پارلمان پاکستان عمران خان را از نخست‌وزیری برکنار کرد
۱۴۰۱ فروردین ۲۱, یکشنبه
دولت عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان پس از هفته‌ها بحث و جدل با رأی عدم اعتماد پارلمان ساقط شد. مجلس پاکستان ۳۴۲ نماینده دارد و برای عزل عمران خان حد نصاب ۱۷۲ رای لازم بود.
عمران خانعکس: Wakil Kohsar/AFP/Getty Images
تبلیغات
پارلمان پاکستان روز یکشنبه ۲۱ فرودین (۱۰ آوریل) پس از بحث و جدلی ۱۲ ساعته عمران خان، نخست‌وزیر این کشور را برکنار کرد. اکثریت نمایندگان به عزل ستاره سابق کریکت رای دادند. در رای‌گیری مجلس پاکستان ۱۷۴ نفر از ۳۴۲ نماینده به عمران خان رای منفی دادند.
هواداران احزاب حاکم پیش از رای‌گیری سالن را ترک کرده بودند. خان اولین نخست‌وزیر در تاریخ پاکستان است که با رای عدم‌اعتماد برکنار می‌شود.
شهباز شریف، رهبر اپوزیسیون از تلاش و مبارزه حامیانشان برای برکناری خان تشکر کرد.
ایاز صدیق، رئیس پارلمان پاکستان گفت که قرار است روز دوشنبه نشست پارلمان برای انتخاب نخست‌وزیر جدید برگزار شود.
اپوزیسیون عمران خان را به بی کفایتی در حل مشکلات اقتصادی متهم می‌کند. قیمت مواد غذایی، بنزین و گاز اخیرا به شدت افزایش یافته است.
خان در پارلمان از اکثریت شکننده‌ای برخوردار بود. او پیش از برکناری خود برای جلوگیری از نشست رای اعتماد، پارلمان را منحل کرد اما دیوان عالی پاکستان، عدم برگزاری این جلسه و انحلال پارلمان را خلاف قانون اساسی تشخیص داد.
تحلیلگران سیاسی بر این نظرند که عمران خان حمایت ارتش بانفوذ پاکستان را از دست داده است. ارتش پاکستان دخالت در سیاست‌های غیرنظامی را رد می‌کند، با این حال به نوشته رویترز، بعید به نظر می‌رسد که ژنرال‌های ارتش در صورت تهدید منافع شخصی یا تضعیف کشور به دلیل بروز هرج و مرج سیاسی، ساکت بمانند و اقدامی صورت ندهند.
ارتش پاکستان تا کنون چهار بار قدرت را در این کشور به دست گرفته است. برخی از ناظران ابراز نگرانی کردند که یک بن‌بست طولانی‌مدت ارتش را مجبور به مداخله کند.
مایکل کوگلمن، کارشناس سیاسی فارین پالیسی می‌گوید، ارتش ترجیح می‌دهد غیرنظامیان در ناکامی‌های اقتصادی فعلی مقصر شناخته شوند.
مخالفت عمران خان با آمریکا و نزدیکی به چین و روسیه
عمران خان از زمان به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۸ بارها علیه آمریکا موضع‌گیری کرده و تمایل زیادی به نزدیکی به چین و اخیرا به روسیه نشان داده است. نخست‌وزیر پاکستان در آغاز حمله روسیه به اوکراین در ۲۴ فوریه برای گفت‌وگو با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به مسکو سفر کرد.
عمران خان آمریکا را به طرح‌ریزی یک "توطئه" برای برکناری خود از قدرت متهم کرده است. نخست‌وزیر پاکستان مدعی است، واشنگتن به دلیل انتقادهایی که او از آمریکا کرده و همچنین دیگر تصمیماتش در صحنه سیاست خارجی در تلاش است او را برکنار کند.
حال بعد از سقوط دولت خان احتمال داده می‌شود شهباز شریف، برادر کوچک‌تر نواز شریف، نخست‌وزیر سابق پاکستان، جایگزین عمران خان بشود.
از زمین ورزش به صحنه سیاست؛ ورزشکارانی که سیاستمدار شدند
عمران خان ستاره سابق کریکت پاکستان امیدوار است که به نخست‌وزیری این کشور برسد. این ورزشکار پیشین و سیاستمدار فعلی نخستین کسی نیست که از میدان ورزش به میدان سیاست پا گذاشته است.
عکس: Reuters/C. Firouz
عمران خان، قهرمان کریکت و نامزد حزب اپوزیسیون "جنبشی برای عدالت" مدعی پیروزی در انتخابات پاکستان شده است. او که اینک ۶۵ سال دارد در فاصله سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۲ کاپیتانی تیم کریکت پاکستان را بر عهده داشت و همراه با این تیم در سال ۱۹۹۲ قهرمان مسابقات جهانی کریکت شد.
عکس: picture-alliance/AP Photo/K.M. Chaudary
رسول خادم نخستین ورزشکار حرفه‌ای ایرانی بود که وارد شورای شهر تهران شد. او در دومین دوره شورای شهر تهران رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و در سومین دوره، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بود. خادم که از پر افتخارترین کشتی‌گیران ایران و جهان به شمار می‌رود در دور چهارم انتخابات شوراها از نامزدی انصراف داد و به صحنه ورزش بازگشت.
عکس: Mehr
هادی ساعی قهرمانی تکواندوی جهان و کسب دو مدال طلا و یک مدال برنز در بازی‌های المپیک را در کارنامه خود دارد. او نیز همانند رسول خادم در دوره سوم و دوره چهارم عضو شورای شهر تهران بوده و در دوره چهارم به عضویت هیئت رییسه این شورا در آمد. ساعی ۴۲ سال دارد و تا کنون در یک سریال تلویزیونی و یک فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرده است.
