رونان فارو، خبرنگار آمریکایی، ماهها بود که درباره ادعاهای چند زن تحقیق می‌کرد که می‌گفتند هاروی واینستین، تهیه‌کننده و غول هالیوود، از آنها سوء استفاده جنسی کرده است. چند تن از این زنان حتی حاضر بودند جلوی دوربین تلویزیون حرف بزنند.

با این همه، رؤسای فارو در فرستنده تلویزیونی ان‌بی‌سی در ماه اوت گذشته حاضر به پخش گزارش احتمالا جنجال‌برانگیز خبرنگارشان نشدند. این بود که فارو گزارش خود را برای چاپ به "نیویورکر" داد، پنج روز پس از آنکه "نیویورک تایمز" افشاگری‌هایی مشابه را منتشر کرده بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

رسوایی تهیه‌کننده آمریکایی نه تنها هالیوود  که احتمالا از رفتار واینستین خبر داشته، بلکه تمامی رسانه‌های آمریکایی که با وجود آگاهی‌شان هیچ گاه درباره آن گزارش نداده‌اند را هم، به لرزه درآورده است.

وابستگی

آنچه این روزها در رسانه‌های آمریکایی مورد بحث است این است که واینستین هم روزنامه‌نگاران و هم ستارگان سینما را – بخاطر ترس یا طمع یا حتی سکسیسم - در مشت خود داشته است. "آبزرور" که متعلق به جرد کوشنر، داماد ترامپ است در این باره می‌نویسد: «خوب است رسانه‌ها نگاهی در آینه به خود بیندازند.» این نشریه همکاران خود را به "بزدلی و همدستی" متهم می‌کند.

آنچه بر سر رونان فارو آمده خود یک نمونه روشن است. رونان فارو، پسر وودی آلن کارگردان و میا فارو هنرپیشه آمریکایی، به عنوان روزنامه‌نگار آزاد برای ان‌بی‌سی کار می‌کند. او می‌گوید که گزارشش درباره واینستین چند ماه پیش آماده انتشار بوده است. فارو در وبسایت "دیلی بیست" می‌نویسد که "ان‌بی‌سی دست به هر کاری زد تا انتشار این گزارش به تعویق بیفتد". تعجبی ندارد، چون واینستین قراردادهای کلانی با شرکت مادر "ان‌بی‌سی یونیورسال" امضا کرده است.

این وابستگی باعث شد که رسانه‌های دیگر هم از قید واینستین آزاد نباشند و در نتیجه شایعه، شایعه بماند. ربکا تریست، خبرنگار "نیویورکر"، می‌نویسد: «بسیاری از روزنامه‌نگاران به عنوان مشاور پروژه‌های فیلمسازی یا به عنوان فیلمنامه‌نویس برای واینستین کار می‌کردند.» دوست پسر سابق ربکا تریست هم خبرنگار است و زمانی از واینستین به شدت کتک خورده است.

تهدید با شایعه‌پراکنی

واینستین خبرنگاران را با دادن قراردادهای کتاب و فیلم به خود وابسته می‌کرد. گفته می‌شود که او همچنین به آنها اخباری راجع به زندگی خصوصی زنانی می‌داد که می‌توانستند برایش خطر ایجاد کنند. این اخبار را ستون‌نویس‌های شایعه‌پراکن روزنامه‌ها با حرص و آز تمام منتشر می‌کردند. بدین ترتیب روزنامه‌نگاران تبدیل به شریک جرم فعال آقای تهیه‌کننده می‌شدند.

هنرپیشه آمریکایی آمبرا باتیلانا گوتیرز در سال ۲۰۱۵ از واینستین شکایت کرد. چندی نگذشت که مطبوعات زرد سعی کردند او را به لجن بکشند. بخصوص "نیویورک پست" که "صفحه شش" آن تبدیل به جایی برای انتشار شایعات بدست آمده از واینستاین شده بود.

قضیه تا همین چندی پیش ادامه داشت. مارگارت سولیوان، ستون‌نویس "واشنگتن پست" روز چهارشنبه ۱۱ اکتبر افشا کرد که یک نفر هفته گذشته به او پیشنهاد کرده که "اطلاعات منفی درباره یکی از شاکیان واینستین" در اختیارش قرار دهد. یعنی اندک زمانی پیش از اولین افشاگری‌های نیویورک تایمز.

رونان فارو می‌نویسد: «واینستین و وکلایش و گروه روابط عمومی او نزدیک به یک دهه تلاش کردند تا مانع انتشار این داستان‌ها شوند.» خود فارو را هم تهدید کرده بودند به اینکه از او شکایت می‌کنند.

حتی "نیویورک تایمز" هم تهدید واینستین را تجربه کرده است. شارون واکسمن، ستون‌نویس نیویورک تایمز، می‌نویسد که در سال ۲۰۰۴ گزارشی افشاگرانه برای این روزنامه نوشته بوده، اما واینستین به دفتر روزنامه آمده و شکایت کرده و هنرپیشه‌های آمریکایی مت دیمون و راسل کراو هم که دوستان واینستین بوده‌اند میانجیگری کرده‌اند و در نتیجه جلوی انتشار گزارش گرفته شده است. دین باکت، سردبیر کنونی این روزنامه، می‌گوید نمی‌تواند تصور کند که چنین چیزی زمانی برای نیویورک تایمز رخ داده باشد.

به نوشته خبرنگار "هافینگتون پست"، واینستین تنها کسی نیست که روش‌های یاد شده را به کار می‌بندد. او می‌نویسد: «روزنامه‌نگاران را می‌خرند، روزنامه‌نگاران را تهدید می‌کنند، کاری را می‌کنند که باید بکنند.»