گروه بریکس (BRICS) از پنج قدرت نوظهور اقتصادی تشکیل شده است. این عنوان برگرفته از حروف نخست نام این کشورها در زبان انگلیسی است. برزیل، روسیه، هند و چین همکاری‌های اقتصادی و مالی خود را در تابستان ۲۰۰۹ آغاز کردند و دو سال بعد آفریقای جنوبی به این جمع پیوست.

ششمین نشست سالانه کشورهای بریکس روز سه‌شنبه (۱۵ ژوئیه/ ۲۴ تیر) در شهر فورتالزای برزیل شروع به کار کرد. پنج کشور عضو پس از رایزنی‌های روز نخست بر سر تاسیس یک بانک و یک صندوق مشترک پولی به توافق رسیدند.

کاهش وابستگی به نهادهای کشورهای صنعتی

دو نهادی که پنج قدرت نوظهور اقتصادی برای تشکیل آن توافق کرده‌اند قرار است بدیلی در برابر بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول باشد که کشورهای پیشرفته صنعتی در آن‌ها حرف اول را می‌زنند.

مطابق گزارش‌ها دفتر مرکزی بانک توسعه کشورهای بریکس در شانگهای قرار خواهد داشت و سرمایه اولیه آن معادل پنجاه میلیارد دلار آمریکا اعلام شده است.

مهم‌ترین هدف این بانک تامین مالی پروژه‌های کلان زیر ساخت‌های پنج کشور عضو است. بانک توسعه افزون بر این از پروژه‌های مشابه در کشورهای در حال توسعه نیز حمایت می‌کند.

دیلما روسف، رئیس جمهور برزیل و میزبان نشست سران بریکس، اعلام کرد که ریاست دوره‌ای بانک توسعه به کشور هند واگذار می‌شود.

صندوق پولی مشترک پنج قدرت نوظهور اقتصادی نیز ۱۰۰ میلیارد دلار در اختیار خواهد داشت تا در تنگناهای مالی کشورهای عضو به کمک آن‌ها بشتابد.

بیشتر بخوانید: تلاش "بریکس" برای ایفای نقشی مهم‌تر در اقتصاد جهانی

«عضو جدید در کار نیست»

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، همتای آفریقایی او جیکوب زوما، رئیس جمهور چین شی جین‌پینگ و نارندرا مودی، نخست وزیر هند از دیگر شرکت‌کنندگان در نشست شهر فورتالزا هستند.

رئیس جمهور برزیل پیش از آغاز این اجلاس پیوستن اعضای جدید به گروه بریکس را منتفی دانست و گفت که در حال حاضر چنین بحثی مطرح نیست. آرژانتین از کاندیداهای پیوستن به این گروه محسوب می‌شود.

پنج عضو بریکس ۲۶ درصد از مساحت کره زمین را در اختیار دارند و نزدیک به نیمی از جمعیت جهان را در خود جا داده‌اند. قدرت اقتصادی این کشورها حدود ۲۰ درصد کل اقتصاد جهان برآورد می‌شود.

هم‌زمان با اجلاس سران بریکس فعالان جنبش‌های اجتماعی و تشکل‌های حامی حقوق بشر نیز در برزیل گردهم آمده‌اند. این گروه‌ها به مدل توسعه کشورهای عضو بریکس اعتراض دارند.

منتقدان معتقدند رشد اقتصادی در کشورهای بریکس از طریق سوءاستفاده از منابع طبیعی به دست می‌آید، رویکردی صادراتی دارد و به بازارها و منافع داخلی این کشورها بی‌اعتناست.