عکس: picture-alliance/dpa/M. Reynolds
ژرژ وه‌آ اهل لیبریا و بازیکن سابق فوتبال است که در سال ۲۰۱۷ پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری کشورش شد. وه‌آ در دهه ۱۹۹۰ جزو یکی از بهترین مهاجمان فوتبال جهان به شمار می‌رفت و در سال ۱۹۹۵ به عنوان مرد سال فوتبال جهان انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۴ پا به عرصه سیاست گذاشت و یک سال بعد نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد که ناکام ماند. اما در نهایت در سال ۲۰۱۷ رأی‌دهندگان لیبریایی او را به عنوان رییس‌جمهور برگزیدند.
عکس: Getty Images/AFP/I. Sanogo
در سال ۲۰۱۲ ویتالی کلیچکو، مشت‌زن اهل اوکراین، پس از ۴۵ پیروزی در ۴۷ مسابقه، به طور رسمی از ورزش حرفه‌ای بوکس خداحافظی کرد و قدم در مسیر سیاست گذاشت. او در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ در انتخابات شهرداری کیف شکست خورد اما در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ پیروز شد. ویتالی کلیچکو در جریان اعتراضات سیاسی اوکراین در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ یکی از چهره‌های کلیدی بود.
عکس: picture alliance/dpa/B. von Jutrczenka
برخی از ستاره‌ها پس از پایان فعالیت حرفه‌ای به عنوان وزیر ورزش در کشورشان ادامه کار دادند. پله، بهترین فوتبالیست قرن یکی از همین افراد بوده است. او در سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ در زادگاهش برزیل به عنوان وزیر ورزش خدمت کرد. البته دوران وزارت او چندان بی‌حاشیه نبود و فعالیت‌هایش در راستای بازاریابی شفاف‌تر حقوق تجاری فوتبال بحث‌برانگیز شدند، زیرا پله خود صاحب یک آژانس بازاریابی ورزشی بود.
عکس: picture-alliance/dpa
آرنولد شوراتزنگر در نوجوانی در فوتبال، شنا و بوکس حرفه‌ای بود، اما در نهایت در رشته بدنسازی به شهرت رسید. او پس از چندی از ورزش وارد دنیای سینما شد و به عنوان ستاره، به ویژه در مجموعه "ترمیناتور" خوش درخشید. آرنولد پس از سینما وارد عرصه سیاست شد و از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ به عنوان فرماندار کالیفرنیا مشغول به کار بود. او پس از پایان دوره فرمانداری بار دیگر به دنیای سینما بازگشت.
عکس: picture-alliance/dpa
مانی پاکیائو اولین و تنها بوکسور حرفه‌ای است که در ۸ وزن مختلف به قهرمانی جهان رسید و نام خود را در تاریخ ماندگار کرد. او که اهل فیلیپین است در کشورش به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می‌شود و از جمله هواداران سیاست‌های مناقشه‌برانگیز رودریگو دوترته، رییس‌جمهور فیلیپین به شمار می‌رود. پاکیائو چندین دوره به عنوان نماینده در مجلس فعالیت داشته است.
عکس: Getty Images/M.Dejeto
کن درایدن، اهل کانادا و دروازه‌بان سابق هاکی است که اوج دوران شهرت و افتخارآفرینی‌اش به دهه ۱۹۷۰ باز می‌گردد. او در سال ۲۰۰۴ وارد سیاست شد. ابتدا به عنوان نماینده پارلمان و سپس به عنوان وزیر توسعه اجتماعی خدمت کرد. درایدن همچنین برای رهبری حزب لیبرال کانادا نیز خیز برداشت اما در این زمینه نتوانست به موفقیت برسد.
عکس: Getty Images/R.Wolowicz
روماریو تا قبل از ظهور ستاره‌ای به نام نیمار، مشهورترین بازیکن برزیلی با پیراهن شماره یازده بود. در سال ۱۹۹۴ او بهترین بازیکن جام جهانی فوتبال شد. روماریو پس از وداع با ورزش حرفه‌ای به سیاست روی آورد و اینک عضو حزب سوسیالیست و مجلس سنای برزیل است.
عکس: Getty Images/E.Sa
بیل بردلی: قهرمان المپیک و دو بار قهرمان لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا و یکی از اسطور‌ه‌های ورزش بسکتبال در این کشور. بردلی پس از پایان دوران حرفه‌ای از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷ به عنوان سناتور نیوجرسی فعالیت داشت. در سال ۲۰۰۰ در رقابت‌های مقدماتی انتخابات ریاست‌جمهوری از ال گور شکست خورد. بردلی در حال حاضر شریک یک بانک در نیویورک است.
عکس: Getty Images/P.Newcomb
سباستین کو، ستاره سابق دوهای نیمه استقامت و برنده دو مدال طلای المپیک، در سال ۱۹۹۲ به عنوان نماینده حزب محافظه‌کار وارد مجلس عوام بریتانیا شد. او ریاست کمیته سازمان‌دهی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن را بر عهده داشت. در سال ۲۰۱۵ کو به ریاست اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی رسید.
عکس: Getty Images/S. Powell
در تاریخ آمریکا جرالد فورد تنها رییس‌جمهوری است که نه به عنوان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری و نه نامزد معاونت ریاست‌جمهوری از سوی کالج انتخاباتی برگزیده شده است. او پس از کناره‌گیری ریچارد نیکسون به عنوان سی‌وهشتمین رییس‌جمهور آمریکا سوگند یاد کرد. فورد پیش از ورود به سیاست، در فاصله سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۴ به عنوان یک بازیکن فوتبال موفق در دانشگاه میشیگان خوش درخشیده بود.
