webp)
اتحاديهى اروپا كه در كشورهاى آن حكم اعدام ممنوع است، با اين حكم مخالفت كرد. از همين رو، فنلاند كه در حال حاضر رياست شوراى اتحاديهى اروپا را عهدهدار است، خواست كه اين حكم در مورد صدام حسين به اجرا در نيايد.
آنگلا مركل صدراعظم آلمان در اين مورد گفت: «اينكه در اتحاديهى اروپا اساسا ترديد و مخالفت عليه حكم اعدام وجود دارد آشكار است. اما اينكه اقدامات صدام حسين بايد از نظر قضايى مورد بررسى قرار گيرد، درست و مهم است».
رومانو پرودى نخستوزير ايتاليا نيز اظهارات مشابهى داشت. او گفت: يك جنايت هر قدر هم سنگدلانه باشد، سنت و اخلاق ما از انديشهى حكم اعدام رويگردان است.
چنين اظهارنظرهايى از طرف دولت بريتانيا به گوش نرسيد. مارگرت بكت ابراز خوشحالى كرد كه صدام به خاطر جنايتهاى خويش به پاسخگويى كشيده شده است.
بر خلاف آن، واتيكان به انتقاد از حكم اعدام پرداخت. كاردينال مارتينو اعلام كرد كه اجراى اين حكم به منزلهى اقدامى انتقامجويانه خواهد بود.
كميسيون حقوق بشر سازمان ملل نيز مخالفت خود را با اجراى حكم اعلام نمود، حتا اگر اين حكم در جريان فرجامخواهى مورد تاييد دادگاه قرار گيرد. سازمان عفو بينالمللى جريان محاكمهى صدام حسين را نامنصفانه خواند و اعلام كرد كه اين دادگاه بىطرف نبوده است.
جرج بوش رييس جمهورى آمريكا، حكم اعدام صدام حسين را مورد پشتيبانى قرار داد. وى گفت: «اين محاكمه نقطهى عطفى در تلاشهاى عراقىهاست تا بر سيطرهى جباريت از طريق سيطرهى قانون نقطهى پايان گذارند. اين موفقيتى براى دمكراسى جوان و حكومت قانونى عراق است».
جرج بوش به حد مجازات، يعنى اعدام با طناب دار كه بسيار مناقشهبرانگيز است، در موضعگيرى كوتاه خود نپرداخت و صرفا گفت كه صدام حسين مىتواند درخواست فرجام كند و از تمام حقوقى برخوردار است كه خود آن را از عراقىها دريغ مىكرد. بوش افزود، تا آن زمان كه حق برابر و محافظت از هر عراقى تامين شود، هنوز كار زيادى بايد صورت گيرد، اما حكم امروز به عنوان مرحلهى مهمى در راه ايجاد يك جامعهى آزاد و واحد در عراق، وارد تاريخ خواهد شد.
خبر صدور حكم اعدام براى صدام حسين، دو روز پيش از برگزارى انتخابات كنگره به آمريكا رسيد. ناكامى سياست جنگى آمريكا در عراق به يكى از موضوعات مهم در كارزار انتخاباتى تبديل شده است. امكان دارد كه جمهوريخواهان با شكست در اين انتخابات اكثريت خود را در كنگره از دست بدهند.