الی ویزل، برنده جایزه نوبل صلح، در سال ۱۹۲۸ در خانواده‌ای یهودی در رومانی به دنیا آمد. ناسیونال سوسیالیست‌های آلمان او را در سن ۱۶ سالگی به اردوگاه کار اجباری آشویتس بردند و او مصائب بسیاری را تجربه کرد.

ویزل پس از پایان جنگ جهانی دوم هنوز هجده سال‌اش نبود. او را به پرورشگاهی در فرانسه فرستادند. سپس به دانشگاه سوربون رفت و در رشته فلسفه و علوم انسانی به تحصیل پرداخت.

پس از پایان تحصیل در سوربون در سال ۱۹۶۳ به آمریکا رفت و تابعیت این کشور را پذیرفت. چندی بعد به عنون پرفسور در رشته‌های ادبیات، فلسفه و دین‌شناسی یهودیت در دانشگاه نیویورک و بوستون به تدریس پرداخت.

واکنش‌ها نسبت به مرگ الی ویزل

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل اعلام کرد از مرگ الی ویزل به شدت متاثر شده است. او در این باره گفت: «خبر درگذشت الی ویزل مردم اسرائیل را به شدت سوگو ار کرده است.»

نتانیاهو در ادامه گفت: «الی با قدرت بیان ماهرانه، شخصیت استثنایی و کتاب‌های جذاب اش نشان دهنده پیروزی روح انسانی بر ظلم بود. او در شرایط سیاه هولوکاست، که به کشته شدن شش میلیون خواهر و برادر ما منجر شد، الگویی بود از انسانیت و اعتقاد به نیکی انسان‌ها.»

رووین ریولین، رئیس جمهور اسرائیل نیز در باره الی ویزل، برنده جایزه نوبل صلح، از او به عنوان مبارزی خستگی‌ناپذیر در مقابل تنفر یاد کرد.

شیمون پرز، برنده جایزه نوبل صلح، الی ویزل را انسانی نامید که همواره علیه فراموشی حوادث مبارزه می‌کرد. پرز در این باره گفت: «ویزل با زنده نگهداشتن هولوکاست تاثیر خود را در انسانیت باقی گذاشت.»

پرز در ادامه گفت: «او اعمال شنیع بسیاری را تحمل کرد، زنده ماند و زندگی‌اش را وقف این خبررسانی در این باره کرد تا دیگر هیچ گاه چنین وقایعی تکرار نشوند.»

جرج کلونی، بازیگر و کارگردان آمریکایی برنده جایزه اسکار ، اعلام کرد که با مرگ الی ویزل نباید مبارزه انسانیِ بازماندگان هولوکاست به دست فراموشی سپرده شود. او گفت:«ویزل دردها، مشکلات و مسئولیت ما را طی نسل‌ها به تنهایی بر دوش داشت و اکنون نوبت ماست که راه او را ادامه دهیم و واقعیت‌ها را بیان کنیم.»

خبررسان آشویتس

کمیته جهانی آشویتس با تاسف از درگذشت الی ویزل، برنده جایزه صلح نوبل، در بیانیه‌ای او را معلم بشریت خواند و کریستف هویبنر، معاون اجرایی این کمیته در این باره گفت: « الی ویزل از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا انسان‌ها را از اعمال شنیعی که در آشویتس رخ داده بود با خبر کند.»

بیشتر بخوانید: کتاب "شب"، روایت تکان‌دهنده از زندگی در اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها

هویبنر در ادامه گفت: «ویزل صدای زنان، کودکان و مردانی بود که در آشویتس از طرف ناسیونال سوسیالیست‌های آلمان کشته شدند. او همواره علیه فراموشی این اقدامات، علیه تنفر و ضدیت با یهودیت هشدار می‌داد.»

معاون اجرایی کمیته جهانی آشویتس گفت در شرایط تنفر و بنیادگرایی امروز جای الی ویزل به شدت خالی است.

تسلیت رئیس جمهوری آلمان

یوآخیم گاوک، رئیس جمهوری آلمان، در نامه‌ای که برای همسر الی ویزل، برنده جایزه نوبل صلح، نوشت، تاکید کرد که "برای ویزل که خود تجربه اردوگاه‌های کار اجباری بوخن‌والد و آشویتس را داشت، تعهد به حقوق بشر اقدامی از صمیم قلب بود."

رئیس جمهوری آلمان یادآور شد که ویزل می‌کوشید سیاه‌ترین دوران در تاریخ آلمان فراموش نشود و بخصوص جوانان از اهمیت مبارزه با راست‌گرایی افراطی و خارجی‌ستیزی آگاه شوند.

تاسف وزیر امور خارجه آلمان

فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان، با تاکید بر اهمیت الی ویزل گفت با رفتن او نه تنها یک نویسنده، انسان‌دوست و دانشمند بزرگ کم می‌شود، بلکه مبارزی از میان ما می‌رود که به صورتی خستگی ناپذیر علیه نفرت، خشونت و عدم مدارا مبارزه می‌کرد.

وزیر امور خارجه آلمان در ادامه گفت: «من از مرگ این انسان بزرگ بسیار متاسفم و در مقابل زندگی پربار او سر تعظیم فرود می‌آورم.»

الی ویزل در سال ۱۹۸۶ برنده جایزه نوبل صلح شد. او به همراه همسرش "بنیاد الی ویزل" را تاسیس کرد و به مبارزه با بی‌عدالتی و عدم مدارا پرداخت.

بیشتر بخوانید: اوباما از اردوگاه مرگ رژیم نازی در آلمان دیدن کرد

او در سال ۲۰۰۹ به همراه باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، از اردوگاه کار اجباری بوخن‌والد دیدار کرد. اوباما در ارتباط با مرگ الی ویزل، برنده جایزه صلح نوبل، گفت: «ویزل یکی از بزرگ‌ترین صداهای اخلاقی زمان ما بود. او به رغم تحمل خشونت‌های شنیع، هیچ‌گاه اعتقادش را به انسانیت از دست نداد.»