چهار گلدان در اتاق نشیمن هشام ال‌دبوث خودنمایی می‌کنند. در نگاه اول آنها مثل همه گلدان‌های دیگر به نظر می‌رسند، اما از نزدیک می‌توان دید که آن‌ها غلاف و کلاهک خمپاره هستند. فلسطینی‌ها به طورتصادفی در ویرانه‌های غزه به ایده خلق اشیاء تزئینی و هنری از پوکه خمپاره رسیده‌اند.

در خلال جنگ ۵۰ روزه ژوئیه تا اوت امسال، ارتش اسرائیل و شبه‌نظامیان حماس هزاران موشک و خمپاره به سوی هم پرتاب کردند. در این جنگ بیش از ۲۱۰۰ فلسطینی و ۷۰ اسرائیلی جان خود را از دست دادند. از میان ویرانه‌های این جنگ، همچنان خمپاره‌ها و گلوله‌هایی سالم پیدا می‌شوند که برخی از آن‌ها هنوز عمل نکرده‌اند.

هشام ال‌دبوث پس از پایان جنگ شروع به جمع آوری این بقایا کرد تا درگیری‌های خونین به فراموشی سپرده نشوند. انگیزه او در آغاز کار، بزرگداشت یاد قربانیان و روزهای ترس و نیستی بود، اما وضع به تدریج عوض شد. او می‌گوید: «این کار، خانواده و همسایه‌ها را ناراحت می‌کرد؛ برای همین شروع به نقاشی این بقایا کردم.»

هشام شروع کرد به رنگ آمیزی پوکه‌ها با طرح‌های اسلیمی طلایی و یا کشیدن گل‌های رنگارنگ روی آن‌ها. به تدریج موضوع جنبه هنری و خلاق به خود گرفت.

حالا این فلسطینی ۳۳ ساله از کارش راضی است: «وقتی بچه‌هایم بزرگ شدند، می‌توانم به آن‌ها بگویم که این‌ها بقایای تابستان ۲۰۱۴ هستند. ببینید که از مرگ و ویرانی، می‌توان اشیایی برای زندگی ساخت.»

نه به جنگ!

کار هشام تنها به خانه خودش محدود نشده بلکه خریدارانی هم پیدا کرده است. تعدادی از مردم برای سفارش گلدان، به نزد این کارگر مرغداری در جبلیه می‌آیند.

ال‌دبوث حالا دیگر برای گرفتن مصالح کارهای خود به اداره پلیس محلی می‌رود؛ جایی که تلی از بقایای مهمات و سلاح‌های جنگی جمع‌آوری شده‌اند. هشام ال‌دبوث به فکر افتاده که کار خودش را گسترش دهد. او می‌‌‌خواهد با فروش گلدان‌ها زندگی خود را تامین کند و حتی نمایشگاه بگذارد.

یکی از مشتریان هشام می‌گوید: «فکر جالبی است که از گلوله توپ و خمپاره که موجب مرگ ما می‌شوند، چیزهای زیبایی بسازیم.» خدر ابو ندا، ۳۲ ساله است و یک شرکت خدماتی داشته که در بمباران‌ها از میان رفته است. او گلدانی می‌خرد و می‌گوید در آن گل‌های رز خواهد کاشت.

فلسطینی‌های دیگر هم در این میان به این فکر افتاده‌اند که از افزارهای مرگبار به مثابه یک «پالایش روحی» در مواجهه با پیامدهای جنگ سود ببرند. مثلا محمد ال‌ثمر، در باغچه‌ای در اردوگاه آوارگان البریج، بقایای زندگی‌‌ و کاشانه‌اش را جمع کرده که در بمباران از بین رفته است.

این کارگر ۳۳ ساله، روی کارهای هنری خودش با براده‌های آهن می‌نویسد: «نه به جنگ... بس است دیگر!» او نقشه فلسطین را هم با استفاده از بقایای خمپاره و گلوله و موشک درست کرده و تعدادی نقاشی و مجسمه، با سوژه فرار یا آوارگی ساخته که از خشاب و پوکه فشنگ‌های اسرائیلی درست شده‌اند.

جلوی خانه ثمر یک بمب منفجر نشده اسرائیلی دیده می‌شود. روی این بمب، نام بچه‌هایی نوشته شده که در خلال جنگ غزه کشته شدند. طبق برآورد سازمان ملل، تعداد این کودکان ۵۰۰ نفر است.